FanFic.nl

Lies wemel (GESTOPT)

2. De Zweinsteinexpress

'TOM OPSTAAN!!!!!!!!!' tetter ik zijn oor.
'Hallo, je wilt toch niet de Zweinsteinexpress missen?' Ik ruk de deken van hem af en duw hem zijn bed uit. Met een harde bonk belandt hij op de grond.
'Jemig, Lies, doe eens normaal!' hij kijkt mij boos aan. Pff, alsof het mijn schuld is dat ie een slaapkop is, wat ik hem net wil toebijten todat mijn moeder in de kamer staat.
'Jongens, hebben jullie je hutkoffers al ingepakt en...' ze kijkt vol verbazing naar mijn broer, die nog steeds op de grond ligt, in de meest charmante houding die ik ooit heb gezien.
'Ehm, Lies heb jij hier soms wat mee te maken?' vraagt ze met een ietwat verdwaasde blik. Ik moet grinniken en knik.
'Het komt wel goed mam, zorg jij maar voor een stapel pannenkoeken,' zeg ik, terwijl ik haar zo lief mogelijk aankijk, inclusief een pruillipje.
Ze stemt lachend toe, maar ik moet Tom wel uit de knoop halen.
'Nou broertje, als je niet meer zo grof doet, en je excuses aanbiedt voor mijn oh-zo-heerlijke douche van vanmorgen, zal ik het héél misschien overwegen om je uit deze benarde positie te krijgen. En nee, ik weet dat jij het was, dus trek niet zo'n gezicht.'

Een half uurtje later stonden we bepakt en bezakt in de hal, klaar om naar het station te gaan. We laadden onze spullen in de auto, en gingen opweg. Toen we er eindelijk waren, (Ook tot blijdschap van mijn ouders, na een lange rit met een discussie tussen Tom en mij of mijn vriendin Hermelien Griffel hem leuk zo vinden.) pakten we onze bagage weer en namen afscheid.
'Ja we zullen jullie schrijven. Ja, we gaan jullie ook missen. Jaha, we zullen proberen braaf te zijn. Ja doei.' Zucht, zo vermoeiend dat afscheid. Als het aan pap en mams lag, dan stonden we over een uur nog op het station. We keken even om ons heen, en renden toen door de muur naar perron 9 3/4.
'Lies!' Ik keek om, het was Ron.
'Hee neefje van me!' grijnzend keek ik hem aan. 'En, heb je een leuke vakantie gehad?' vroeg ik.
'Ha, ja hoor. En met Fred en George is het werkelijk nooit saai. En ze hebben geprobeerd schurfie op te blazen,' voegde Ron er aan toe. Arme rat dacht ik, maar aan de andere kant kon ik het wel uitproesten toen ik het voor me zag.
Ik draaide me om, om te kijken of ik Tom nog ergens zag. Nee dus, die was vast naar zijn vrienden gegaan.
'Lies, kom je mee naar de coupé? Daar zitten Hermelien en Harry te wachten tot ik weer eens tevoorschijn kom.'
'Ah ja, we hebben elkaar zo lang niet gezien. En we hebben ook niet veel kunnen schrijven.' Dat kwam doordat ik met mijn gezin op vakantie was naar Australië, dat overigens een heel mooi land is. We lieten de uilen niet de hele afstand vliegen tussen Engeland en Australië, dat was veel te ver. Mijn uil, Gylfie, is lichtbruin met een wat donkerder bruine tint spikkels en vleugels. En het zag er toen totaal niet zo uit dat ze zin had om op en neer te vliegen voor brieven van mijn vrienden. Ron en ik liepen door de trein todat we bij de coupé aankwamen waar een jongen met warrig zwart haar en een rond brilletje en daarnaast een meisje die in een boek las, zaten. Harry en Hermelien. Ik deed de deur open en ze keken allebei verrast op.
'Lisanne!' riep Hermelien blij, ze stond op en knuffelde me uitbundig. Ook Harry stond op.
'Hey Lies' en daarna tegen Ron 'Daarom bleef je zo lang weg.'
Ron ging naast Harry zitten en ik naast Hermelien. Een paar seconden later ging het fluitje en de trein begon langzaam te rijden, steeds sneller. Na een kwartiertje kwam er een vrouwtje aanlopen, met een kar vol lekkers.
'Zo jongens, willen jullie wat lekkers?' vraagt Harry. We knikken en bestellen allemaal wat snoep. Ron neemt een hele lading chocokikkers, Hermelien neemt een pak ketelkoeken en Harry pompoentaartjes.
'En wat wil jij meisje?' vraagt de vrouw van het snoepkarretje vriendelijk.
'Doe mij maar, ehmm, smekkies in alle smaken alstublieft.'
Daarna rekenen we af en storten ons op het snoep. Ron pakt een chocokikker en kijkt naar het plaatje wat erbij zit.
'Yes deze had ik nog niet! Het is Smekkie Smak, de uitvinder van smekkies in alle smaken.' riep ron blij.
'Ah, dat is dus de achterlijke bedenker om een smekkie te maken die naar poep smaakt.' zeg ik balend, omdat ik net die smaak in mijn mond heb zitten. De anderen proesten het uit van het lachen, uiteindelijk doe ik vrolijk met ze mee. Ik pak nog een smekkie, een roze die er wél smakelijk uitziet. Ah gelukkig, deze smaakt naar aardbeienijs, mijn lievelingsijs.

Als het schemerig wordt, besluiten we om onze gewaden maar eens te gaan aantrekken. De jongens kleden zich om in de coupé, Hermelien en ik lopen naar het meisjestoilet. Ik doe de deur op slot en we pakken onze gewaden.
'He Hermelien, ben jij ook niet benieuwd hoe we naar Zweinstein gaan dit jaar? Vorig jaar gingen we met de bootjes, maar dat is alleen voor de eerstejaars.'
'Oh dit jaar wordt het ook heel leuk, geloof me. Ik heb er al van alles over gelezen!' antwoordt Hermelien vrolijk. Haha, dat is typisch Hermelien, die weet er natuurlijk al alles van af. Als we klaar zijn lopen we kletsend terug naar onze coupé.
'Jongens, komen jullie? We zijn aangekomen op het station in Zweinsveld!' zeg ik blij. We pakken onze spullen en lopen de trein door, en we stappen het station op.

Reacties: