FanFic.nl

Mijn Geheim (Twilight fanfic)

Hoofdstuk 9: Pretpark

Edwards POV
Als ik vraag aan Bella of ze zin heeft in pretpark reageert ze heel vreemd voor mijn gevoel dan. Ze zegt “Enorm veel zin!” maar het lijkt wel alsof ze het gedwongen zegt en niet echt meent. Ik vraag me af waarom het nu ineens zo is. Eerst was ze nog zo ongeduldig voor het pretpark en heeft ze bij Alice doorgezeurd, maar Alice heeft natuurlijk niet ingegeven. Dat zou echt een wereldwonder zijn!
Ik loop met Bella hand in hand richting het pretpark. Ik ben niet van plan om haar kwijt te raken in deze drukte. Alice en Jasper lopen voorop, Jasper wordt door een enorm drukke Alice voortgesleept en achter ons lopen Carlisle en Esme. Rosalie en Emmett lopen helemaal achteraan en zijn ondertussen druk met elkaar bezig, als je begrijpt wat ik bedoel.
We proberen zo min mogelijk mensen aan te raken, omdat onze lichaamstemperaturen op zouden vallen, behalve bij Bella dan. Als we bij het pretpark gedeelte aankomen betalen we om naar binnen te kunnen en we gaan naar binnen. We stoppen bij een sta tafel en gaan er allemaal omheen staan.
“Oké, waar gaan we eerst in?” vraagt Alice ongeduldig.
“Wat dachten jullie van de achtbanen?” vraagt Bella.
“Hell yeah!” roept Emmett.
“Oké, ik denk dat we daarheen gaan dan.” zegt Carlisle. Hem en Esme maakt het toch nooit uit, als ze maar samen zijn en met hun kinderen kunnen zijn.
We beginnen te lopen naar het middelste gedeelte van het pretpark waar de meeste achtbanen staan.
“Oké, omdat het jouw idee was Bella, mag jij kiezen in welke we eerst gaan.” zegt Esme, vol met liefde in haar stem.
“Uhm...” Bella begint te blozen, omdat iedereen van de familie haar aankijkt “wat dachten jullie van die met die kurkentrekker?” vraagt ze voorzichtig.
'Edward? Ze voelt zich niet erg op haar gemak op het moment, weet jij waarom?' Vraagt Jasper in zijn hoofd aan mij. Ik schud mijn hoofd heel lichtjes 'nee', alleen vampieren zouden dat kunnen opmerken.
“Hell yeah!” zegt Emmett weer, die instemt voor Bella's idee.
“Oké, laten we daar dan maar in gaan.” zegt Carlisle.
Ik kijk Bella bezorgd aan. Kan ze daar wel tegen? Niet alle mensen kunnen daar tegen. En Bella is zeker niet als de meesten, dus ik weet niet echt of ik het moet vertrouwen of niet.
Bella ziet mijn bezorgde blik en vraagt “Wat is er Edward?” aan mij.
“Niks lief, maar weet je zeker dat je tegen achtbanen kunt? Ik wil niet dat je ziek word of zo.” zeg ik tegen haar.
Bella begint te lachen “Edward, soms dan kun je je echt te veel zorgen maken! Het komt wel goed, ik ben al zo vaak in achtbanen geweest.” zegt ze me geruststellend. Het helpt.
“Oké, laten we er maar gauw in gaan dan.” zeg ik vrolijk. Ik kan niet wachten om plezier te hebben met Bella.
We gaan in de rij staan en op een bordje staat dat het nog 70 minuten wachttijd is.
“NEE!” schreeuwt Emmett.
Bella schrikt en gilt “Ah! Damn it, Emmett laat me niet zo schrikken!” zegt ze tegen hem.
“Bella, let op je taalgebruik!” zegt Esme tegen haar.
Bella bloost “Sorry Esme.” zegt ze tegen haar op een onschuldige toon.
“Het is goed Bella, maar niet meer doen.” zegt Esme rustig tegen haar.
“Wat? Kom zij er zo gemakkelijk vanaf?” zegt Emmett boos.
