FanFic.nl

Mijn Geheim (Twilight fanfic)

Hoofdstuk 5: Nieuwe zorgen

Edwards POV
Na alles wat er vandaag is gebeurd is iedereen heel erg toe aan wat relaxen. Ook al heb ik nog steeds het gevoel dat Bella wat probeert te verbergen. Ik krijg het nog wel uit haar. Dit keer gaat ze niks meer verbergen voor mij! Het is al erg genoeg dat ik de rede nog steeds niet weet...
We spelen wat spelletjes en maken lol. Bella probeerde om tegen Emmett te spelen op de Xbox, maar ze wist nog niet eens hoe de controller werkte dus ze verloor dik. Maar er is genoeg gelachen daardoor. Ook heeft ze geprobeerd tegen Jasper te schaken, maar dat ging ook niet zo goed. Daarna heb ik tegen Jasper geschaakt en Bella vond dat heel erg grappig, omdat we de hele tijd ruzie maakten. Ik irriteerde me dood dat Jasper met mijn gevoel zat te spelen om te proberen me te laten verliezen en Jasper werd boos als hij merkte dat ik in zijn hoofd zat (doordat hij kon voelen dat ik me zat te concentreren op zijn gedachten), het was allemaal erg grappig.
Bella had zelfs zoveel buikpijn na alles van het lachen dat ze even een paar minuten moest gaan zitten. Ik maakte me zo veel zorgen dat het wat anders was dan alleen buikpijn, maar toen Jasper haar had geholpen om te kalmeren ging het al snel weer goed. Ik keek hem dankbaar aan, waarop hij antwoordde 'graag gedaan Edward' in zijn gedachten.
Ondertussen was het al 6 uur geworden en Bella stelde voor om terug naar huis te gaan zodat ze eten voor Charlie kon gaan klaar maken. Bella staat op en loopt naar de deur toe. Ik sla snel mijn armen om haar heen. Nog niet bereid om haar te laten gaan. Wat als het toch wat meer was dan alleen het lachen? Dat risico kan ik niet nemen.
“Mijn auto staat hier. Je hoeft niet mee te gaan hoor.” zegt Bella tegen mij.
“Dat weet ik, maar ik wil wel mee.” antwoord ik, zonder mogelijkheid open te laten dat ze nee zegt tegen mij.
“Oké, is goed.” zegt ze instemmend. Dat verbaasde me een beetje, normaal vind ze het onzin dat ik altijd maar mee wil rijden.
We lopen naar buiten en als ik merk dat ze naar de bijrijderskant wilt lopen trek ik haar naar de passagierskant toe. Als ze dat merkt begint ze te protesteren en stopt ze met lopen.
“Edward ik weiger om in de bijrijderskant te gaan zitten. Ik rij vandaag.” ik zucht. Ja dat wil ze altijd, maar zeker vandaag gaat dat niet gebeuren. Als ze 5 minuten geleden niet nog van pijn in elkaar gedeukt zat had ik haar misschien laten rijden, maar nu niet.
“Bella, alsjeblieft, niet weer deze discussie.” zeg ik en dan bedenk ik me ineens de beste manier om het van haar te winnen. Als ik de gedachten van Alice zie, ziet zij al aankomen wat er gaat gebeuren en ze waarschuwt de anderen dat dit nog wel eens leuk zou kunnen worden.
“Je zou het trouwens toch nooit kunnen winnen.” zeg ik tegen haar. En dan spring ik speels op haar af, hier gaat ze in de auto nog boos over doen, maar dat maakt niks uit. Ik til haar op en zet haar in de bijrijderskant, ik doe snel haar gordel om en ga zelf ook in de auto zitten, maar dan achter het stuur. Als ik zit zie ik Bella mij een boze blik schenken ik geef haar mijn mooiste glimlach.
“Ik zei dat ik wou rijden Edward! Je bent niet eerlijk bezig!” ze kijkt me met een woedende blik aan. Als ze ineens uit het raam kijkt ziet ze iedereen buiten staan kijken naar hoe wij vechten of eigenlijk hoe ik 'oneerlijk' speel, zoals Bella het net zo noemde.
Emmett ligt helemaal plat van het lachen en het duurt niet lang meer voordat Jasper ook plat van het lachen ligt. Als Bella een boze blik stuurt naar mijn familie kan Jasper het ook niet meer uithouden.
'Go, Edward! GO!' schreeuwt Emmett zo hard in zijn gedachten dat ik bijna hoofdpijn zou krijgen. Zo blijft hij nog even doorgaan met aanmoedigingen.
Zodra ik begin te rijden en richting het bos gaat begint iedereen zo hard te lachen het verbaasd me dat Bella het niet hoort. Zelfs Carlisle begint enorm hard te lachen.
Als het huis bijna uit het zicht is draait Bella zich om en kijkt naar iedereen die nu haast op de grond ligt van het lachen. Misschien had ze het toch gehoord? Als ze weer voor zich uit kijkt zit ze diep in gedachten. Waar denkt ze aan?
Na een paar minuten wordt haar gezicht ineens chagrijnig. Wat is er aan de hand ineens? Ik kan het niet lang aan zien. Ik wil niet dat ze chagrijnig is. We zijn aangekomen bij het huis. Ik buig me naar haar toe en geef een kus op haar wang. Ze schrikt op uit haar gedachten. “Sorry, het was niet de bedoeling om je te laten schrikken.” zeg ik verontschuldigend.
Bella kijkt boos terug en ik zie in haar ogen dat ze een hard antwoord gaat terug geven “Welke keer? Nu of daarnet?” ik begin te lachen. Ik bedoelde natuurlijk deze keer, maar als ik dat zeg gaat ze nog bozer worden. Ook al denk ik dat ik haar nu ook wel weer boos heb gemaakt. Wat heeft ze toch een kort lontje. Daar grinnik ik nog een keer om voordat ik antwoord.
“Beide.” ze geeft me nog een boze blik en stampt hard uit de auto en gooit de deur dicht. Ik stap ook uit en volg haar naar binnen. Ze loopt gelijk richting de keuken en begint met het maken van het eten. Midden tijdens het maken van het eten begint Bella in eens hard op te lachen. Begint ze gek te worden of zo?
“Wat is er zo grappig, Bella?” vraag ik zodra ze klaar is met lachen. Ze kijkt me alleen maar aan zonder te antwoorden. Dit frustreert me zo erg! Waarom antwoord ze niet gewoon? Ze heeft zo'n sluwe blik in haar ogen dat ik bang wordt. Wat is ze van plan? “Bella, wat ben je van plan?” vraag ik als ze nog steeds niet heeft geantwoord. Ze glimlacht alleen even vrolijk en gaat dan weer verder aan het eten. Dit is niks goeds in ieder geval. Ik zat er even over te denken om Alice te bellen om te vragen of zij weet wat Bella gaat doen, maar ik weet zeker dat wat het ook is ik het wel kan overleven. Ik probeer het nog een keer “Bella, alsjeblieft vertel het me. Je weet dat ik er niet tegen kan dat ik je gedachten niet kan lezen.” daar lacht ze alleen maar weer van. Ze is het dus zeker weten niet van plan om te gaan vertellen.
Als ze klaar is met lachen zegt ze voor de eerste keer wat “Je weet dat ik het juist heerlijk vindt dat je mijn gedachten niet kan lezen.” zegt ze. Ik word ze gefrustreerd! Het liefst wil ik haar nu gaan martelen met kusjes (ik heb gemerkt dat ze dan altijd wat wazig in haar hoofd wordt) tot ze verteld wat ze van plan is, maar dat kan ik nu echt niet doen. Wat als ze nog niet helemaal beter is van haar buikpijn? Ik zucht, laat het dan maar gewoon zitten. Kom maar op!
Na nog een paar minuten is ze klaar met het eten alleen Charlie is er nog niet, ik merk dat ze bezorgd wordt. Gelukkig kan ze niet goed toneel spelen, anders had het echt alles kunnen zijn. Nu zijn de opties iets minder breed.
“Edward, weet jij waar Charlie is?” vraagt ze en ik zie dat ze bezorgd is. Charlie komt nooit laat thuis, tenzij hij het van te voren heeft gemeld en dan blijft ze vaak in de avond bij ons eten. Esme koop regelmatig eten in voor als Bella weer eens blijft eten. Maar dit keer weet Bella ook van niks.
“Hij is nog niet binnen mijn gehoorveld. Misschien loopt het werk wat uit.” stel ik haar gerust. Ze zucht en zet het eten even weg. Ik denk dat ze het gaat opwarmen of zo als hij thuis komt. Dat doet ze wel vaker. We gaan op de bank zitten in de huiskamer, maar ik merk dat Bella nog steeds bang is. “Maak je maar geen zorgen, lieverd. Hij is niet voor de niets de hoofd van de politie.” probeer ik haar nogmaals gerust te stellen. Het stelt haar een beetje meer gerust merk ik, maar niet goed genoeg om echt te relaxen.
Na 5 minuten staat Bella ineens op en loopt naar de telefoon. Ik denk dat ze Charlie gaat bellen. Er wordt na de 2de ring opgenomen.
“Met Charlie.”
Bella geeft een zucht van opluchting “Hey met Bella, ik vroeg me af waarom je nog niet thuis bent. Ik heb het eten al klaar staan.” antwoord ze.
“Oh, hé Bells. Het spijt me, werk liep even uit, maar ik ben onderweg nu. Ik ben binnen 5 minuten thuis. Maak je geen zorgen.” antwoord hij. Bella relaxed meteen zie ik.
“Oké, ik zie je zo dan, ik begin zo vast met het opwarmen. Doei.” antwoord ze en ze hangt op.
Ik loop naar haar toe “Zie je wel, er is niks aan de hand.” zeg ik tegen haar.
“Nee, je hebt gelijk. Maar je kan maar nooit zeker zijn.” antwoord ze. Ik schud mijn hoofd. Altijd maar zorgen maken om anderen, maar echt nooit om zichzelf. Soms snap ik haar logica echt niet. “Wat?” vraagt ze als ze mij mijn hoofd ziet schudden.
“Ik bedenk me gewoon dat je altijd zo enorm bezorgd bent om iedereen behalve jezelf. Ik bedoel je hebt een vampier vriendje en een weerwolf vriend. En jij maakt je zorgen om je vader die niks met deze wereld te maken heeft?” leg ik haar uit. Blijkbaar vindt ze zelf dat dat hartstikke logisch is, want ze antwoord meteen.
“Hij heeft er misschien niks mee te maken, maar dat kan wel gebeuren. Je weet maar nooit, dadelijk dwaalt er een vampier rond door Forks en vind die mijn vader wel erg lekker ruiken.” ik krimp in elkaar van haar woorden en Bella doet hetzelfde. Zij denkt er waarschijnlijk net zo over. Als ik wil antwoorden op haar hoor ik de deur ineens open en dicht gaan en merk dat ik Charlie niet had horen aankomen. Vreemd ik was iets te diep in mijn eigen gedachten geweest blijkbaar.
“Bella?” roept Charlie vanuit de gang. Onbewust rolt Bella haar ogen.
“Ja pap, in de keuken.” roept ze terug en ze stopt een bord met eten erop in de magnetron. Charlie loopt de keuken binnen en precies dan gaat de bel die aanwijst dat het eten klaar is “Precies op tijd.” zegt Bella meteen. Ze pakt het bord en geeft het aan Charlie. Dan probeert ze weg te lopen en trekt aan mijn arm zodat ik haar volg. Maar ze moet eerst echt wat eten.
“Bella, moet jij niet wat eten?” vraag ik en ze geeft me weer zo'n sluwe glimlach. Oh oh... wat is ze van plan?
“Ja, wil jij ook wat?” vraagt ze aan mij. Ik kijk haar aan met een blik van 'ben je gek?'. Waarschijnlijk wil ze gewoon beleefd lijken voor Charlie.
“Nee, bedankt.” antwoord ik. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ze het niet gaat loslaten.
“Edward het is slecht om niks te eten. Je hebt nog niks in de avond gegeten.” zegt ze. Ik had gelijk... ze gaat dit niet loslaten. En zo zacht dat duidelijk alleen ik het kan horen voegt ze toe “Wraak...” ze geeft me zo'n enorme glimlach dat ik haast verblind word. Ik kijk haar boos aan, ze weet dat eten enorm ranzig is voor ons. En dat ze dit nu tegen me gaat gebruiken is niet eerlijk. En dan valt Charlie in.
“Edward ik denk ook dat je wat moet eten. We hebben genoeg en Bella is een prima kok.” zegt Charlie. Hij geeft me ook een knipoog. Ik denk niet dat ik hier nog tussenuit kan komen. Ik zucht en knik dan maar.
Bella pakt twee borden. Op een bord doet ze een stuk minder dan op het andere. Ik hoop dat ze rekening met mij houdt. Ik zou het nooit overleven om een normale hoeveelheid te eten.
Ik ga ondertussen ook aan de eettafel zitten. Waarom heeft Alice me niet gewaarschuwd, dit is echt zo gemeen. Reken er maar op dat ze dat terug kan krijgen. Bella zet het bord met de minste hoeveelheid voor mij neer en met tegen zin pak ik mijn vork en begin te eten. Ik denk niet dat mijn gezicht er erg vrolijk uit ziet. Dit smaakt echt verschrikkelijk! Ook al heeft Bella het gemaakt en is het voor mensen eten misschien goed, ik ga dit nooit meer eten. Als mijn bord eindelijk leeg is wil ik juichen van geluk. Helaas moet ik het ook nog uit mijn lichaam zien te krijgen. Maar wanneer dat kan weet ik niet. Ik zal moeten wachten tot ik hier weg kan. Als Charlie en Bella ook klaar zijn pakt Bella alle borden en het bestek en begint af te wassen. Ik weet dat ik haar normaal zou helpen, maar ik heb het gevoel alsof ik niet veel meer kan doen voordat ik echt moet gaan overgeven om het uit mijn lichaam te krijgen.
Zodra Bella klaar is geef ik haar en kus en zeg ik dat ik naar huis moet. Ik moet dringend even praten met Alice en al helemaal dringend dit eten uit mijn lichaam krijgen.
Ik loop rustig naar buiten het bos in, maar zodra ik ver genoeg ben begin ik te rennen. Ik stop als ik ongeveer op de helft ben naar mijn huis toe en steek mijn vinger in mijn keel. Al het eten gaat weer terug naar buiten. Het is het meest verschrikkelijke gevoel dat ik ooit heb gevoeld. Behalve dan als Bella bij me weg is. Wat me weer terug brengt naar het eenzame gevoel dat ik nu heb. Als ik nu gewoon snel naar huis ga en de discussie met Alice aan ga dan kan ik daarna terug naar Bella. Ik zucht, ik mis haar nu al.
Eenmaal bij het huis aangekomen roep ik gelijk naar Alice. “Alice kom hier, NU!”.
Alice verschijnt gelijk voor me. “Wat is er Edward?” vraagt ze onschuldig. Ze zit me te blokken uit haar gedachten wat me alleen maar meer verdenkingen geeft. Volgens mij wist ze ervan.
“Wist jij wat Bella van plan was? En waag het tegen me liegen” zeg ik tegen haar. Ik merk nu pas hoe boos ik eigenlijk ben dat ze me niet heeft gewaarschuwd van te voren.
Alice zucht, waarschijnlijk heeft ze ook door dat ik hoe dan ook boos ga worden. Ze laat me weer in haar gedachten. 'Ja, ik wist het van te voren, maar het was al te laat om je te waarschuwen.' antwoord ze in haar gedachten.
“Waarom blokkeerde je me dan daar net?” vraag ik. Ik vertrouw het nog steeds niet.
'Ik had gezien dat je bozer zou worden als ik het je gelijk zou vertellen. Kijk zelf maar.' denkt Alice.

– Visioen –
“Alice kom hier, NU!” roep ik naar boven.
Alice verschijnt voor me met een schuld bewust gezicht op. “Het spijt me Edward. Ik had gewoon niet genoeg tijd meer om je te waarschuwen.” ik zie mijn gezicht met alles wat ze zegt meer woedend worden. Als ze klaar is met praten ben ik zo woedend geworden dat ik har vast pak en haar door het raam gooi.
“Edward!” roept Esme die de kamer komt binnen rennen. “wat is er gebeurd? Deed jij dat?” Esme kijkt me met een geschokt gezicht aan. En ik zie mijn gezicht vertrekken van angst. Angst voor mezelf.
– Einde visioen –

Wat was er met me aan de hand? Waarom kon ik om zo iets kleins in eens zo boos worden?
“Waarom deed ik dat?” vraag ik me hard op af.
'Ik weet het niet Edward. Maar ik denk dat het komt omdat je je de laatste tijd echt veel te veel zorgen maakt. Ik snap het wel met wat er allemaal met Bella is gebeurd en zo, maar je mag ook wat meer ontspannen. Je bent te gestrest.' antwoord Alice. Het klonk wel logisch wat ze vertelde. Ik had nu net wat meer tijd gehad om te ontspannen voordat ik boos op Alice zou worden. Ik werd eerder gefrustreerd doordat ik haar gedachten niet kon horen.
“Het spijt me Alice” zeg ik tegen haar. En het enigste wat ik nu nog wil is snel naar Bella toe.
'Ga maar snel' denk Alice naar mij.
Ik knik en zeg nog snel “Bedankt.” voordat ik begin te rennen naar Bella's huis. Ik denk niet dat ik ooit zo snel heb gerent. Maar het voelde erg fijn om te weten dat ik binnen een paar seconden weer bij Bella zou zijn.
Ik klim Bella's kamer binnen en hoor dat ze onder de douche staat. Ik ga op haar bed zitten om geduldig op haar te wachten. Als de douche uit gaat, poetst ze haar tanden en dan komt ze eindelijk naar haar kamer toegelopen.
Zodra Bella de deur heeft dicht gedaan ren ik naar haar toen en schreeuw zo zacht als ik kan “Doe me dat NOOIT meer aan!” Bella kijkt mij alleen maar met een onschuldige blik aan. Ook al zie ik diep in haar ogen dat ze precies weet waar ik het over heb.
“Wat aan?” vraagt ze onschuldig.
“Mij dat vieze mensen eten laten eten.” zeg ik tegen haar. Ik zie dat ze hier een discussie van wil maken. Nou kom maar op dan.
“Nou technisch gezien ben je volgens Charlie een mens, dus hoor je te eten.” ik wil meteen antwoord geven, maar Bella gaat nog verder “en je had het verdient. Je had me voor schut gezet voor je hele familie en je weet dat Emmett dit nooit gaat vergeten!” zegt ze. Daar heeft ze wel gelijk in. Emmett gaat dit echt nooit vergeten en ik weet zeker dat hij ook al weet van het mensen voedsel eten, dus eigenlijk staan we nu wel gelijk. We zullen allebei de rest van ons leven voor Bella en voor mij mijn bestaan of zo worden gepest door Emmett. Niet dat hij het anders niet had gedaan als dit niet gebeurd was. Dan had hij zelf wel wat grappen uitgehaald om ons te pesten. En als je het over de duivel hebt dan trap je op zijn staart. Ik hoor zijn gedachten steeds dichterbij komen. 'Hey Eddie, ik kom eraan. Zorg dat het raam open staat.' Ik ga bijna grommen over de bijnaam die hij me geeft, maar hou me in en antwoord in plaats daarvan Bella. Het raam staat toch nog open van toen ik naar binnen kwam.
“Zei je daarom wraak? Ik snapte het toen al niet. Maar nu klinkt het wel logisch. Wat niet betekent dat je me vaker mensen eten moet gaan laten eten, maar we staan nu gelijk. Vind je ook niet?” zeg ik. Bella denkt er even over na.
Bella knikt tot mijn geluk en zegt er dan nog achteraan “Ja, dat vind ik ook.”.
Dan klimt Emmett naar binnen via het raam. Hij heeft een enorme glimlach op zijn gezicht.
“Wat doe jij nou weer hier Emmett?” vraagt Bella aan hem. Voordat hij kan antwoorden hoor ik Emmetts gedachten. 'Jeetje dat Bella je heeft kunnen terug pakken Eddie. Die had ik niet zien aan komen. Het is maar goed dat Alice me het heeft verteld anders had ik haar nooit kunnen feliciteren. Het lukt niemand ooit om bij jou een grap uit te halen. Dat is toch wel een felicitatie waard!' ik begin te lachen om Emmett. Haar feliciteren omdat ze me heeft terug gepakt? Die logica snap ik niet helemaal.
“Ik wou je feliciteren met je geweldige wraak actie!” zegt Emmett. En hij tilt haar op en geeft haar een enorme knuffel. En begint haar rond te draaien. Het ziet er wat te strak uit, maar ik denk dat Emmett wel op past met wat hij doet. Hoop ik...
Als Emmett haar terug op de grond zet valt ze op het bed. Haar ogen zijn nog open,maar ze kijkt heel wazig. Het was dus duidelijk niet te strak. Alleen wat te vaak rond gedraaid.
“Oeps” zegt Emmett.
“Emmett wees eens voorzichtig met Bella! Ze is alleen maar en mens.” zeg ik tegen hem. Wat denkt hij wel niet!
Na een halve minuut gaat Bella weer recht op zitten en zegt ze “het gaat weer, Emmett draaide me alleen wat te vaak rond.”. Ze begint te lachen. Blijkbaar vindt zij het wel grappig. Ze staat op en loopt naar Emmett toe. Dan geeft ze hem een knuffel. Het ziet er heel grappig uit. Emmett mijn zijn enorme lijf en Bella waarvan haar armen maar net om hem heen passen. Ze kijkt omhoog naar zijn gezicht en zegt “Emmett, ik vind het prima als je me rond draait, maar voortaan maar 1 of 2 rondjes alsjeblieft, deze duizeligheid was echt verschrikkelijk!” Emmett geeft haar een glimlach.
“natuurlijk klein zusje van me.” hij geeft een knipoog aan haar en ik zie in zijn gedachten dat Bella er een terug geeft. Hier moet hij zo hard om lachen dat Bella en ik tegelijk “Ssst...” roepen. Maar het is al te laat. Die sukkel.
We gaan snel de kast in en wachten. 'Dus Eddie, moet je dit vaak doen?' vraagt Emmett in zijn gedachten aan mij. Ik begin bijna te lachen, maar weet me in te houden. Ik knik nee. Zo vaak niet. Het is denk ik maar 1 of 2 keer gebeurd.
Dan horen we de deur open gaan van de kamer “Wat was dat geluid Bells?” vraagt Charlie. Vanuit Charlies gedachten zie ik Bella's gezicht en ze wordt helemaal rood. 'Waarom wordt ze van die vraag nou zo rood?' denkt Charlie.
“Sorry ik lachte iets te hard, maar ik kon me gewoon niet inhouden. Dit boek ik echt grappig!” antwoord Bella. Het klinkt niet erg geloofwaardig. Zelfs niet in de oren van Charlie, maar hij laat het maar zitten.
