Hoofdcategorieën
Home » Lord of the Rings » Onverwachte liefde » Het lied
Onverwachte liefde
Het lied
Legolas loopt snel naar de plek waar hij vanuit het raam Elrohir en Elladan had zien trainen. Als hij daar aankomt ziet hij dat Elrond net bij ze staat om ze iets nieuws te leren. Hij loopt naar ze toen en ze stoppen even met oefenen en draaien zich naar hem toe. Elrond had voorgesteld om nog te wachten met het samen trainen tot Aragorn ook beter is, maar de broers begonnen al wel vast weer om de spierpijn van het vechten met de Orks weg te trainen.
‘Hallo Legolas, wat brengt jou hier?’ vraagt Elrond.
‘Ik kwam even zeggen ik Aragorn naar de tuin hiernaast heb gebracht en dat ik een eindje ga wandelen,’ zegt Legolas.
‘Ah, dank je en veel plezier,’ zegt Elrond en hij keert zich weer naar zijn zoons. Legolas loopt een eindje het pad naar de stallen op tot hij uit het zicht van Elrond is en loopt dan zo stil als hij kan terug naar de plek waar Aragorn zit. Gelukkig is hij een mens en heeft dus niet zo’n scherp gehoord als de elfen, waardoor hij niet merkt dat Legolas stilletjes in de boom klimt waar hij tegenaan zit. Vanuit de boom kijkt Legolas neer op Aragorn, die zachtjes zit te neuriën. Nadat ze een tijdje zo gezeten hebben komt er een vrouw langs lopen. Zodra ze Aragorn ziet zitten loopt ze naar hem toe, Legolas herkent de vrouw als ze onder de boom staat. Het is Relina, de zuster die hij had geholpen.
‘Jonge heer Aragorn, hoe gaat het?’ vraagt Relina en ze gaat naast Aragorn zitten.
‘Wel goed, alleen alles doet nog zeer. De elf uit het Demsterwold, Legolas, ik weet niet of je hem al gezien hebt, vond zonet nog een klein pijlpuntsplintertje in mijn nek,’ verteld Aragorn en en verschijnt een klein lachje op Relina’s gezicht.
‘Ik weet wie Legolas is, hij heeft mij geholpen met jou te verzorgen terwijl je bewusteloos was en daarna heeft hij twee dagen mee geholpen in de ziekenboog. Een geweldige jongeman, heel zorgzaam ook. Maar waar heeft hij dat weg gehaald?’ vraagt ze dan en als Aragorn haar de plek aanwijst controleert zij de plek op infecties.
‘Dat heeft hij netjes gedaan, de plek is ook amper geïrriteerd.’
‘Ja, hij hield er een koud doekje op toen hij de splinter eruit had gehaald. Daardoor nam de irritatie meteen af,’ verteld Aragorn en hij strijkt even met zijn vingers over de plek. In zijn gedachten voelt hij weer hoe de elf zijn vingers over de plek streken en de tintelingen die dit veroorzaakten. Kwam dit van de pijn of van iets anders, vraagt Aragorn zich af. Toen Relina de plek net bekeek en er aan zat voelde hij niks anders dan gewoon haar vingers. Relina vraagt hem dan naar zijn andere verwondingen en bekijkt deze dan ook even. De snee in Aragorns been geneest snel, maar het zal nog wel even duren voordat deze geheel hersteld is. De andere verwondingen, zoals alle krassen en kleinere sneeën in zijn armen en op zijn rug genezen ook al en de gekneusde enkel is alweer bijna genezen.
‘Hoe kan het dat mijn enkel zo snel geneest?’ vraagt Aragorn aan Relina. Normaal gesproken duurt het veel langer, denk hij bij zichzelf.
‘Nou, ik denk dat dit komt doordat je een tijd bewusteloos bent geweest en je enkel daardoor meteen voor een paar dagen volledig heeft kunnen rusten. Normaal gesproken ben jij te eigenwijs om zolang stil te zitten en overbelast je je enkel weer waardoor hij niet snel geneest,’ zegt Relina en Aragorn moet lachen.
‘Daar kun je wel gelijk in hebben.’
‘Als ik ongelijk zou hebben zal ik weer in de leer moeten gaan bij je vader,’ zegt Relina nu ook zachtjes lachend. Ze praten nog een tijdje verder over de mannen die met Aragorn mee geweest waren en die nu in de ziekenboeg lagen. Daarna besproken ze nog wat gewone zaken, zoals wat er allemaal gebeurt was terwijl Aragorn, Elladan en Elrohir op pad geweest waren.
‘Het was fijn om weer even met je te praten, maar nu moet ik weer verder met mijn werk,’ zegt Relina en ze staat op.
‘Hetzelfde,’ zegt Aragorn en na een kleine buiging en een snelle blik de boom in loopt Relina weg. Legolas schikt ervan als Relina de boom in kijkt. Had ze door dat hij daar zat? Waarom zei ze dan niks, vraagt Legolas zich af. Terwijl hij hier over zit te denken begint Aragorn weer te neuriën en na een tijdje zachtjes te zingen.
‘Bij het vallen van deze nacht
Zie ik voor het eerst je pracht
Wonderschoon als ik het zo benoemen mag
Je haren golfend
Als water in het meer
Bruin als een boom uit het geliefde bos’
‘Bruin als een boom uit het geliefde bos’
De laatste zin zingt Aragorn nog een keer, hij kan zich de rest van het lied niet meer zo goed herinneren. Zonder er bij na te denken zingt Legolas verder.
‘Doch je ogen zijn vooralsnog voor mij verborgen
Je laat ze me niet zien
Ik hoop dat je ze snel opent
Voor de wonderen van de nacht
Je hebt mijn hart gestolen
Ook al ken je me nog niet
Alles wat je hoorde van mij is slechts alleen dit lied
Word alsjeblieft wakker mijn lief’
Aragorn kijkt verschikt naar boven als hij de stem verder hoort zingen. Het is de stem uit mijn droom! denkt hij dan.
‘Wie ben jij?’ roept Aragorn naar boven, maar er komt geen reactie uit de boom.
‘Wie ik ben doet er niet toe,’ antwoord de stem.
‘Voor mij wel!’ roept Aragorn terug.
‘Hoe ken jij dit lied?’ vraagt hij dan.
‘Ik zong het voor je,’ antwoord de stem. Het was dus toch geen droom, denkt Aragorn.
‘Zeg me wie je bent.’
‘Waarom wil je dat zo graag weten?’ vraagt de stem uit de boom. Legolas durft zijn naam niet te zeggen, nog niet, maar hij wil graag weten wat Aragorn te zeggen heeft.
‘Omdat ik je wil bedenken en leren kennen. Je hebt mijn leven gered met dat lied. Ik zakte steeds verder en verder weg in een diepe slaap waar ik niet uit kon komen, tot ik jou hoorde zingen. Jou stem en lied hebben mij terug gehaald naar deze wereld,’ zegt Aragorn, het begint nu duidelijk te worden in zijn hoofd. Hij moet weten wie die persoon is.
‘Het klinkt fijn om te horen, maar het zal je teleurstellen als je weet wie ik ben,’ antwoord de stem.
‘Dat geloof ik niet. Maar als jij niet naar beneden komt dan kom ik omhoog,’ zegt Aragorn en hij staat op maar valt meteen weer tegen de boom aan. Hij vermant zich en probeert de boom in te klimmen.
‘Niet doen, je bent te gewond daarvoor,’ zegt Legolas en hij springt uit de boom, net op tijd om Aragorn op te vangen voor hij op de grond valt. Voorzichtig zet Legolas Argarorn weer tegen de boom aan. De man kijkt hem met grote ogen vol verbazing aan terwijl hij gaat zitten.
‘Legolas? Zong jij dat lied?’ vraagt Aragorn vol verbazing.
‘Ja, ik zei toch dat je teleurgesteld zou zijn,’ zegt Legolas en hij kijkt bedroeft naar beneden.
‘Nee… Ja… Ik weet het niet,’ zegt Aragorn verward en hij schud met zijn hoofd. Dit had hij niet verwacht.
‘Waarom?’ vraagt hij dan maar en hij kijkt naar de elf. Deze ontwijkt zijn blik terwijl hij antwoord.
‘Omdat ik bang was dat je ons zou verlaten en ik sinds ik je voor het eerst zag iets speciaals voor je voel.’ Legolas kijkt de man dan aan en ziet dat zijn gezicht vol verwarring staat.
‘Het spijt me, ik had dit niet moeten doen,’ zegt Legolas. De elf probeert weg te lopen, maar word dan bij zijn hand vastgepakt. Hij draait zich om en ziet dat Aragorn zijn hand vast houd.
‘Nee, ga alsjeblieft niet weg,’ zegt Aragorn met een verdrietige klank in zijn stem. Legolas gaat naast de man zitten en kijkt hem aan. Aragorn houd nog steeds Legolas zijn hand vast en is niet van plan hem los te laten. Het voelt fijn, denkt de man. Zou het liefde kunnen zijn dat ik voor hem voel? Aragorn kijkt op en kijkt recht in de ogen heldere blauwe ogen van de elf. Zonder er bij na te denken leunt hij opzij en kust de elf. Legolas verwachte dit niet en verstijfd even van verbazing, maar zoent de man dan terug. Aragorn brengt zijn hand omhoog en legt deze tegen het gezicht van de elf aan en strijkt zachtjes over zijn wang. De aanraking veroorzaakt bij beide tintelingen, maar die voelen ze bijna niet door alle andere gevoelens die door hun lijven gieren. Legolas’ hart klopt zo hard dat zelf Aragorn hem kan horen. Opeens trekt Legolas zich terug en staat snel op.
‘Wat…,’ begint Aragorn, maar dan hoort hij het ook. Er komt iemand naar ze toe lopen. Beide mannen proberen op adem te komen voordat de persoon bij ze is. Ze ontwijken elkaar blik en laten snel elkaars hand los, die hielden ze namelijk nog steeds vast. Legolas zijn gezicht is rood en Aragorn ademt nog zwaar, waar Legolas maar niet naar probeert te luisteren want dat laat zijn hart alleen maar weer sneller kloppen.
‘Ah Aragorn, hier zit je dus. Hallo Legolas, je oppaswerk zit er weer op’ zegt Elladan lachend als hij bij de mannen staat. Legolas lacht even kort naar Elladan.
‘Mooi, dan ga ik er weer vandoor,’ zegt Legolas dan. Na een kort knikje naar Elladan loopt Legolas weg, hij durft Aragorn niet aan te kijken.
‘Goede jongen die Legolas,’ zegt Elladan tegen Aragorn.
‘Ja,’ antwoord Aragorn afwezig en hij kijkt de elf na terwijl hij weg loopt. Hij voelt de warmte van de elf zijn lippen nog op de zijne. Zijn hart begint meteen weer sneller te kloppen als hij hieraan terug denkt en een gelukkig gevoel stroomt door zijn lichaam.
Hij is meer dan goed, denkt Aragorn, maar hij zegt dat maar niet tegen zijn broer.
Reacties:
Dank je wel Flor
Vind je mijn verhaal leuk om te lezen? Dan zal ik er namelijk om denken dat ik snel verder ga schrijven^^
Oehh, love is in the AIRR!! Goeddd hoofdstukk, hehe. Leuk ook dat de man op de man valt! Maar in vraagje, is niet fout, maar Aragorn heeft in het boek toch 2 vrouwen achter zich aan, Arwen en Eowyn. Nou achh, maakt niet uit.
Fantastisch geschreven, doe ik je niet na (gewoon omdat ik niet zo goed kan schrijven)
Nu komt het, liefde.
Elladan kan echt goed in schatten wanneer hij moet komen, als Legolas niet zo goed gehoor had, waren ze betrapt of heeft Elladan, ook het ene en ander opgevangen met zijn elfengehoor.
Prachtig hoofdstuk weer. Super goed gedaan!