FanFic.nl

Can I trust you? { One Direction, Luke Hemmings, Austin mahone and Justin Bieber}

.OO1. Rachel Emma Jackson

’Austin, ik durf dit niet, ik wil niet meedoen met dit spel’ Ik krijg tranen in mijn ogen en Austin trekt me in een knuffel. ‘Rachel, we kunnen niet meer terug’. Hij kijkt me aan met lieve blik en laat me dan los. ‘’Ik denk dat we onze spullen dan maar moeten pakken en de eerste vlucht naar Londen moeten nemen’. Hij staat op en pakt zijn zonnebril. ‘Spreek ik je straks weer?’ vraagt hij, ik knik. Ik bedwing mijn tranen net op tijd, zodra ik de deur dicht hoor vallen stromen de tranen eruit. Ik hoor mijn kleine zusje Lotte op de deur kloppen. ‘Rachel, gaat het met je?’ vraagt ze. ‘Ja het gaat hoor, niks aan de hand’ zeg ik en veeg snel mijn tranen weg. Mijn zusje komt de slaapkamer binnen gelopen, ik pak snel mijn koffer. ‘Waar ga je heen?’ vraagt ze. Ik wijs naar de brief op mijn bureau, ze loopt erheen en leest hem snel. Ze komt naar me toe gelopen en knuffelt me, ze blijft sterk. ‘Kom je nog wel terug?’ vraagt ze lief, ik haal mijn schouders op, ik heb werkelijk geen idee of ik nog wel terug kom. ‘Ik zal iedere avond aan je denken en je welterusten wensen’ zegt ze en loopt daarna de kamer uit. Ik pak de brief nog eens en lees hem opnieuw. 8 bekende jongens en meisjes. Austin en ik zijn er al 2, wie zullen die andere 14 zijn? Hebben hun net zo’n verdriet als ik of vinden hun het juist leuk om mee te doen aan zo’n spel? Ik sta op en loop mijn kledingkast in, zoek voor alle weersomstandigheden wat en prop het allemaal in mijn koffer. Ik hoor mijn mobiel afgaan en loop er snel heen.



Austin: ‘Rachel, ben je al klaar?’

Rachel: ‘Bijna, jij ook?

Austin: ‘Jaa, ik kom nu jouw kant op, wacht je voor de deur?

Rachel: ‘Jaa is goed..’ zeg ik zo vrolijk mogelijk

Austin: ‘Rachel?’’

Rachel: ‘Jaa Austin?’ de tranen schieten mijn ogen al weer in

Austin: ‘Het komt goed, daar zal ik voor zorgen, ik blijf altijd bij je en ik zal altijd op je letten’



Snel hang ik de telefoon op, straks moet ik weer huilen en vindt Austin me zielig. Ik zoek de laatste spulletjes bij elkaar en rits mijn koffer dicht. Terwijl ik de trap afloop denk ik aan hoe het daar zal zijn en wie er allemaal zal zijn. Dit wordt zeker weten een zware strijd. 'Mam, ik ga een tijdje op vakantie'. Lotte kijkt me verbaasd aan en ik geef haar een hou-je-mond-dicht blik. 'Oh, wanneer ga je weg?' vraagt ze en kijkt me aan. 'Om heel eerlijk te zijn, nu'. Ik probeer haar blik te ontwijken en kijk naar Lotte. 'Lotte, kan je even meelopen'. Ik loop de gang in en hoor Lotte achter me aan komen. 'Je verteld niks aan mama, beloofd?' ze knikt en ik geef haar een, misschien wel laatste knuffel. We lopen de kamer weer in en mam zit op de bank. 'Austin gaat met mij mee, er kan dus niks gebeuren' zeg ik snel, ik hoor de deurbel gaan. 'Ik doe wel open' roept Lotte en loopt naar de voordeur. 'Hoi mevrouw Jackson' zegt Austin lief. 'Je let goed op Rachel als jullie op vakantie zijn hè?!' zegt mama. 'Ja natuurlijk zal ik goed op Rachel letten' zegt Austin, hij speelt het hele spel mee. 'Ik denk dat we moeten gaan Rachel' zegt Austin, hij pakt mijn koffer en loopt naar de voordeur. 'Ik ga jullie missen' zeg ik en geef ze allebei een knuffel. Ik loop naar de voordeur en zie hoe mama en Lotte mij uitzwaaien. 'Austin, we moeten het management nog even bellen dat we morgen niet kunnen opnemen' zeg ik en kijk Austin aan. 'Ik heb het allemaal al geregeld' zegt Austin terwijl hij zich op de weg concentreert. Ik kijk opzij en zie de bomen langs schieten. Op naar Londen.

Reacties: