FanFic.nl

Little Black Stars | Ft. Bella01

3| When You're Gone (I Miss You) ♥

Ze stond verdrietig voor het lege bed. Met haar hand streek ze over de gladde dekens en ze zuchtte trillerig. Kort geleden was haar vriendje - waarmee ze samenwoonde - omgekomen bij een aanrijding met een vrachtwagen.
Ze ging voorzichtig op het bed zitten en keek om zich heen. Sinds het ongeluk was ze niet meer in de slaapkamer geweest. Ze had een weekje bij haar ouders gelogeerd en een halve week had ze op de bank geslapen. Elke keer als ze de deur zag, werd ze al emotioneel.

Everything that I do reminds me of you

Vandaag was de dag dat ze zich eroverheen had gezet en de kamer binnen was gegaan.
Ze keek naast haar op het nachtkastje, waar een foto op stond. Ze pakte de foto en veegde de dunne laag stof eraf. In een sierlijk houten lijstje zat een foto van haar met hem op het strand in California. Ze glimlachte waterig en drukte de foto tegen zich aan. Even sloot ze haar ogen.

When you're gone...

Ze opende ze weer en een paar tranen vonden hun weg van haar oog naar haar kin. Voorzichtig zette ze de foto terug op het nachtkastje en ze stond op. Op haar blote voeten liep ze naar de grote kledingkast. Ze ademde diep in en uit en opende de kast.
In de kast hingen al zijn kleren nog: een paar overhemden, een blouse, een stapeltje t-shirts, een paar vesten, een stapel spijkerbroeken, sokken, boxershorts en helemaal onderin de kast stonden een drie paar sneakers. Ze snoof de vertrouwde geur op en pakte een dik vest uit de kast. Daarna deed ze de kastdeur dicht en nam weer plaats op het bed. Ze vouwde het vest uit en trok het aan. Ze rook er nog eens goed aan en er volgden meer tranen dan eerst.

When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
The words I need to hear to always get me through the day
And make it OK
I miss you

Ze liet zich achterover tussen de kussens vallen en liet de tranen vloeien. Haar mascara bleef niet lang op de juiste plaats en al gauw zaten op haar bleke wangen een aantal grijze natte strepen.
Langzaam kwam ze weer overeind en snoof. Ze stond op, liep naar het raam en schoof het stoffige gordijn een stukje opzij. Een streep fel zonlicht scheen de kamer in. Het scheen precies op een glimmende gouden ketting. Verbaasd liep ze er naartoe en bekeek het goed.
Het viel niet mee, door de tranen heen zag ze alles wazig... Ze veegde haar tranen weg met haar hand en bekeek de ketting opnieuw. Het was een medaillon. Het was haar nooit eerder opgevallen. Aarzelend hield ze haar vingers op het klipje. Zou ze het openmaken? Terwijl ze nadacht, viel haar blik op een klein briefje. Ze legde het medaillon terug en pakte met trillende vingers het briefje.

'Lieve Avril...
Dit medaillon is een aandenken voor als ik er niet meer ben.
Ik heb dit medaillon in mijn kinderjaren van mijn oma gekregen en nu is het van jouw.
Draag het en ik zal voor altijd aan jouw zijde staan.
Liefs, Chad'

Tranen vormden zich opnieuw en ze pakte het medaillon weer. Haar handen trilden nog heviger en het kostte haar veel moeite om haar vingers op het klipje te zetten. Na ongeveer één minuut was het gelukt en bibberend opende ze het medaillon.

Do you see how much I need you right now?

De straal zonlicht scheen op de twee fototjes in het medaillon. Een glimlach vormde zich om haar lippen bij het zien van de fototjes. Zij en Chad, ze stonden er niet bepaald mooi op, maar geen mooie foto had beter kunnen zijn. Ze sloot het medaillon, gaf er zacht een kusje op en hing het om haar nek.
Toen liep ze naar het raam, schoof het gordijn helemaal opzij en zette het raam wijd open. Een frisse zomerbries waaide de slaapkamer binnen er ze snoof de zoete geur van bloemen op. Daarna keek ze nog eens rond en daarna naar het medaillon.
Hij is weg uit de zichtbare wereld, aangekomen in de onzichtbare wereld.
Met die gedachte liep ze naar de deur en verliet de slaapkamer.

Reacties: