FanFic.nl

punk? {Niall Horan fanfic}

Na leegte komt feesten

*Kendall pov*

Later had Jake gebeld om te vertellen dat we afstand moesten nemen omdat ik aan de andere kant van de wereld woon en het niet gaat werken.
…
Dagen gingen voorbij zonder een woord te hebben gezegd, leeg. Ik was leeg. Alweer een dag zonder te spreken. ‘’Kendall je bent al een week hier en je hebt niet een keer gesproken.’’ Ik negeerde Steph, ik kan toch niet alles zomaar vergeten? Jake was alles voor me, hij steunde me, hij liet me speciaal voelen en nu is ie uit mijn leven? Mijn handen reikte uit naar het vel papier voor me en ik begon te schrijven.

Een totale leegte, een leegte in mijn ziel.
Mijn ziel stierf al sinds jouw vertrek, enkel nog maar een zacht gebonk vanuit mijn hart
Steeds zachter wordt dit gebonk. Ik ben bang dat dit verdwijnt.
Verdwijnt in een zwart gat van eenzaamheid en pijn.
Tranen die vallen en plonzen van verdriet.
Mijn lichaam die aftakelt, mijn gevoel die dit aangeeft
Steeds verdwijn ik verder, alsof ik nooit heb geleefd.

Waar ben ik mee bezig? Dit moet stoppen, ik moet afleiden hebben ik kan dit niet meer. Deze pijn. Ik legde het blaadje met moeite opzij. ‘’S-Steph?’’ Waar is ze? Ik liep met een vreselijk gevoel naar de woonkamer, zoekend naar Steph die me al de hele week probeert te troosten. En wanneer ik haar nodig heb is ze er niet. ‘’Step-h?’’ Ik hoorde geluid vanuit onze kleine keuken en liep er heen. ‘’Hallo?’’ ‘’Ja, Kendall?’’ Godzijdank, ik dacht dat ik alleen was. Ik was al eigenlijk al alleen want mijn ziel is afgebrokkeld tot een hoopje pijn. ‘’Wat is er?’’ ‘’Ik denk dat ik afleiding moet vinden.’’ Ik kon aan haar gezicht aflezen dat ze het niet snapte. ‘’Hoe bedoel je?’’ ‘’Van wat er allemaal is gebeurd, ik moet Jake vergeten.’’ Bij zijn naam kromp ik in elkaar. ‘Volgende week begint college dus we houden een supergroot feestje, ik wou gaan alleen ik dacht dat het beter was om hier te blijven. Je weet wel, voor jou.’’ ‘’Dat is lief van je, maar ik denk dat ik ook moet gaan voor wat afleiding.’’ ‘’Weet je het echt zeker, we kunnen oo-‘’ ‘’Ja, ik ben er zeker van.’’ Deze stap moest komen, en liever nu dan nooit. ‘’Oké dan, laten we ons klaarmaken, het feestje begint over 3 uur.’’ Ik volgde Steph de kamer die we met z’n tweeën deelde. ‘’Kies maar uit.’’ Ze gaf me een kast vol jurken om te kiezen, ik koos voor de zwarte lange jurk, maar Steph schudde met haar hoofd. ‘’Niet die jurk, het is een feestje. Kies dit bijvoorbeeld.’’ Ze overhandigde me een zwart
jurk die na mij schatting tot mijn knieën kwam en daarachter zwarte pumps. ‘’Hiermee zal je er wel tussen passen.’’ Ze glimlachte triomfantelijk. ‘’Mag ik je make-up doen?’’ ‘’I-ik draag geen make-up.’’ ‘’Ach kom op nou voor deze keer wel.’' Ze trok me zonder dat ik erop kon reageren in de stoel en haalde een tas vol met beautyproducten eruit. ‘’Doe je ogen dicht.’’ Ze instructeerde me wat ik moest doen en ik luisterde als een puppy die naar zijn baas luistert voor een snoepje naar haar. ‘’Kijk eens doe je ogen eens open.’’ Ik opende ze langzaam bang voor het resultaat, toen ik mezelf in de spiegel zag was het eigenlijk best wel mooi, mijn wangen waren roze en mijn lippen roze. Mijn oogschaduw was donker maar paste bij mijn jurk waardoor het plaatje compleet was. ‘’W-wauw, dankjewel. Het is prachtig.’’

Reacties: