FanFic.nl

Onverwachte liefde

Naar buiten

De volgende dag word Legolas met een glimlach op zijn gezicht wakker, hij had een heerlijke droom gehad over Aragorn. De elf blijft nog een tijdje in zijn bed liggen denken over de man. Legolas is heel blij met het feit dat de man wakker is geworden, maar er zit hem nu ook wat dwars. Nu Aragorn wakker is zal Legolas er achter gaan komen of dat wat hij voor de mens voelt ook beantwoord gaat worden, maar hij is bang van niet. Mensen en elfen zie je al niet vaak samen in een relatie en al helemaal geen twee van het zelfde geslacht. Met een zucht staat Legolas op. Ik kan in ieder geval nu wel van zijn aanwezigheid genieten, denkt de elf terwijl hij zich gaat aankleden. Hij maakt een vlecht in de bovenlaag van zijn haar en laat de onderste laag er los onder hangen, twee plukken laat hij in vlechtjes voor zijn puntige oren langs hangen. Onder zijn zilveren tuniek trekt hij een grijs- groenige legging aan. Zodra hij daarmee klaar is loopt hij de kamer uit, blootsvoets. Hij heeft nog steeds niet aan Elrond gevraagd waarom ze een grond hebben die op mos lijkt en wat het precies is, maar Legolas vind het eerlijk om er op blote voeten overheen te lopen. Het is zo rustgevend dat hij de angst op onbeantwoorde liefde vergeet. Als hij de eetzaal binnen loopt lijkt het eerst alsof deze leeg is, maar dan ziet hij een eenzaam figuur in de hoek van de kamer zitten. De persoon zit uit het raam te staren, maar Legolas herkent hem toch meteen.
‘Goedemorgen Aragorn. Weet Elrond dat je uit je kamer bent?’ Aragorn draait zich verschikt om, hij had de elf niet horen binnen komen.
‘Jij ook een goedemorgen Legolas en ja, ik mocht mijn kamer uit gaan zolang hij maar weet waar ik ben en niet zelf ergens anders heen ga,’ antwoord de man en hij kijkt naar de elf.
‘Lopen de elfen in het Demsterwold allemaal op blote voeten?’ vraagt hij als hij ziet dat de elf geen schoenen draagt. Legolas kijkt even naar zijn voeten en lacht dan. Een zuivere, mooie, hoge lach waarvan Aragorn meteen een glimlach op zijn gezicht krijgt.
‘Haha, nee. Ik heb geen schoenen aan gedaan vandaag, omdat de vloer in dit huis zo heerlijk zacht en rustgevend is. Het is net alsof ik buiten loop,’ legt Legolas uit terwijl hij naar Aragorn toe loopt. Hij pakt een stoel en gaat bij de man zitten.
‘Mag ik hier wat van pakken?’ vraagt de elf dan en hij gebaard naar het eten dat op de tafel staat. Aragorn knikt en kijkt dan naar de elf terwijl deze begint te eten. De elf zit netjes rechtop met een houding die prins waardig is. Maar hij is natuurlijk ook een prins, denkt Aragorn terwijl hij naar de elf blijft kijken. Legolas merkt dat de man naar hem kijkt en hij kijkt op. Zodra zijn ogen die van de man vinden gaat er een vlaag van opwinding door hem heen. Snel kijkt hij weer naar zijn bord terwijl hij lichtjes begint te blozen. Zodra Aragorn de wangen van de elf rood ziet worden kijkt hij snel weer uit het raam. Niet zo naar hem staren, denkt hij dan bij zichzelf. Terwijl Legolas verder eet kijkt Aragorn vanuit zijn ooghoek af en toe naar hem, maar zodra de elf het ziet kijkt hij snel weer uit het raam.
‘Wat doen ze buiten?’ vraagt Legolas als hij klaar is met eten. Hij staat op uit zijn stoel en gaat naast het raam staan. De zon schijnt op zijn blonde haren en geeft het een gouden gloed.
‘Mijn broers zijn aan het trainen,’ antwoord Aragorn en Legolas ziet inderdaad op de open plek die te zien is vanuit het raam Elladan en Elrohir staan. Ze vechten met elkaar met zwaarden, maar zonder verdere uitrusting.
‘Legolas, je zei dat je de helers had geholpen toch,’ zegt Aragorn dan opeens.
‘Ja, ik heb al redelijk wat geleerd van hen en je vader. Hoezo?’
‘Er doet iets zeer in mijn nek, maar ik kan hier nu niet weg en mijn vader is bezig. Zou jij er misschien even naar willen kijken?’
‘Natuurlijk, waar doet het precies zeer?’ zegt de elf en hij loopt naar Aragorn toe. De man reikt ondertussen met zijn hand naar een plek in zijn nek. Legolas gaat achter de stoel staan en strijkt Aragorns haar opzij. Zodra zijn vingers contact maken met de huid van de man beginnen ze lichtjes te tintelen.
