Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Ik geef niet op! [pauze] » 04 - One Direction?
Ik geef niet op! [pauze]
04 - One Direction?
Met z’n zessen stonden we in de kleine lift. Ik stond klem tussen Zayn en Niall en ik moest eerlijk zeggen dat ik wel eens klem in een lift had gestaan tussen vervelendere mensen. Ik keek naar mijn tas die ik vast had en probeerde vooral de spiegels aan de wand te ontwijken. Liam stond recht achter me en ik wilde niet weten wat voor chagrijnige blikken hij me nu weer aan het sturen was.
Ik was opgelucht toen de lift open ging en we in de aankomsthal stonden. Paul stond bij de receptie te wachten en gebaarde naar ons dat we snel de hal in moesten lopen. Ik maakte een sprongetje toen de menigte buiten ineens begon te gillen en toen ik door de deuren naar buiten keek werden mijn ogen groot.
Iedereen stond te duwen en trekken aan elkaar en ze riepen de namen van de jongens waar ik naast stond. Mijn wenkbrauwen verdwenen zowat in mijn haar, zo verbaasd was ik. Voordat ik ook wat kon zeggen of vragen voelde ik een hand in mijn rug die mij door de aankomsthal duwde, richting de deur waar ik in binnen gekomen was.
Toen ik op keek zag ik dat Paul me naar buiten aan het duwen was. Het leek voor hem het normaalst van de wereld. Ik pakte snel de sleutel en drukte op het knopje om alle deuren open te doen. Ik kroop achter het stuur en toen ik rustig zat ademde ik even diep in en uit. Ik keek rechts van me en zag tot mijn afschuw dat Liam naast me was komen zitten.
“Wat was dat?” vroeg ik hem verbijsterd en ik herhaalde de beelden die ik had van de groep tienermeisjes in mijn hoofd. Ineens zag ik duidelijk wat er op de spandoeken stond, One Direction. Geschrokken keek ik naar Liam en ik draaide me om naar de andere jongens in de bus.
“Oh,” zei ik dom en ik had de neiging op mijn hand voor mijn hoofd te slaan. Nu viel alles ineens op zijn plaats. “Nu snap ik waarom jullie mijn opmerking zo leuk vonden gisteravond,” zei ik bedenkelijk en ik hoorde Harry grinniken.
“Jullie zijn One Direction, of niet?” vroeg ik aan de jongens die op de achterbank zaten. Louis en Niall begonnen te grijnzen en Zayn knikte. Liam reageerde helemaal niet op me maar hem negeerde ik.
“Er zijn nu zo veel mensen die mij willen zijn,” mompelde ik in mezelf toen ik dacht aan mijn klasgenootjes. Bijna elk meisje dat ik kende was fan van One Direction, ze hadden het constant over hen maar ik, met mijn stomme hoofd, herkende ze niet eens. Misschien maar goed ook want anders had ik ze nu nooit op bestemming kunnen brengen.
Ik ademde even diep in en uit, stak de sleutel in het slot en startte het busje. De navigatie stond al ingesteld en ik reed het parkeerterrein af. Niall en Louis begonnen te praten over voetbal en Liam en Zayn hadden een discussie over een stripboek, terwijl ik me vooral concentreerde op de weg. Ik kon er nog steeds niet over uit dat ik de jongens gisteravond niet had herkend. En nou ja, vanmorgen dus ook niet.
In stilte volgde ik de instructies van het navigatiesysteem en na een klein kwartiertje rijden moest ik in een straat in maar deze was voor een deel afgezet en er stond een man die zijn hand ophield als teken dat ik moest stoppen. Snel pakte ik mijn tas en haalde daar een papier uit wat ik van mijn vader had gekregen.
De man ging bij mijn raam staan en ik drukte op het knopje om hem naar beneden te laten rollen.
“Goedemorgen,” zei de man vriendelijk, “Sorry, maar alleen bestemmingsverkeer is toegestaan vanmorgen,” Ik glimlachte vriendelijk naar de man en reikte hem het papier wat ik uit mijn tas had gepakt. De man bestudeerde hem even aandachtig en keek toen met een goedkeurende blik op.
“Alles lijkt in orde, een fijne dag verder,” zei de man met een glimlach en hij gaf me het papier weer terug. Ik bedankte de man en legde het papier snel op het dashboard en toen de man verdwenen was, reed ik de straat in. Ver kwam ik alleen niet want hoe verder ik reed, hoe meer tienermeisjes er voor me opdoken. Er kwam een hoop geschreeuw van de menigte af en snel deed ik mijn raam weer dicht.
“Oh help,” zei ik zacht in mezelf omdat er zeker honderden mensen waren. Ik wist dat ik toch zo ver als kon door moest rijden, ik kon toch niet verwachten dat die jongens door deze menigte ging lopen? Ik had hier wel iets van gelezen in de papieren die mijn vader me had gegeven maar ik met mijn stomme hoofd had ze veel te vluchtig doorgelezen.
“Daar gaan we!” zei Harry met een kleine zucht toen er ineens een hele groep meiden op ons af kwam rennen, schreeuwend. Snel zette ik de auto in de eerste versnelling en reed langzaam door. Op het moment dat de eerste meiden bij het busje waren begon het bonken op de behuizing en het geschreeuw.
Ik reed ondertussen voorzichtig door, bang om iemand te raken. Gelukkig waren de fans verstandig genoeg om de weg vrij te maken voor het busje. Ik keek in mijn achteruitkijkspiegel en zag dat we nu helemaal omringd waren door fans. De jongens zwaaiden ondertussen uitgebreid naar alle fans en ik vond het allemaal ontzettend overweldigend.
“Wauw,” zei ik, net wat te hard en ik hoorde Liam zacht lachen. Ik was verbaasd dat hij reageerde op me maar tijd om zijn reactie te bekijken had ik niet, ik wilde écht niemand omver rijden. Stapvoets reed ik door en ik probeerde niet te veel te schrikken van fans die op de ramen en deuren sloegen. Ik was ontzettend opgelucht toen ik verderop een stuk straat zag wat afgezet was door dranghekken. Er stonden zeker twintig mannen in zwarte pakken bij en ik snapte eigenlijk meteen wat de bedoeling was.
Toen ik zo dicht bij de dranghekken kwam dat er niemand meer tussen de hekken en de auto paste zette twee mannen in het zwart wat dranghekken aan de kant zodat ik in de lege ruimte kon rijden. Opgelucht zette ik de auto stil in het midden van de ruimte.
“Remember,” zei Paul toen de jongens op scherp stonden om naar buiten te gaan. “We hebben niet meer dan vijf minuten voor de fans, het is niet anders,” Ik zag de jongens instemmend knikken met hun hoofden en Louis zei: “Daar gaan we dan,”
Ik zette de motor uit en haalde de sleutel uit het contact. Ik kon eindelijk weer adem halen. Vanaf de plek waar we stonden, liep een gang richting een indrukwekkend hoog gebouw. De jongens stapten uit het busje en snel volgde ik ze. Het was de bedoeling dat ik de hele dag in de buurt van Paul zou blijven zodat ik precies wist wanneer ik de jongens weer weg moest brengen.
Op het moment dat alle deuren open gingen, werd het geschreeuw en gegil oorverdovend. Het geluid deed pijn aan mijn oren en ik moest moeite doen om mijn oren niet te bedekken en naar binnen te rennen. De jongens van One Direction daarentegen gingen naar verschillende kanten van het hek en hadden hun stiften al klaar om handtekeningen uit te delen.
Ik bleef ondertussen naast Paul staan die alles uitgebreid aan het bekijken was, of meer in de gaten aan het houden was. Hij keek even op naar me en glimlachte naar me. Wat onzeker glimlachte ik terug naar hem.
“Really nice job,” zei Paul en stak zijn duim naar me op en ik wist dat hij doelde op het laatste stukje autorijden. Ik grijnsde naar hem en vroeg: “Dat was echt angstaanjagend, gaat dat altijd zo?” Paul knikte en in stilte bekeken we hoe de jongens foto’s van zichzelf en de fans maakte en even een praatje maakte met sommige fans.
Ik was zelf geen fan van One Direction maar op dat moment zag ik waarom die honderden tienermeisjes hier met smart op de jongens hadden gewacht. Ze waren enorm sympathiek en aan alles wat ze deden kon je zien dat ze van hun fans hielden.
“Kom op jongens,” riep Paul na een tijdje en de jongens excuseerden zich bij de fans. Al zwaaiend liepen ze richting het hoge gebouw. Ik volgde Paul op de voeten en zo volgde ik One Direction onder het oog van honderden fans, een groot gebouw in.
Binnen aangekomen stond er een vrouw met een clipboard in haar handen zenuwachtig te wachten. Voordat een van ons ook wat kon zeggen, gebaarde ze dat we mee moesten lopen.
“Die heeft er zin in,” hoorde ik Louis naast me fluisteren tegen Niall en ze grinnikten allebei net wat te hard, wat ze een boze blik van de vrouw opleverde.
Paul en ik hadden de jongens achtergelaten in de ‘make-up’ kamer want blijkbaar hadden de jongens straks een tv-interview. Ik had totaal geen verstand van al dit soort dingen en ik was blij toen Paul zei dat ik niet veel hoefde te doen en gewoon ergens kon gaan zitten.
Dit zou waarschijnlijk zo’n drie uur gaan duren en ik besloot mijn tijd nuttig te besteden. Ik haalde mijn biologieboek en aantekeningen uit mijn tas en zette mijn leesbril op. Gelukkig was ik heel goed in geluiden en mensen om me heen uitbannen en voor dat ik wist zat ik helemaal met mijn hoofd bij de cellen.
Ik keek pas weer op toen ik merkte dat er iemand naast me was komen zitten. Ik zette mijn bril af en keek rechts van me waar Louis me met grijnzend gezicht aankeek.
“Goed bezig,” zei hij en bekeek wat ik aan het leren was. “Gatver, ik had altijd echt een hekel aan biologie. Ik had een Biologielerares en die stonk altijd heel erg, dus op een dag hadden ik en een vriend het hele lokaal onder gespoten met deo,” Louis schudde zijn hoofd in ongeloof. “Het is nooit meer goed gekomen tussen mij en die docent,” Ik grijnsde naar me, wat een figuur was die jongen.
“Ik had gelukkig wel een leuke docent én ik heb over twee weken examens dus daarna hoef ik dit nooit meer te leren!” zei ik vrolijk en ik glimlachte breed naar Louis. Hij haalde zijn wenkbrauwen op.
“Nee? Toch geen ambitie om bioloog te worden?” grinnikte hij en ik schudde heftig mijn hoofd.
“Ik moet er niet aan denken!” zei ik met een lach.
“Hoeveel examens heb je over twee weken?” vroeg Louis geïnteresseerd.
“Examens?” hoorde ik een verveelde stem achter me zeggen en toen ik me omdraaide zag ik dat Liam naast Louis ging zitten. Louis keek Liam onderzoekend aan en ik vroeg me af of Liam eigenlijk altijd zo tegen vreemden deed zoals hij tegen mij deed.
“Ik heb over twee weken negen examens,” zei ik tegen Louis alsof Liam ons gesprek niet onderbroken had.
“Negen?!” zei Louis onder de indruk en ik friemelde wat aan de pagina’s van mijn biologie boek. “Welke vakken volg je?”
Ik keek op naar Louis die nog steeds een bewonderende blik in zijn ogen had. Snel keek ik even naar Liam en zag tot mijn verbazing dat hij me geïnteresseerd observeerde.
“Nou, biologie, muziek, wiskunde, sociologie,” ik telde de vakken op mijn vingers,” Scheikunde, Frans, Engels, geschiedenis,” ik viel stil omdat ik het laatste vak even was vergeten. Liam en Louis keken me met blikken aan die ik niet goed kon plaatsen.
“En antropologie!” zei ik opgewekt. De jongens naast me keken me verbaasd aan en ik voelde me wat ongemakkelijk door hun gestaar en de stilte die er was gevallen.
“Nu ik het zo opnoem is het inderdaad wel een beetje veel,” zei ik met een piepende stem en ik keek omlaag, naar mijn biologieboek. Veel mijn vrienden vonden dat ik teveel hooi op mijn vork had genomen maar na het overlijden van mijn moeder wilde ik vooral zo veel mogelijk bezig zijn met wat dan ook.
“Ik zou het je niet na doen,” zei Liam en ik keek verbaasd op naar hem. Het had niet gemeen of chagrijnig geklonken en dat vond ik zacht gezegd erg vreemd. Hij keek ook niet verveeld of boos naar me. Voelde hij zich wel goed?
“Nee ik ook echt niet,” zei Louis hoofdschuddend. “Ik heb gewoon het minimaal aantal examens gedaan, vier.”
“Ach,” zei ik met een scheve glimlach, “Ik ben nou eenmaal een beetje gek,” en Louis moest lachen. Liam keek me nog steeds onderzoekend aan en ik werd er een beetje verlegen van.
“Je hebt in ieder geval veel keus om een vervolgopleiding te kiezen,” zei Liam en er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. Mijn hart vergat even te kloppen toen ik Liam’ glimlach zag, ik knikte instemmend en moest toen snel wegkijken omdat ik voelde dat ik rood werd.
“Jongens, jullie moeten je omkleden!” bulderde Paul die vijf meter verderop stond en Liam en Louis sprongen snel op.
“Ik wist wel dat er wat was wat ik vergeten was…” zei Louis en hij zwaaide naar me en liep weg. Liam keek me nog even aan en draaide zich toen om en verdween na Louis uit het zicht.
Sorry dat het even wat langer heeft geduurd! Ik had gister een belangrijk tentamen wat ik moest halen en heb dus alleen maar gestudeerd de afgelopen dagen (ik heb het tentamen gehaald!).
Het volgende stukje zal ook weer wat langer op zich laten wachten want ik ben van woensdag t/m vrijdag weg op excursie en daarna heb ik tentamenweek. Ik ga mijn best doen om niet te laat een nieuw stukje te uploaden!
Reacties:
x
geweldig!!