“Sorry voor het storen dan, Bells, welterusten.” zegt Charlie. Als Bella knikt loopt hij de kamer weer uit en doet de deur dicht.
Emmett en ik komen de kast weer uit en Emmett zit dit keer heel zacht, maar ook heel hard te lachen. 'Ik wist dat ze slecht was in liegen, maar niet dat ze zó slecht was! Misschien moet je haar een keer wat lessen geven, Eddie!' Tussen het lachen door zegt hij tegen Bella “Je bent zo'n slechte leugenaar, Bella!”.
Bella bloost weer en antwoord dan “Ik weet het. Ach, hij zou toch niet verwachten dat mijn vriendje en zijn broer hier zijn, die toevallig ook nog eens vampieren zijn.” ze zucht nog even en ik merk dat ze moe is.
“Ik denk dat het weer tijd is om te gaan voor jou Emmett. Bella heeft haar slaap nodig.” en precies op dat moment gaapt ze. Emmett begint weer te lachen en dit keer doe ik mee. Heel zachtjes...
Als we uitgelachen zijn loopt Emmett nog even naar haar toe om haar te knuffelen. Ik fluister nog even zacht genoeg dat Bella het niet kan horen “wees voorzichtig” om hem te waarschuwen.
'Altijd Eddie, dat weet je toch' antwoord hij daarop in zijn gedachten. Daar zucht ik even om. Natuurlijk daarom ging het daarnet ook mis? Denk ik, maar dat zeg ik maar niet hard op.
“Welterusten Bella. En geen dingen doen die ik ook niet zou doen.” zegt hij tegen haar. 'En jij ook niet' voegt hij er aan toe. Op dit moment zou ik hem heel erg graag naar buiten sleuren...
Bella steekt haar tong naar hem uit en begint hem naar het raam te duwen. Hij loopt mee. Hij springt uit het raam en zwaait nog even. 'Bye Eddie, wees voorzichtig met haar.' zegt hij. Hij probeert mij na te doen.
Dan til ik Bella op en leg haar onder de dekens in haar bed zodat ik bij haar kan komen liggen, maar dan op de dekens. “Welterusten lieverd. Droom maar lekker. Ik zal over je waken.” en ik begin haar liedje te neuriën. Al snel valt ze in slaap. Ze is zo lief wanneer ze slaapt. Ik kan wel uren zo naar haar blijven kijken. Na een uurtje begint ze te mompelen over mij en over hoe erg ze me mist. Dat gaat zo nog even door.
Na een tijdje begint ze over iets heel anders te mompelen iets wat me veel zorgen geeft.
“Dik, nee, nee, nee. Te. Veel. Calorieën. Mag niet... eten.” mompelt ze.
Vindt ze zichzelf te dik? Waar gaat dit om? Ze is prachtig. De mooiste persoon op deze hele wereld en zij vindt zichzelf te dik? Heb ik haar niet vaak genoeg verteld hoe mooi ze is en hoe mooi ze er uit ziet? De zorgen en vragen blijven zo de hele nacht doorgaan. Ook al praat ze er allang niet meer over in haar slaap. Ik moet morgen maar eens met haar daarover gaan praten.
Ongeveer om 9 uur wordt ze wakker. Het is zaterdag dus we hoeven niet naar school en we hebben ook niks gepland voor vandaag. Een perfecte dag voor een goed gesprek dus.
“Goedemorgen schoonheid.” zeg ik tegen haar. Ik ben vast besloten om haar te laten merken hoe mooi ze is. Ook al heeft ze dat zelf niet door.

EINDE
A/N ik heb nog niet echt een idee hoe ik het gesprek ga laten verlopen en of Bella het gaat vertellen aan Edward. Waarschijnlijk niet, daar is ze veel te eigenwijs voor, dus ik moet nog even nadenken...
Zouden jullie het leuker vinden als dit vanuit Bella's of uit Edwards oogpunt wordt geschreven? Laat het me weten please!
Comment/Vote whatever? Thanks sweethearts <3 Love u all

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.