FanFic.nl

Cancer changes your whole life!!! *finished!*

Chapter 04

Nanette POV
Ik lig wat op bed en luister wat muziek. Ik heb van de zusters en nog een paar kanker patiënten een nieuw boek van one direction gekregen. Daar lees ik nu ook in. Mam is werken en pap, die is thuis, waarschijnlijk op facebook. Ik zucht. Ik haal een hand door mijn haren en gelijk heb ik weer een dikke pluk vast. Dat haat ik zo erg! Ik wilde net mijn haren laten groeien, vallen ze allemaal uit. De tranen staan in mijn ogen, maar die zijn al snel weer weg door de hilarische foto van one direction in het boek. 'NETTJEE!' Galmt er door de kamer. Ik kijk op en zie demi, maud en Nadine staan. 'OMG!' Gil ik en ren op ze af. Ik geef hun een knuffel. 'Ik heb jullie zoo gemist!' Zeg ik. Demi heeft de tranen in haar ogen. 'Awh sjat, niet huilen!'
Demi glimlacht zwakjes. 'Hee, als je negatief gaat denken Wordt ik nooit beter! Kom op! Ik word beter, en zo niet sta ik altijd aan jullie zijde!' Zeg ik. 'Kom zitten.' Zeg ik en loop terug naar mijn bed. 'Uhm nettje, we hebben wat meegenomen.' Zegt Nadine. 'Wat is het?' Vraag ik enthousiast. 'Hier, pak uit!' Maud geeft me een cadeautje. Ik pak het langzaam uit en zie een fotolijstje met een collage van ons 4 erin. 'Awhh bedankt!' Ik word er best emotioneel van. Ik geef ze allemaal een knuffel.
'Zozo, wat is het hier gezellig!' Dokter Leduc komt de kamer in gelopen. Hij lijkt super veel op Luke en dus ik en Nadine hebben er nogal een crush op. Ik glimlach. 'Dokter kijk, dit is Nadine!' Zeg ik en sla een arm om Nadine heen. De dokter lacht precies als liam. 'Leuk! Hou het wel een beetje rustig he meis, je weet dat de kuur nog niet is afgerond!' Ik zucht. 'Jaha!' Ik lach en de dokter gaat weer weg. 'Woooww! Die lijkt op Luke!' Zegt Maud. Ik glimlach. 'Hier zitten echt wel knappe dokters tussen hoor!' Zeg ik en bloos. Nadine schiet in de lach. 'Wow, je lijkt nu net een tomaat!' Lacht demi. 'Awhh mijn tomaatje komt terug!' Maud knijpt in mijn wang. Ik glimlach.
Ik lach nog wat met demi maud en Nadine, en vertel over wat ik nog heb gemist, tot ze weg moeten. 'Omg, ik ga jullie zo missen!' Zeg ik. We geven elkaar nog een groepsknuffel en dan gaan ze. Ik loop naar mijn bed, en vind een envelop. 'Nanette.' Staat er mega groot in het midden. Van wie zou die zijn? Ik maak hem voorzichtig opren en begin te lezen. 'Hey Nanette. Het spijt ons heel heel erg, maar komen helaas niet op bezoek. We denken allemaal aan je! Kom maar snel weer naar school, we missen je verschrikkelijk! Zelfs Jochems! Eigenlijk elke docent..' Ik krijg de tranen in mijn ogen. Wat? Van wie is dit. Ik kijk onderaan de brief. 'Kusjes je klas 2v9 en leraren en stuff.' Wat?!
Dat wordt dus weer een week alleen zitten. Maud en demi gaan vanaf morgen weer naar school en Nadine, geen idee... Ik weet eigenlijk helemaal niet waar ze is omdat ze is weggelopen! Ik gaap. 'Goedemiddag!'
Klinkt er door de kamer. Ik schrik op en zie dokter van der laan staan. 'Oh hoi.' Zeg ik. 'Volgens mij ben je een beetje moe, of niet?' Ik knik. Probeer maar wat te rusten, dan zul je wel weer wakker zijn met het avond eten.' Zegt hij waarna ik knik. De dokter draait het licht uit en sluit de deur. Ik ga liggen en sluit mijn ogen. Bang of ik ze eigenlijk nog wel open.

Nadine POV
Snikkend zit ik in de bus opweg naar huis. De moeder van demi had met mijn ouders contact gezocht en gezegd dat ze mij naar huis zou sturen. Mam en pap gaan zo hard op me uitflippen straks! Als de bus stopt stap ik uit en loop naar huis. Ik loop naar binnen en doe mijn jas uit. 'Dus.' Ik verstijf als ik mijn vaders stem hoor. Langzaam draai ik me om en zie pap staan met zijn armen over elkaar geslagen. 'Denk je nou echt dat je zomaar weg kan lopen?' Zegt hij dan. Ik slik nu komt het. 'Kom hier met die telefoon.' Zegt hij en strekt zijn hand. 'Nee.' Zeg ik eigenwijs. 'Jij geeft die telefoon nu aan mij!' Roept hij. 'Nee!' Roep ik en ren naar boven naar mijn kamer. Snel sluit ik de deur en ga er tegenaan zitten. Ik barst in tranen uit en leg mijn hoofd tegen mijn knieën. 'Nadine maak die deur open, nu!' Roept pap en bonst op de deur. 'NOOIT MEER!' Snik ik. 'Dan hoef je ook nooit meer naar nanette te gaan!' Zegt pap. Ik schrik op. Wat heeft hij toch tegen haar? Ziet hij dan niet dat ik véél vrolijker ben door haar? Of is het dát juist?
Ik hoor pap naar onder gaan. Even later slaat de voordeur dicht. Ik ben nu dus home- alone. Ik sta op en sluip naar de keuken. Ik pak een scherp mes. Met trillende handen druk ik het mes op mijn blote arm. Ik bijt op mijn lip en tranen rollen over mijn wangen. Als snel staat er 'HELP' op mijn arm. Ik spoel het mes af en spoel wat water over mijn arm. Ik laat mijn mouw zakken en neem het mes mee naar mijn kamer.

*weer 1 week later*
Nanette POV
'Ik heb goed nieuws nanette!' Dokter Leduc komt de kamer ingelopen. Ik doe mijn oortjes uit. 'Wat is het?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Je mag naar huis!' 'Omg! Echt?' Ik kan het niet geloven! Ik kan het niet laten en geef hem een knuffel. De dokter aait voorzichtig over mijn kale kop.
'Ik heb je moeder gebeld en komt je over een uurtje halen.' Zegt hij en knikt. 'Bedankt.' Zeg ik. 'Ga je spullen maar inpakken.' Zegt hij. Ik knik en huppel vrolijk door de kamer. Het boeit me even niet en doe midnight memories in de radio. Ik zet e zo hard mogelijk aan en ga mijn spullen inpakken. Als ik na een kwartiertje klaar ben pak ik mijn telefoon en schrijf in de groep 'IK MAG EINDELIJK NAAR HUIS OMG!' Al snel krijg ik vrolijke antwoorden van Celine en Lienke.
Als ik met mam naar de auto lopen ben ik best wel blij. 'Wanneer ga ik weer naar school?' Vraag ik dan. 'Morgen tot het 5e.' Antwoord mam. Ik knik. Gelukkig maar 1 uur met Jochems. En geen gym... trots. 'Mag ik mee gymmen?' Vraag ik dan. 'Als je rustig aan doet wel.' 'Oke.'
Als ik thuis kom rent Billie gelijk op me af. Ik aai hem kort over zijn hoofd en loop naar de kamer. 'SUPRISE!' Ik geef een gil. Ik zie mijn klas, oma, mijn oom, pap, meneer crins en... 'OMG!' Iedereen van de ff groep staat er. Mijn tas is op de grond gevallen. Ik ren op ze af en geef iedereen een knuffel. 'Kwamen jullie daarom niet naar het ziekenhuis?' Vraag. Iedereen geeft een beetje een ongemakkelijk antwoord.
'Ga zitten meis.' Zegt oma. Er wordt een stoel achter me gezet en ik ga zitten. 'Dit is namens de klas gekocht.' Meneer Crins geeft me een cadeau. 'Dank je.' Zeg ik en maak het voorzichtig open. De deluxe albums van little mix komen tevoorschijn. 'OMG! SUPER BEDANKT!' Roep ik vrolijk. 'Graag gedaan!' Zegt de klas in koor. 'Met z’n allen op drie happy birthday zingen!' Roept Hovhannes. Ik lach. '1,2,3!' 'Fiesh!' Roept hij vervolgens. Oh nee he! Ze gaan met zn allen in koor zingen met Hovhannes in de leiding. 'FIESH FIESH FIESH!' Ik lach. 'Zeg wat zingen ze eigenlijk?' Vraagt oma als ze stoppen uit dwang van meneer crins. 'Vis in het engels... vraag niet hoe ee eraan komen!' Zeg ik. 'Hoe dan?' Ik kijk Hovhannes aan. Dat hij het maar gaat uitleggen! 'In het beeldend vormen lokaal van school hangt een tekening van een vis dus ik ging de hele tijd FIESH! roepen, tot ik straf kreeg.' Legt hij uit. Oma grinnikt. Ok weet zeker dat ze denkt 'in wat voor klas is ze terecht gekomen?'
'Maar wij moeten helaas weer gaan.' Zegt meneer Crins. Ik knik. 'Tot morgen!' Zeg ik en laat ze uit. Ik maak nog wat lol tot de anderen ook weggaan. Ik gaap nog even. 'Ik ga naar boven.' Zeg ik en ga naar bed. 'Ik ben kapot.' Klaag ik in mezelf en plof neer op bed. Ik kijk nog even naar de poster van Harry naast mijn bed en sluit dan mijn ogen. Al snel val ik in een diepe slaap.
'Nanette, sta je op? Dan breng ik je zo naar school.' Mam schudt me wakker wat haar een klap in haar gezicht bezorgd. 'Hmm ja..' Kreun ik. Mam laat het licht aan en loopt weg. Ik kijk op mijn telefoon en lees de whatsappjes terug. Het is kwart voor negen, als ik opschiet kan ik nog even mee doen aan rekenen van Smeets. Ik stap uit bed en kleed me aan. Ik doe een pruik op en doe mijn make up. Ik pak mijn tas en loop naar onder. 'Hier, eet snel wat, dan gaan we.' Zegt mam en duwt een boterham in mijn handen. 'Ik heb geen honger mam.' Zeg ik. 'Je moet toch wat eten!' Zegt mam.
Ik zucht en neem met pijn en moeite net 3 happen van mijn boterham. 'Geef de rest maar aan Billie.' Zegt mam. Ik knik. Ik roep Billie en geef de boterham. 'Kom, dan gaan we.' Zegt mam. Ik doe mijn jas aan en loop naar de auto.
Mam stopt de auto voor de school en ik stap uit. 'Ik sta om kwart voor 1 weer hier.' Zegt ze. Ik knik en loop naar binnen. Moet ik nog een briefje halen? Als ik mijn jas heb opgehangen loop ik naar de balie waar harriette me blijkbaar al verwachtte. 'Hallo!' Zegt ze vrolijk. 'Hoi, moet ik nu een te laat briefje halen?' Vraag ik. 'Nee hoor, ga maar naar je les, kun je nog wat mee krijgen!' Zegt ze. Ik knik en loop naar het lokaal. Ik durf eigenlijk niet. Wat moet ik verwachten?
Ik loop toch door en maak de deur zachtjes open. Gelijk zijn er 26 ogen op mij gericht. Ik slik. 'Goedemorgen Nanette!' Zegt de altijd vrolijke mevrouw Smeets. 'Ga snel zitten, dan kun je nog even meedoen met de les!' Ik knik en wil naar mijn plaats lopen, die blijkbaar is verandert. Waar ik eerst zat met iris zitten nu Martijn en Hovhannes. Iris zelf zit bij Romy en sammy. Ik ga achter Martijn zitten en pak mijn schrift. Met moeite blijf ik bij de les.
Een paar minuten voor de bel gaat, mogen we de tas inpakken. 'Hey Nanette!' Hovhannes draait zich om naar mij.
'Wat is der?' Vraag ik. 'Was het niet fijn om zolang geen Jochems te hebben?' 'In het begin wel, maar je gaat het daarna toch missen.' Leg ik uit. 'Ze heeft jou ook gemist.' Martijn bemoeid zich er nu ook mee. Ik haal een wenkbrauw op. 'Maak dat de KAT wijs.' Zeg ik. 'Is dat een pruik?' Hoor ik achter me en mijn pruik wordt van mijn hoofd getrokken. Ik draai me geschrokken om. 'NATHAN GEEF TERUG!' Roep ik en sta op. 'Waarom?' Vraagt hij en gooit de pruik naar Chris. Ik krijg de tranen in mijn ogen. 'CHRIS GEEF TERUG!' Roep ik.
Waar is de docent als je haar nodig hebt? Chris gooit de pruik en lacht. Ik doe hem weer op en loop de klas uit, naar de wc. Gelukkig is er niemand. Ik ga voor de spiegel staan. De tranen rollen over mijn wangen. 'Kut kanker!' Snik ik.
Romy POV
Ik zie Nanette onder de les naar ons kijken. Maar we moeten het negeren. We willen niks met haar te maken hebben! Als ze de klas uitrent begint iedereen te lachen. 'Daar hadden we haar weer eens te pakken!' Roept Nathan en geeft Martijn een high five.
'He, waar is nanette?' Mevrouw Smeets komt weer binnen. 'Ze voelde zich niet zo lekker dus is naar de wc gegaan.' Zeg ik snel. Ze knikt. Dan gaat de bel en iedereen staat op. We lopen naar boven en wachten op Peters- Rit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.