Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Lies wemel (GESTOPT) » 3. Terug op Zweinstein
Lies wemel (GESTOPT)
3. Terug op Zweinstein
'Hagrid!' schreeuw ik, naar een heel grote gedaante met een grote baard en ook nog eens een enorm grote jas aan. Kortom, een en al grootheid. Hagrid zwaait vrolijk naar me.
'Hey Lies, goed om jou weer eens te zien,' bromt hij.
'Oke jullie moeten nu effe goed luisteren allemaal!' brult Hagrid daarna naar de leerlingen.
'Eerstejaars volgen mij, en voor de andere klassen, verderop staat jullie vervoer, de klassenoudsten brengen jullie er naartoe.' Na dat te hebben gezegd, marcheert Hagrid weg, samen met een grote groep eerstejaars.
'Oke, jullie hebben Hagrid gehoord, volg mij,' zegt een jongen met rood haar, Percy Wemel, klassenoudste van Griffoendor, een broer van Ron, en een neef van mij.
We lopen een klein stukje verder todat Percy stopt met lopen.
'Oke allemaal, kies er een uit en neem plaats, het zal je brengen naar Zweinstein.'
Nadat gezegd te hebben, stapt Percy opzij en lopen de leerlingen naar voren. Ik snap het niet, omdat ik niks kan zien door alle mensen die voor mij staan, wat kunnen we kiezen? Wat zal ons brengen naar Zweinstein? Ik dring samen met mijn vrienden naar voren en dan zie ik het. Een lange rij met koetsen. De eerste leerlingen stappen erin en dan, plotseling, beginnen de koetsen te rijden. Uit zichzelf, wonderbaarlijk. Ik sla een kreetje van vreugde en pak mijn vrienden bij hun arm en trek ze mee naar de koets voor ons. Als we allemaal zitten, komt ook onze koets in beweging en gaan we opweg. Na een tijdje mindert de koets vaart en komt tot stilstand. Ik spring uit de koets gevolgd door Hermelien, Harry en Ron, die struikelt zodat hij plat op de grond belandt. Grinnikend trek ik hem overeind. Ik zie het kasteel voor ons, het heeft een gezellige sfeer met al die lichtjes aan. De koetsen rijden weer weg en de stoet met de klassenoudsten voorop loopt door de poorten van Zweinstein. Ik schuifel de grote deur door en loop naar de grote zaal. In de zaal staan vijf grote tafels, vier daarvan zijn de afdelingtafels. De overige tafel is de oppertafel, waar de leraren, met het schoolhoofd Perkamentus in het midden, zitten. Ik loop naar de tafel van Griffoendor en neem plaats.
'Hoi Lisanne,' zegt degene die naast mij gaat zitten.
'Hey Marcel!' groet ik vrolijk. Het plafond van de grote zaal is donkerblauw en bezaaid met sterren. Het plafond laat precies zien hoe de lucht buiten is. Als iedereen zit, staat professor Perkamentus op en begint te spreken.
'Welkom allemaal, het is fijn om jullie weer te zien op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Ik hoop dat jullie een goede reis hebben gehad en dat jullie je lekker hebben kunnen volstoppen met snoep in de Zweinsteinexpress. Ik hoop dat er ook iemand aan mij heeft gedacht, want ik ben helaas al weer door mijn voorraad smekkies in alle smaken heen.'
Ik kan een lach niet onderdrukken. Dan gaat hij weer verder :
'Maar goed, een warm ontvangst voor de eerstejaars graag!' Hij maakt een groots gebaar en de deuren vliegen open. Langzaam stromen de kinderen naar binnen. Ze zien er allemaal nogal zenuwachtig uit, onzeker schuifelen ze tussen de afdelingtafels door. Nu vestigen we allemaal onze aandacht op de versleten hoed die op een krukje ligt, de sorteerhoed. En hij begint te zingen.
Hartelijk welkom op Zweinstein,
Bij welke afdeling hoor jij?
Elke afdeling is heel erg fijn.
Doe mij maar op je kop,
en ik zal kijken,
waar doe jij het top?
Misschien ben jij echt een Griffoendor,
Daar hoort bij dapper en ridderlijkheid,
Griffoendors hebben dat, dat is een feit.
Huffelpuffers zijn heel erg trouw,
vinden hard werken best.
En ze denken ook altijd aan de rest.
Ravenklauwers hebben veel verstand,
hebben alle dingen in de hand.
Slim zijn ze altijd, dat is niet iets dat je vermijdt.
Zwadderich kan ook, en ben je een echte Zwadderaar.
Die zijn heel erg groots,
en zorgen voor gevaar.
Dat was dan mijn lied,
maar dat is denk ik ook wel wat je ziet.
Er klonk een luid geapplaudisseer, het lied van de hoed is
altijd weer leuk. Toen het applaus was weggestorven, stond professor Anderling op, het hoofd van Griffoendor. Ze had een rol perkament in haar handen, die ze uitrolde. Ze zette haar bril op en kuchte.
'Adelaar, Emma,' riep ze. Een meisje met een kille blik en haar blonde haren in een knot gefriemeld, loopt naar voren en neemt plaats op de kruk. Ze leek wel geschrokken door het feit dat de hoed net had gezongen en ze nu diezelfde hoed op haar hoofd kreeg. De hoed begon na te denken en riep even later 'Zwadderich!'
Ze keek trots en liep naar de tafel van haar afdeling.
Even later kijk ik op om te kijken of ze klaar zijn met het sorteren, maar professor Anderling is pas bij 'Krauwel, Kasper' die ingedeeld wordt bij ons Griffoendor. Daarna komen Lisa Sanders, Martijn Tefijn, en Alex Tedden die worden ingedeeld bij Ravenklauw en Bobbie Uil, Robbie Uil, Tina Ulder en Sam Vlieringen bij Huffelpuf. Dan is de W aan de beurt. Een meisje met rood haar loopt naar voren, het is mijn nichtje, Ginny. Ik ga rechtop zitten zodat ik het goed kan zien,en de andere Wemels aan tafel zijn ook opslag stil. Ik weet zeker dat ze ook bij Griffoendor komt, immers haar hele familie zit hier. De sorteerhoed hoeft er ook niet lang over na te denken, na een paar seconden in stilte roept ie: 'Griffoendor!'
We klappen luid en juichen Ginny toe.
'Hey, nu ben je een echte Wemel zusje!' zegt Ron blij. Fred en George geven haar een high five en Percy geeft haar een schouderklopje.
'Gefeliciteerd Gin!' en ik geef haar een knuffel. Ze gaat lachend zitten. Nadat Zac Zalaraar bij Zwadderich was ingedeeld verscheen er op tafel een hele rij met eten en drinken.
'Aanvallen!' riep Perkamentus. En iedereen begon te eten. Ik pakte een stuk pizza salami, wat salade en schonk mijn glas vol met pompoensap. Ron ging los bij de kippenpootjes en Hermelien en ik keken hem walgend aan. Nadat al het eten op was, verschenen de toetjes op tafel. Ik zat te twijfelen tussen een reuze sorbet en de wafel met slagroom en chocolade, tot dat ik een bak aardbeien ijs zag staan. Ik trok de bak naar me toe en begon hem leeg te eten.
Nu was het Ron zijn beurt om mij vreemd aan te kijken.
'Eet je nou die hele bak leeg?!?' riep ie uit.
'Ehm, ja. Maar ik heb nou eenmaal een, laten we zeggen lichte, verslaving aan aardbei ijs. Dat weet je ook wel.' Na dat gezegd te hebben ging ik weer verder met mijn toetje. Toen de toetjes uiteindelijk ook weer verdwenen, stond professor Perkamentus weer op.
'Jongens en meisjes, ik hoop dat jullie hebben genoten van dit verrukkelijke feestmaal. Ik iedergeval wel, ik heb me nog nooit zo vol gegeten.' Hij keek blij door de zaal.
' Nu is het tijd om naar leerlingenkamers te vertrekken, en een goede nacht nog.' Daarna liep hij weg.
' Oke jongens, we gaan naar de leerlingenkamer!' zei Percy, iedereen stond op en volgde. We liepen de trappen op, waar ik bijna op een neptrede stapte, de gangen door en kwamen uit bij een portret met een dikke dame erop. Ze heet ook de dikke dame, hoe origineel? Percy noemt het wachtwoord en het portret zwiept open. We stappen door het portretgat heen en komen terecht in de leerlingenkamer van Griffoendor. Het is er lekker warm, met de kachel aan.
Hermelien en ik besluiten toch maar naar boven te gaan, naar onze slaapzaal. Dan kunnen we onze spullen uitpakken en gaan slapen, want het was een lange dag geweest.
Nadat ik mijn laatste spulletjes heb uitgestald, trek ik mijn pyjama aan en sluit mijn hufkoffer die ik onder mijn hemelbed schuif. Ik moet gapen.
'Hermie, ik denk dat ik maar eens ga slapen, ik kan mijn ogen nog amper open houden.'
'Ja, ik ga ook maar eens slapen, morgen beginnen de lessen al. Ik snap niet dat de rest nog niet eens in de slaapzaal is,' antwoord ze. Ik knik vermoeid, en kruip mijn bed in. Mmm, lekker slapen. Morgen moeten we weer vroeg op.
'Truste Hermelien,' zeg ik zachtjes.
'Truste Lies.' en ze doet het licht uit.
Reacties:
leuk lied van de sorteerhoed
en leuk hoe je Perkamentus beschreef
kortom het was heel leuk
Dankje