FanFic.nl

Secrets about his dead

Meer herrinneringen

Bill kijkt me lachend aan en zegt dan:”�ja dat waren we zeker. Nadat het meisje weer weg was gegaan gingen wij op weg met de bus. Jij was jullie kamer ingelopen en teruggekomen met een klein fotootje in je hand. Je ging zitten en zei toen dat je niet mee kon gaan op tour zoals afgesproken was. Nou ja de nieuwe tour door Amerika. We waren verbaasd en vroegen je waarom dat was. Je liet ons de foto zien. De lach op tom’s gezicht de vreugde die hij uitstraalde. Hij was gelukkig jij was gelukkig we waren allemaal gelukkig. En toen? Toen leek dat geluk nog voor eeuwig. Helaas was niks minder waar.”�
Ik veeg een traan weg en zeg dan: “Jah zo zie je maar dat niks is wat het lijkt. Ik weet het gesprek nog dat tom en ik voerde nadat we bij de begrafenis van Mec waren geweest. We hadden het erover dat het zo afgelopen kon zijn en over wat we nog wilden doen in ons leven. Een tweede kindje stond toch wel bovenaan. Ik werd vrij snel weer zwanger. We waren zo blij en tom begon toekomst plannen te maken niet normaal meer. Maar toen twee weken voor zijn dood veranderde hij. Hij werd beschermender en als ik niet zei waar ik was dan was hij in staat de politie te bellen. Ik voelde dat er wat mis was maar durfde er niet naar te vragen. Ik hoopte dat het jullie opviel. Maar dat gebeurde niet. En toen die dag. De dag van zijn dood. Ik weet het nog zo goed. Zo goed dat het lijkt alsof het gisteren pas gebeurd is.”�
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Schat? Waar zijn mijn sleutels?”� Zuchtend kijk ik Tom aan. “Geen idee tom, je had ze zelf het laatst.”�
Tom kijkt me aan en is stil. “Dan neem ik jouw sleutels mee kir.”� Verbaasd kijk ik hem aan en gooi hem dan mijn sleutels toe.
“Waar moet je eigenlijk heen?”� ‘Oh niks bijzonders gewoon een afspraak met een vriend.”�
Tom geeft me snel een zoen en rent dan de deur uit. Ik wil hem nog naroepen maar hij is al weg. Verbaasd doe ik de voordeur dicht en laat me op de bank vallen. Al snel moet ik opstaan omdat Sunny begint te huilen.
Ik troost haar maar mijn gedachte zijn er niet bij. Wat was er met tom? Waarom deed hij zo raar? Iets in mij zegt da er iets niet klopt. Nou ja dat vraag ik hem dan vanavond maar.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Kir!”� Geschrokken kijk ik op en zie dat Bill naast me staat. “Je reageerde niet toen we je riepen. Waar zat je met je gedachten?
Ik kijk hem aan en zeg dan:”�Bij Tom, bij het moment dat hij weg ging. Het moment dat ik dacht hem die avond te kunnen vragen naar zijn rare gedrag. Niet wetende dat ik hem die avond niks meer kon vragen. Dat ik hem nooit meer iets kon vragen.”�
Tranen glijden over mijn wangen. De pijn voelt hetzelfde als toen. Herinneringen ophalen is pijnlijk. En soms pijnlijker dan ik verwacht had.
Weer wordt ik uit mijn gedachte opgeschrikt. Maar ditmaal niet door Bill. Nee door Tom jr. Ik hoor hem huilen en loop er meteen naartoe. Vrij snel merk ik dat hij een vieze luier heeft en die verschoon ik dan ook. Daarna leg ik hem terug in zijn bedje en gaat hij weer lief slapen.
Als ik de kamer weer inloop waar de rest zit zie ik de manager staan. “Kirsten fijn dat je er ook bij bent. We gaan voor de soundcheck.”� Ik knik en volg als een hondje de manager naar de zaal toe. Daar aangekomen pak ik de gitaar en sla de akkoorden aan. De andere doen hetzelfde. Gustav bij zijn drumstel, Georg bij zijn bas en Bill zingt wat. Alles blijkt te kloppen en na een tijdje nog wat doorgenomen te hebben lopen we het podium af. Vrij snel zijn we weer in de bus waar ik eerst even kijk bij Tom jr. en bij Sunny. Beide liggen nog lief te slapen en ik loop terug naar de “woonkamer”�.
Als ik op de bank zit zegt Gustav:”� Kir? Hoe was dat? Wat vertelde de agenten?”�
Ik kijk hem aan en besef dat ik ze dat nog nooit verteld heb.

Reacties: