FanFic.nl

Cancer changes your whole life!!! *finished!*

Chapter 02

Als ik in het ziekenhuisbed lig voel ik me raar. De vloeistof voor narcose komt bij me binnen. Het voelt raar. Ik wordt langzaam slaperig. 'Ga maar op je zij liggen Nanette.' Zegt een dokter en ik gehoorzaam. Als snel val ik in een diepe slaap.
Ik open langzaam mijn ogen en kijk op. Ik zucht en voel een stekelige pijn in mijn rug. 'Nanette, hoe gaat het?' Vraagt pap en pakt mijn hand. Ik hap naar adem en probeer iets te zeggen. 'Gaat wel.' Krijg ik met pijn en moeite eruit.

'Hoelaat is het?' Vraag ik dan. 'Half 2 in de middag.' Zegt mam. Ik knik.
'Zo, Nanette, we weten 1 ding zeker, jij hebt leukemie.' Zegt dezelfde dokter als straks. Er valt een lange stilte. Ik krijg de tranen in mijn ogen, maar huil nog net niet. 'Ik spreek 1 ding met je af, oke?' Ik knik. 'Als jij niet beter wordt, regel ik je grootste idolen voor 1 dag.' Ik knik. 'Wie zijn je grootste idolen?' 'Oh nee, nu krijgen we het.' Klaagt pap en ik glimlach kort. 'One direction, little mix, en 5seconds of summer.' Zeg ik. 'Ik zal ze eens opzoeken op You Tube!' Zegt de dokter. 'Hoelang moet ik hier nu in het ziekenhuis zijn?' Vraag ik. 'Zeker 1 dikke maand.' Antwoordt de dokter. 1 maand? Ik knik. 'Zal ik je jou kamer wijzen?' Vraagt de dokter en staat op. 'Oke.' Zeg ik en sta ook op. We lopen naar de gang, zonder mam en pap en hij wijst me kamer 20. Hmm.. die zou nog wel eens geluk kunnen brengen.
Ik voel me depri worden. 'Hier kun je alles ophangen. En, je kunt de deur ook nog op slot doen!' Zegt hij waarna ik knik. Ik laat je nu wel even alleen, dan kun je wat vrienden spreken.' Zegt hij en loopt weg. Hij sluit de deur. Ik zoek mijn telefoon en ga tegen de muur op de grond zitten. Ik barst in tranen uit en vergrendel mijn telefoon. 'Wie kan me alsjeblieft bellen? Ik heb het nu echt nodig, ik heb slecht nieuws.' Schrijf ik op de groep. Vandaag ik het... dinsdag.. iedereen is nu dus nog op school. Ik ga naar romy en schrijf: 'romy, roep de hele klas bij elkaar zodra je dit leest, ik heb slecht nieuws.'
Ik krijg antwoord op de groep. 'Ik kan wel even bellen.' Zegt Laura. 'Moet ik bellen?' Vraag ik. 'Nee, ik bel wel.' Zegt Laura, en ik wacht op haar telefoontje. Als ik harry hoor neem ik meteen op. 'Nanette, wat is er?' Vraagt ze. Ik barst in dikkere tranen uit. 'I- ik... heb.. K- ka...' ik kom niet uit mijn woorden. 'Nettje, adem even diep in en uit, en vertel het dan, oke.'
Ik doe wat Laura zegt. 'Laura, ik heb leukemie...' Er valt een stilte. 'Omg, schat wat erg!' Als ik iets voor je kan doen zeg je het maar!' Zegt ze. 'Wil je alsjeblieft de anderen inlichten?' Vraag ik hoopvol.
'Tuurlijk! En succes meis, je bent sterk!' Zegt Laura. 'Thanks Laura, doei' We hangen op en ik huil nog even uit.
Als ik even later weer wordt gebeld, is het demi. 'He.' Zeg ik als ik oppak. 'SJAT! OMG GAAT HET?' Ik hoor maud. 'Uhm, ja tuurlijk.' Antwoord ik snikkend. 'We zijn er voor je, en zodra je bezoek mag hebben zijn we als eerste!' Zegt demi. 'Ik hoop dat het snel is, ik weet nu al dat het hier super saai is.' Zeg ik. 'Komt wel goed schat!' Zegt maud. 'Sorry, we moeten gaan, de bel ging, spreek je straks!' Zegt demi. 'Oke, doei.' Zeg ik en hang op.
Ik sta op en pak een schrijfblok met een pen. Ik begin te schrijven en al snel heb een een verhaaltje van 2 bladzijdes.

Ik kijk weer op mijn telefoon en zie een whatsappje van... wtf? Lars?
Ik open het whatsappje. 'Wat is der, romy heeft geen wifi dus doe ik het even.' Lees ik. 'Heb je bltgd? Dan bel je ef anders doe ik even.' Stuur ik. 'Ik bel al.' En niet veel later gaat mijn telefoon weer af. 'He.' Zeg ik. 'Heeeyy.' Zegt de rest van de klas in koor samen met meneer crins. 'Slecht nieuws.' Begin ik. 'We hadden al een beetje gehoord.. wat is eruit gekomen?' Vraagt crins. 'Ik heb.... leukemie.' Zeg ik langzaam. Dan hoor ik gesnik. 'Wauw, dat...' Iedereen wordt er stil van. Zelfs Femke, het meisje dat altijd vrolijk is en zo dom is als een... deur.'
'Wanneer mag je bezoek?' Vraagt evelien. 'Geen idee, dat zal nog wel even duren.' Antwoord ik. 'Oke, nou, wij gaan verder met de les. Doeii beterschap!' Zegt iedereen. 'Dank je, hajjee.' Zeg ik en hang op.

*ondertussen op school*
Romy POV
Wat? Nanette? Leukemie? Ik barst in tranen uit met Sammy en iris.
We nemen afscheid en we gaan op onze plaats zitten. 'Nu Nanette tijdelijk niet naar school komt gaan we wat doen voor haar om haar toch nog aan ons te laten denken.' Begint meneer Crins. 'Wat dan?' Vraagt evelien. 'Ja geen idee, weten jullie wat?'
'Ja, iets met one direction!' Begin ik. 'En little mix!' Vult Esmee aan. 'En die andere band...' Zegt Anouk. '5 seconds of summer.' Zeg ik.
'Uhm ja...' Meneer weet niks te zeggen. 'Kunt u ons geen uitval geven en bijkomen van het nieuws?' Vraagt Hovhannes. 'Ja meneer, misschien komen we nog op een idee.' Vult ofelya aan.
'Nou... voor deze keer dan.' Zegt Crins. Normaal zou iedereen over vrolijk opstaan en naar onder rennen maar deze keer niet. Iedereen staat rustig op en we lopen als groep langzaam en droevig naar buiten. Hoe moet dat nu verder? Ik durf niet naar het ziekenhuis, ik haat dokters. En het is zo ongemakkelijk!

Demi POV
Omg... Als ik nu ga huilen in de klas heb ik een probleem! Ik en maud geven elkaar een knuffel. 'Misschien moeten we even naar de balie gaan om te vragen of we naar huis mogen, we letten nu toch niet op in de les.' Begint maud. 'We mogen toch niet gaan.' 'We kunnen toch proberen!'
'Oke dan.' Zeg ik ligt geïrriteerd. We staan op en zeggen tegen de rest dat we moeten gaan. 'Wat is er?' 'Niks zeg ik snel en we pakken onze tassen. We lopen naar de balie en wachten tot de vrouw eraan komt.
'Goedemiddag!' Zegt ze en gaan zitten. 'Uhm ja.. We hadden net slecht nieuws gekregen.' Begint Maud. We krijgen de tranen in onze ogen. Ik laat het eruit komen en barst in tranen uit. 'Ja, en wat is dat nieuws?' Vraagt de vrouw. 'Nou..'
'Ze... heeft ka- kanker.' Stottert Maud. 'Als jullie naar huis bellen of dat kan mag dat best.' Zegt de vrouw en geeft de telefoon. 'Ga jij maar eerst deemke.' Zegt maud en geeft me de telefoon. 'Thanks.' Zeg ik en toets het huisnummer van mam in. Na 3 x overgaan neemt ze op. 'Met Chantal Jacobs.' Zegt ze. 'Mam, kan ik asjeblieft naar huis komen?' Smeek ik. 'Waarom dat?' Vraagt ze bezorgd. Ik barst weer in tranen uit. 'O- omdat Nanette leukemie heeft, en ik me nu kei slecht voel.' Snik ik.
'Tuurlijk, kom maar naar huis, ik bel de moeder van Maud wel.' Zegt ze. 'Bedankt mam, tot dadelijk.' Zeg ik dankbaar en hang op. 'We mogen naar huis.' Zeg ik en geef de telefoon. 'Oke, sterkte.' Zegt de vrouw. We knikken en lopen naar onze jas. We doen onze jassen aan en lopen naar de fiets. Maud zet een liedje op en we fietsen naar huis. 'Moet ik nog mee gaan met jou?' Vraagt Maud. 'Moet je zelf weten.' Zeg ik. 'Ik kijk wem wat je moeder tegen de mijne heeft gezegd.' Zegt ze waarna ik knik.
Als we aan mijn huis komen staat mam in de keuken en maakt thee. 'Ha mam.' Zeg ik en gooi de sleutel op de tafel. 'Gaat het?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. Mam geeft me een knuffel. 'Maud, ik heb tegen je moeder gezegd dat je tot half 5 hier mag blijven.' Zegt mam en laat me los. Maud knikt. 'Doe jullie jas snel uit, dan drinken we wat thee.' We knikken en lopen naar de gang.
Ik zie mam de thee naar de kamer brengen. 'Wat nou als ze dood gaat?' Ik schrik van Maud's opmerking. 'D- dan...' ik val even stil 'Niet over nadenken! Ze gaat niet dood!' Roep ik dan en loop naar de kamer. Mam schud wat thee in en we gaan zitten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.