‘Hier?’ vraagt Legolas terwijl hij zachtjes over een rode plek strijkt, net naast Aragorns vingers.
‘Ja,’ antwoord hij en trekt dan zijn vingers terug. Legolas strijkt nogmaals zachtjes over de plek heen en zoekt het punt waar de irritatie begint. Zodra hij deze vind ziet hij een heel klein zwart puntje zitten. Zo dicht als hij kan buigt hij naar de nek van de man en zijn adem strijkt over de rode huid. Er gaat een lichte rilling door de man, maar Legolas merkt het niet.
‘Er zit iets in je nek, maar het is heel erg klein. Doet dit zeer?’ zegt Legolas terwijl hij voorzichtig het zwarte puntje beet pakt. Nu voelt hij duidelijk dat de nek en schouders van de man zich aan spannen dus laat hij het weer los.
‘Ja, maar haal het er toch maar uit,’ antwoord Aragorn.
‘Oke, ontspan je,’ zegt Legolas en hij legt zijn andere hand op de schouder van de man. Langzaam ontspannen de schouders zich weer en Legolas pakt het zwarte puntje weer. Snel maar voorzichtig trekt hij het eruit. Er gaat een rilling door Aragorn heen en hij krimpt even ineen van de pijn. Een heldere rode bloeddruppel welt op uit het kleine wondje en loopt over Aragorns huid naar de rand van zijn shirt. Legolas hand strijkt even over Aragorns schouder terwijl de elf weer om de stoel heen loopt.
‘Het lijkt een soort pijlpuntsplinter,’ zegt Legolas terwijl hij naar het dunne zwarte stukje in zijn hand kijkt.
‘Mag ik het zien?’ vraagt Aragorn en Legolas legt het in zijn hand.
‘Je hebt gelijk,’ zegt de man dan nadat hij het stukje ook heeft bekeken. Legolas pakt ondertussen een servet van de tafel en doet er wat water op uit een van de kannen. Hiermee veegt hij het bloed van Aragorns rug en daarna legt hij het doekje tegen de rode plek aan en houd hem daar voorzichtig.
‘Dank je,’ zegt Aragorn en hij kijkt omhoog in de ogen van de elf.
‘Graag gedaan,’ zegt de elf met een kleine glimlach.
‘Hoe gaat het verder met je?’ vraagt Legolas dan.
‘Wel goed, alleen doet mijn lichaam overal nog erg zeer en zou ik graag naar buiten willen,’ antwoord Aragorn terwijl hij naar buiten kijkt. Hij voelt de warmte van Legolas hand door het koude doekje heen in zijn nek. Dit geeft Aragorn een onbekend maar fijn gevoel, hij krijgt bijna net zo’n gevoel als hij in de elf zijn ogen kijkt. Wat is dit? vraagt de man zich af.
‘Zal ik je naar buiten brengen?’
‘Heel graag,’ antwoord Aragorn en hij staat voorzichtig op. Zodra hij wankelt pakt Legolas hem meteen beet. Legolas legt het natte doekje op de tafel en pakt dan snel wat van het eten dat er nog ligt en een fles met drinken en neemt deze mee. Dan slaat hij zijn arm om de middel van Aragorn en de man legt zijn arm om Legolas’ schouders. De twee mannen zijn bijna even groot dus loopt het wel makkelijk. Al snel zijn ze bij de plek waar Aragorn heen wou. Het is een mooie, rustige plek vol bomen, net uit het zicht van het huis. Er staan bloemen in het gras en er lopen hier en daar wat kleine diertjes rond. Alles straalt rust en vrede uit. Ik snap waarom hij hier graag heen wil, denkt Legolas. Hij helpt Aragorn voorzichtig naar de grond terwijl deze tegen een van de bomen aan gaat zitten. Het is een grote boom met veel takken en bladeren die een prachtige, heldere groene kleur hebben. Legolas legt het eten en de fles met drinken naast Aragorn neer.
‘Ik zal je vader zeggen dat je hier zit,’ zegt Legolas en hij draait zich om en loopt weg.
‘Nogmaals bedankt,’ zegt Aragorn nog en dan kijkt hij de elf na terwijl deze met lichte stappen weg loopt. Het lijkt net alsof hij over het gras zweeft, denkt de man.

Reacties:

Andrea zei op 20 jan 2014 - 11:50:
Die vloer is echt geniaal bedacht ^^

Rukia zei op 20 jan 2014 - 10:25:
kan elrond eens de nummer van zijn architect doorgeven? want die vloer wil ik ook wel
aragorn en Legolas zijn echt zo schattig als ze samen zijn

narcissa zei op 20 jan 2014 - 9:16:
Die vloer in Elronds huis is echt gaaf.
Hopelijk heeft Aragorn snel minder pijn.
Goed geschreven.