FanFic.nl

30 jaar na de hongerspelen.

Puck.

“Dit is het trainingscentrum! Jullie hebben hier allemaal een eigen verdieping! Jullie zijn van district 12 dus jullie krijgen verdieping 12!”
Nicolette trippelt verheugd naar de glazen lift die ons naar de 12de verdieping zal brengen. “Klik jij maar op dat knopje, Luca!” zegt Nicolette blij.
Ik kijk naar het doorzichtige knopje waar met krullige cijfers 12 op staat.
“Nou komt er nog wat van?” zegt Nicolette ongeduldig.
Ik druk snel op het knopje en zie dat het blauw oplicht. De twee krullige cijfers “11” zijn nu veel beter te zien. Wacht? 11. “LUCA! Wat heb je nu weer gedaan?!” krijst Nicolette.
De lift raast omhoog en een metalen deur schuift opzij.
We zien nu de 11de verdieping. De twee tributen waarvan ik de achterkant kon zien in die optocht zitten op de witte bank. Het meisje heeft zwart haar en een lichtbruine huid. En de jongen heeft zwart haar en een olijfkleurige huid. Wauw, dat zie je niet vaak in district 11. Het district waar de brandende zon schijnt. De jongen kijkt verbaasd en geschrokken naar mij. Waarom zou die zo kijken naar me? Kan ik er wat aandoen dat ik op het verkeerde knopje heb gedrukt. Ik heb maar heel even de tijd om het te beseffen omdat Nicolette op knopje nr. 12 drukt maar ik besef het me net op tijd en roep nog net: “PUCK!” voordat de deur weer dicht schuift.
Ik duw Romee opzij en zoek naar knopje nr. 11. “Luca! Wat doe je nou weer?!” Gilt Nicolette. “Rustig! Ik moet alleen Puck nog een keer zien.” Snauw ik.
“Wie is Puck?” vraagt Romee. “Het was zijn tweede beste vriend in groep 5.” Zegt mijn vader verward. Ik hoor aan zijn stem dat hij puck ook herkende. Dan ben ik tenminste niet de enige. “Maar als hij vroeger met jou in groep 3 zat, zou hij toch in district 12 moeten zijn?” zegt Romee. Ik draai me om. “Nee eigenlijk niet.” Zeg ik. “Hoe bedoel je?” vraagt Nicolette niet al te geïnteresseerd maar ze vraagt het tenminste… Mijn vader besluit als eerste om het te vertellen. “Op de eerste dag van groep 4 kwam Puck niet naar school.” Zegt hij. “Ik was na school langs gegaan maar niemand was thuis! Toen ik via het raam naar binnen klom was het hele huis leeg. Sommige mensen in district 12 zeggen dat mensen van het Capitool hun weg heeft gehaald en hun… nou ja, je weet wel. Hebben ver.. ver… VERMOORD…” zeg ik.
De deur schuift open maar niet op verdieping 11. Ik kijk naar het bord met doorzichtige knopjes. Het knopje met nr. 12 erop knippert blauw en stopt dan weer.
“Nou een leuk horror verhaal Luca, maar nu moeten we ons bezig houden met belangrijke en serieuze zaken!” zegt Nicolette. Zo weet ik dat Nicolette niet geïnteresseerd is. Romee loopt als eerste de lift uit.
“Wauw! Het is hier zo mooi!” zegt ze Het is inderdaad mooi. De lange eettafel die op een verhoging staat, de witte bank met kleurige kussentjes en de grote flat screen tv. Nicolette trippelt naar de gang en wijst onze kamers aan.
Onze kamers zijn aan het einde van de gang vlak bij een trap naar het dak.
Romee maakt haar kamer deur open. “Het is prachtig hier,” zegt ze terwijl ze in haar kamer verdwijnt en niet meer terug komt. Nicolette knikt naar mijn deur.
“Wil jij niet kijken?” Ik kijk naar de bruine deur met de gouden deurklink.
Wil ik kijken wat er voor Capitool gedoe achter die deur is?
Nee. Ja. Nee. Ja. Nee. Ja. Nee. Ja. Nee. Ja. Nee. Ja. Nee. Ja. Misschien?
Ik kijk op en zie dat Nicolette net de hoek om loopt. Ze heeft vast lang gewacht op mij.
Op mij die klaar was met staren naar de gouden deurklink. Hoelang heb ik staan staren met de discussie in mijn hoofd: zal ik door die deur gaan of niet?
Ik hoor twee andere deuren dicht gaan. Dat zijn vast de kamers van pap en Nicolette.
Opeens flitst hij door mijn hoofd. Hij laat me naar de lift sluipen om naar verdieping 11 te gaan. Ik ben van plan om er achter te komen hoe het komt dat mijn beste vriend verdween. Ik ga naar Puck.

Reacties: