FanFic.nl

Lucas Turner en de schat van El Dorado

13

De deur zwaaide open en zorgde meteen voor een schuilplaats voor de twee indringers.
Meera had de gedaante die de kamer binnen kwam in de eerste instantie niet eens herkend.
George zag er uit alsof hij nog uit ging, met een hoed met idioot brede randen en een mantel om zijn schouders geslagen.
‘Ben je eindelijk klaar met dat idiote gehuil?’
Meera had geen flauw idee van wat er zou gebeuren, maar wat ze wel begreep was dat George niet mocht beseffen dat ze niet alleen in de kamer waren.
‘Idioot gehuil? Eerst vermoord je mijn moeder en dan mijn broer? Ik denk dat ik wel reden heb om te huilen.’
Een geluid als een zweep weerklonk door de kamer toen George haar een klap in het gezicht haf.
Een ander geluid klonk meteen, Meera begreep dat het Janice was die een woedende Lucas moest tegen houden.
‘Deed het pijn?’ Vroeg ze snel voor hij het zou opmerken.
‘Pijn?’
‘Lucas? Deed het veel pijn toen hij stierf? Je bent vast en zeker gaan kijken dus kan je me tenminste iets zeggen.’
‘Daar heb je een punt. Ik moet zeggen dat ik nog nooit eerder iemand zo heb horen gillen. Als een varken dat geslacht werd. Ik ben niet zeker maar het leek er op dat hij het letterlijk in zijn broek deed.’
Meera hield zichzelf voor wat Lucas zei, twee woorden gelogen bij iedere drie.
‘Maar verdiende hij iets beter na alle ellende die hij veroorzaakt heeft? Nee. Ik kan er wel mee omgaan, ik heb er zelf een leuk geschenk aan overgehouden.’
Hij hief zijn mantel op en toonde trots het zwaard van Lucas dat aan zijn riem ging.
‘Maar die arme gouverneur daarentegen is nog steeds erg onder de indruk van de gebeurtenissen. Daarom heb ik hem belooft dat jij hem deze avond gezelschap mag houden.’
‘Gezelschap? Hoe bedoel je?’
George leek een diepe zucht niet te kunnen onderdrukken.
‘Wat bedoel je? Ben je echt zo idioot? Je doet gewoon zoals altijd! Open je benen en…’
Janice kon Lucas niet langer houden, met een klap sloeg hij George tegen de grond en snoerde hem de mond voor hij kon gillen.
‘Verrasing.’ Siste hij in zijn oor, het feit negerend dat Janice haar hoofd tegen een muur aan het bonken was. Hij genoot gewoon te veel van de angst in de ogen van het stuk ongeluk onder hem.
Toen zag hij zijn oude zwaard. Het metaal voelde bijna als thuiskomen toen hij het ui de schede trok en het lemmet tegen George zijn keel plantte.
‘Geen idee wat je gezien hebt, of je eigenlijk wel bent gaan kijken. Maar ik verzeker je, ik ben springlevend. Je krijgt nu welgeteld tien tellen de kans om me te overtuigen jou niet te vermoorden.’
Hij haalde zijn hand weg, George leek wat te willen zeggen maar er kwam enkel een angstig gepiep uit zijn mond.
‘Je hebt mijn moeder vermoord, je hebt die goede Sam vermoord, mijn bijna vermoord en mijn zus laten verkrachten. Genoeg redenen dus om het wel te doen. Nog acht tellen.’
‘Lucas…Ik wou dit alles….Ik…’
‘Zes, vijf…’
‘Porter dwong me tot dit alles. Ik heb Liza niet vermoord…Het was een ongeluk.’
Een leugen die bestraft werd met een stevige kaakslag.
‘Weet je? Het is echt verleidelijk om gewoon je strot door te snijden. Erg gemakkelijk aangezien je toch niet meer bent dan een varken. Maar vertel eens. Je zei dat Porter hier ook is?’
‘Ja…Met een hoop bewakers…Echt niet dat je hem kan raken…Laat me leven en ik kan jullie helpen.’
‘Helpen? Als je denkt dat ik je geloof dan ben je echt een nog grotere idioot dan ik al dacht. Jij bent echt…Of wacht eens even…’
Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht.
Janice keek verwonderd toe.
‘Meera, kijk nu maar even goed. Want we zijn namelijk getuige van een zeldzame gebeurtenis.’
‘Zeldzaam? Wat bedoel je?’
‘Jouw broer die zowaar een goed idee met ons gaat delen. Iets dat ik niet gauw een tweede keer zie gebeuren.’

Reacties: