FanFic.nl

Lies wemel (GESTOPT)

1. Home alone

En er is weer eens niemand thuis, altijd hetzelfde hier, maar ik heb wel mooi het rijk voor mij alleen. Voor zover je het een rijk kan noemen, groot is het niet. Gezellig, dat is ook niet het juiste woord, want iedereen is nu weg. Mijn vader en moeder zijn vast op het werk, ze zijn een van de beste schouwers van het land. En mijn broer Tom, die is hoogstwaarschijnlijk op de wegisweg, hij is sinds gisteren niet meer weg te slaan van de nieuwste, snelste en mooiste bezem op dit moment. De nieuwe Nimbus 2001. Hij staat vast voor het raam te kwijlen, dromend over het moment dat hij een vlucht kan maken op de bezem. Tom houdt enorm veel van zwerkbal, en ik moet toegeven, hij is er niet slecht in. Niet dat ik hem dat ooit zeg natuurlijk, daar is hij te irritant voor. Ja, wij hebben nogal een typische broer en zus relatie. We zijn allebei koppig, en we geven dan nooit, maar dan ook echt nooit iets aan elkaar toe. Verder heb ik geen broers of zussen, niet zoals mijn neef Ron dat heeft, daar wemelt het van de Wemels. Toch is ons huis wel fijn, het is anders dan alle andere huizen. De woonkamer is pimpelpaars, met een lila bank, lila zitzakken en verschillende kleuren paarse lampen en kaarsjes. De keuken is weer geel, met een gouden glinsterende tafel, wanneer de zon zijn stralen erop werpt. Het mooiste in ons huis, is toch wel mijn kamer. Het is de grootste kamer en heeft iets magisch. Het plafond is bezaaid met sterren, die echt glinsteren. Op de muren zijn er bloemen geschilderd, die met de wind lijken mee te deinen. Wanneer je in mijn kamer loopt, lijkt het net alsof je over wolken heen wandelt. En ik heb een hemelbed, die elke dag weer verandert van kleur. Ik besluit dat ik maar eens een frisse douche ga nemen, en loop naar de badkamer.

Verschrikkelijk, er kwam alleen maar koud water uit sijpelen. Dat heb ik vast weer aan Tom te danken, hij haalt altijd weer grapjes met me uit. Ik droog me af, en trek een jeans met een groen topje aan. Het topje kleurt goed bij mijn haren, want ik heb, zoals elke Wemel, rood haar. Lange, golvende rode lokken tot aan mijn middel en glinsterende kastanjebruine ogen. Mijn vriendinnen zeggen altijd dat ze zo jaloers zijn op mijn haar, wat ik echt niet snap. Mijn vriendinnen, ik zal ze morgen eindelijk weer terugzien, want morgen, morgen is het weer tijd om terug te keren naar Zweinstein. Dat zal mijn 2e schooljaar worden, in Griffoendor.

Reacties: