FanFic.nl

Fire and ice

The conversation

Hij stond op dezelfde plek, met dezelfde glimlach. Het was hem, maar dan ouder. Hij was al bijna volwassen. Het was alweer drie jaar geleden dat ik hem voor het laatst had gezien.
Hoewel het weerzien natuurlijk aanvoelde, was ik verbaasd. “Wat doe je hier?”
Saul leunde tegen een witte boom. “Op jou wachten, zoals elke woensdag.”
Ik voelde mijn ogen groot worden en was bang dat mijn mond open zou vallen. Van alles ging er door me heen, dus mijn angst om er dom uit te zien was ik al snel vergeten. Hoewel ik blij was dat ondanks mijn gebrek aan angst mijn mond dicht bleef.
Is hij gek? Had mijn moeder gelijk? Voelt hij hetzelfde? Wat ben ik stom geweest om me zo makkelijk te laten overtuigen!
Saul lachte alsof ik mijn mond inderdaad open had staan. “Tong verloren?”
Dat was iets wat mijn vriendinnen regelmatig zeiden, maar nu zei hij het, en vreemd genoeg maakte dat al het verschil van de wereld.
Voor ik het wist was ik de grens over en omhelsde ik hem alsof we nog kinderen waren. “Echt? Nog steeds?”
Saul duwde me zachtjes naar achter zodat ik hem in zijn ogen kon kijken. “Ik kon het toch proberen...”
“Maar jouw vader dan?”
“Hij weet dat je niet komt. Ik kan het hem ook niet vertellen, als je vaker wil komen...”
Ik begon te grijnzen en merkte opeens hoe lang geleden het was dat ik me zo gelukkig had gevoeld. “Is dat een uitnodiging?”
“Ik ben toch hier...”
Ik herinnerde me weer dat hij liever hier was dan in zijn dorp omdat hij wat vervelende klasgenoten had die het op hem voorzien hadden. “Is er veel veranderd?”
Saul fronste en ging zitten. “Eigenlijk niet zoveel... Ik heb nog steeds vervelende klasgenoten, saai huiswerk, een strenge vader... en bij jou?”
“Mijn vervelende klasgenoten zijn opgegroeid, en sommige zitten nu in een andere klas... Er zijn een aantal meiden waar ik wel veel mee omga, volgens mij ging ik met een paar van hen ook al om toen ik jou voor het laatst sprak.”
Het werd even stil. “Als je liever met hen wil afspreken snap ik dat...”
Ik grijnsde, ging naast hem zitten en legde mijn hand op de zijne. “Echt niet! Ik wil je niet weer laten gaan.”

Reacties: