FanFic.nl

Cancer changes your whole life!!! *finished!*

Chapter 03

Nanette POV
Die avond lig ik in bed. Kots misselijk en klaarwakker. Ik zucht en sla de dekens van me af. Ik pak mijn oortjes en telefoon en ga ik bed zitten. Ik zet little me op en zing zachtjes mee. 'Slaap je nog niet?' Vraagt een zuster. Ik kijk op. 'Nee, ik kan niet slapen.' Zeg ik dan.
'Nou, daar kan ik helaas niks aan doen. Ga maar snel slapen als je weer moe bent.' Zegt de zuster en sluit de deur. Ik glimlach en lees op mijn telefoon een engelse fanfiction. Als ik na een anderhalf uur toch wel een beetje moe wordt stop ik de muziek en leg mijn telefoon onder mijn kussen.

*3 weken later* Romy POV
'IK HEB GOED NIEUWS!' Meneer Crins komt de klas binnen rennen. We kijken allemaal op. We hebben al 2 weken niks van Nanette gehoord. Lekker rustig! 'Nanette mag bezoek hebben vanaf morgen!' Iedereen fleurt op. Zelfs Chinouk, die 2 mogen elkaar absoluut niet. 'Dus dat betekend dat alles goed gaat?' Vraagt sammy. 'Ze heeft een brief geschreven, wie wilt hem lezen?'
'Ik lees wel.' Zeg ik dan. Meneer crins knikt en geeft me een envelop. Ik maak hem open en bekijk de brief. 'Liefste klas.' Begin ik. 'Ik vond het geweldig toen ik de collage kreeg van jullie! Hij hangt netjes boven mijn bed, tussen mijn andere posters.. Ik hoop dat ik niet al te veel humor mis daar. En, is de eerste hulp voor femkes ongelukken al nodig geweest? Met mij gaat het trouwens erg goed, en vanaf morgen mag ik dus eindelijk bezoek! Naja, dan komen eerst demi, maud, en Nadine, komen jullie daarna? Ik hoop het, ik mis jullie enorm, en ja... ik bedoel iedereen!' Lees ik. 'Tot dan! Kus nettje.' Ik glimlach.
Iedereen lacht bij 'kusjes nettje'. 'Dus, wie gaat er mee naar het ziekenhuis?' Niemand steekt de vinger op. Maar waarom? Te weinig lef? Omdat ze Nanette niet mogen? Omdat ze te lui zijn? 'Niemand? Romy ook niet?' Snel schud ik mijn hoofd als mevrouw Peters- Rit me vragend aankijkt. Ik werp mijn hoofd op de grond.

Nadine POV
Waarom Nanette? Waarom niet ik? Wat nou als ze dood gaat? Met wie moet ik dan over persoonlijke dingen praten? En fangirlen over schildpadden? En met wie moet ik dan Harry, Luke, en Ashton delen? Ik zit nu al meer als een week thuis in bed te huilen. Ik eet alleen nog maat nutella, of hoe ik het noem, Harrytella. 'Nadine kom eten, NU!' Dwingt mam. 'NEE!' Gil ik. 'Nadine, nu.. kom op zeg! Stel je niet zo aan! Het is nanette maar!' Zegt pap. Oke, dat was de druppel. Ik sta op van mijn bed en maak de deur open. 'WAT ZEI JE OVER NANETTE?!' Gil ik. 'Het is Nanette maar, doe even normaal!' Zegt pap. Ik geef hem een klap op zijn wang en ren de trap af. Huilend doe ik mijn jas aan en loop naar buiten.

Ik loop wat over straat. Het is stil. Precies wat ik nodig heb. Ik ga nu dus écht niet meer terug naar huis!.. Maar waar moet ik dan naartoe? Ik pak mijn telefoon en zoek in mijn contacten naar demi. Als ik haar vind bel ik haar op. 'Met demi.' Zegt ze. Het lijkt of ze heeft gehuild. 'Met nadine.' Zeg ik. 'Oh hoi Nadine.' Zegt ze. 'Heb je misschien een bed vrij? Ik ben van huis gelopen.' Zeg ik. 'Waarom?' 'Ik had een grote ruzie.' 'Ja.. ik maak wel een bed vrij! Neem de bus naar ospel, ik en maud wachten je daar wel op!' 'Oke, dank je wel sjat.' Zeg ik. 'Tot straks!' Zegt demi en hangt op.
Ik loop naar de bushalte en wacht op de bus. Het is zo te zien niet lang wachten. Als de bus er is stap ik in, betaal en loop tot helemaal achterin de bus. Ik ga zitten en kijk de hele rit naar buiten. Af en toe rolt er een traan over mijn wang. Als de bus stopt zie ik demi en maud staan. Ik loop de bus uit en geef ze een knuffel.

Maud POV
Ik en demi lopen naar de bushalte en wachten op Nadine. Als ze aankomt geeft ze ons een knuffel. 'Heyy sis.' Zeg ik. 'Gaat het een beetje?' Vraagt demi. Nadine haalt haar schouders op.
'Kom, dan gaan we naar huis, dan kom je even bij en warm je wat op.' Zeg ik en we lopen naar demi's huis. Als we er zijn begroet Chantal Nadine uitgebreid. 'Wil je misschien wat te drinken?' Vraagt ze dan. 'Nee, dank je.' Zegt Nadine. 'Kom, dan gaan we in de kamer zitten.' Zegt Rick en rent terug. We lopen en Nadine gaat verlegen zitten. 'Waar ging die ruzie over straks?' Begint Chantal en gaat zitten.
'Nou ja, ik zit dus de hele tijd maar op mijn kamer en eet alleen maar harrytella, en mijn moeder dwong me straks om te eten..' Nadine valt stil, en de tranen lopen geluidloos over haar wangen. Ik sta snel op en troost haar. 'Het is al goed meis.' Zeg ik. Nadine laat me langzaam los en verteld verder. 'Maar ik wilde niet, dus zei pap "kom nou, het is Nanette maar." Ik flipte uit en sloeg per ongelijk mijn vader, daarna ben ik weggelopen.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.