“Ik ben haar moeder niet Emmett. Ik kan haar geen huisarrest geven.” zegt Esme lachend tegen Emmett.
“Dit is dus echt ZÓ niet eerlijk!” zegt Emmett met nadruk op zo.
“Het leven is niet eerlijk Emmett. En nu ophouden met zeuren.” zegt Esme streng.
Iedereen begint te lachen. Dit word nog een leuke dag.
De volgende 70 minuten gaan best wel snel voorbij. We kletsen wat met zijn allen en af en toe zoenen ik en Bella even, maar ik trek me altijd op tijd terug. Iedere keer als ik dat doe moet ik lachen om Bella's gezicht, ze trekt altijd een pruillip.
“Lieverd het is niet veilig genoeg om me helemaal mee te laten slepen.” zeg ik altijd tegen haar, maar het maakt niks uit ze is helemaal ingenomen door haar puberrijke hormonen.
Als we eindelijk bijna aan de beurt zijn gaat het karretje kapot. Door de luidsprekers horen we een man “Op het moment zijn er wat technische problemen. We zijn er hard mee bezig om het te herstellen. We verwachten dat het over een kwartier opgelost is.” zegt hij.
“Godverdomme, nee hè!” roept Emmett uit.
“Emmett! Let op je taalgebruik!” zegt Esme tegen hem.
“Sorry mam.” zegt hij terug.
“Dit keer vergeef ik het je, maar laat ik het niet nog een keer horen vandaag.” zegt Esme tegen hem.
Iedereen begint te lachen. “Ja Emmett.” zegt Bella uitdagend.
Emmett schenkt haar een boze blik “Pas jij maar op” zegt hij “mensje” voegt hij er heel zacht nog aan toe, maar nog net hard genoeg zodat Bella het kan horen.
“Kom maar op.” roept Bella uit.
'Haha, ze denkt toch niet serieus dat ze mij aan kan?' hoor ik Emmetts gedachten. “Kom maar op.” herhaalt Emmett Bella.
Bella begint van naast mij naar Emmett te rennen (die vooraan stond met Rosalie) en springt op hem. Emmett tilt haar op en pakt haar bij haar voeten vast waardoor ze op haar kop hangt.
“Ah! Emmett zet me neer!” schreeuwt Bella. Ze begint heel hard te lachen “Emmett!” roept ze nogmaals, maar hij wilt haar niet neer zetten. Iedereen ligt bijna op de grond van het lachen. Het ziet er gewoon te grappig uit.
Bella probeert haar trui omhoog te houden die de hele tijd naar beneden zakt, waardoor iedereen nog harder begint te lachen.
Voorzichtig pakt Emmett haar bij haar middel vast en zet haar weer neer op haar voeten. Ze is helemaal rood geworden door het op zijn kop hangen. Ze loopt een beetje wiebelig terug naar mij, dus ik loop naar haar toe om haar te ondersteunen.
“Gaat het?” vraag ik aan Bella.
“Het gaat prima.” antwoord Emmett mijn vraag.
“Niet jij sukkel!” roep ik naar hem. Ik kijk Bella vragend aan.
“Het gaat wel weer wat beter. Het bloed moet even terug uit mijn hoofd zakken.” zegt Bella. Maar ik geloof haar voor geen meter. Ik weet gewoon dat ze liegt.
“Carlisle?” vraag ik.
“Ja, Edward?” vraagt Carlisle aan mij.
“Zou je het heel erg vinden om even naar Bella te kijken?” vraag ik aan hem. Bella schenkt me een boze blik.
“Ik zei toch dat het prima gaat.” maar haar stemt slaat over als teken dat ze liegt.
“Bella je bent de meest slechte leugenaar ooit!” zegt Emmett.
Carlisle komt naar ons toe lopen en houd zijn vinger voor Bella's ogen. “Volg mijn vinger.” zegt hij tegen haar. Bella doet wat hij zegt. “Er is niks ergs aan de hand. Ze moet gewoon even rustig gaan zitten.” zegt hij na een tijdje.
Bella knikt en gaat op de grond zitten. “Wat?” vraagt ze als iedereen haar lachend aan kijkt “We zijn hier toch nog wel even totdat hij het weer doet.” zegt ze.
“Ja dat klopt.” geef ik toe en ik ga naast haar zitten. Niet dat het voor mij wat uitmaakt, maar gewoon omdat ik zo dicht mogelijk in de buurt wil zijn van haar. En we beginnen te wachten op het herstel van de achtbaan.

Bella POV
We komen bij de achtbaan aan die ik had voorgesteld en gaan in de rij staan. Ik sta rustig te kletsen met Edward en ineens schreeuwt Emmett “NEE!”.
Ik schrik zo erg dat ik gil “Ah! Damn it, Emmett laat me niet zo schrikken!” tegen Emmett.
Esme kijkt me boos aan “Bella, let op je taalgebruik!” zegt ze tegen mij. Meteen voel ik mezelf helemaal rood worden.
“Sorry Esme.” zeg ik, nog steeds blozend.
“Het is goed Bella, maar niet meer doen.” zegt ze geruststellend tegen mij, ik knik gelijk.
“Wat? Kom zij er zo gemakkelijk vanaf?” zegt Emmett boos. Ik moet lachen.
“Ik ben haar moeder niet Emmett. Ik kan haar geen huisarrest geven.” zegt Esme lachend tegen Emmett. Ik moet nog harder lachen om Emmetts gezicht.
“Dit is dus echt ZÓ niet eerlijk!” zegt Emmett met nadruk op zo. Esme kijkt hem afkeurend aan.
“Het leven is niet eerlijk Emmett. En nu ophouden met zeuren.” zegt Esme streng. Nu begint iedereen te lachen. Het is ook gewoon te grappig om niet te lachen. Emmett blijft nog een beetje chagrijnig kijken en begint dan ook te lachen.
Ik en Edward staan achteraan wat te kletsen en soms een beetje te zoen, maar Edward weigert om langer te zoenen dan een paar seconden. Die stomme regels van hem ook! En het meest irritante is dat hij iedere keer hetzelfde zegt.
'Lieverd het is niet veilig genoeg om me helemaal mee te laten slepen.' het is de meest hatelijkste zin ooit!
Na een tijdje staan we helemaal vooraan in de rij en zijn we de eerst volgende die erin mogen. Maar dan horen we ineens door luidsprekers “Op het moment zijn er wat technische problemen. We zijn er hard mee bezig om het te herstellen. We verwachten dat het over een kwartier opgelost is.” zegt een man.
Waarom gebeurd dit altijd bij mij! Altijd!
“Godverdomme, nee hè!” roept Emmett uit.
“Emmett! Let op je taalgebruik!” zegt Esme streng tegen hem.
“Sorry mam.” zegt hij terug. Ik moet zachtjes lachen. Het is zo grappig om een 20-jarige man (want officieel is hij op 20-jarige leeftijd getransformeerd, maar hij doet zich nu voor alsof hij 18 jaar is) mam tegen zijn moeder te zeggen en beschamend naar beneden te kijken.
“Dit keer vergeef ik het je, maar laat ik het niet nog een keer horen vandaag.” zegt Esme tegen hem. Iedereen begint te lachen en Emmett geeft een pruillipje maar het helpt duidelijk niet.
“Ja Emmett.” zeg ik uitdagend tegen hem. Ik heb zin in wat actie...
Emmett kijkt mij boos aan “Pas jij maar op” zegt hij “mensje” voegt hij er heel zacht aan toe, maar ik kan het nog net horen.
“Kom maar op.” roept ik heel hard naar hem.
Emmett kijkt me met een verbaasde blik aan en begint dan te lachen “Kom maar op.” herhaalt hij mij.
Ik begin naar hem toe te rennen en ik wil op hem springen, maar Emmett pakt mijn voeten vast en hangt me op mijn kop. Ik hang daar spartelend. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen en ik probeer los te komen.
“Ah! Emmett zet me neer!” schreeuw ik naar hem. Hij luistert niet en laat me gewoon op mijn kop hangen “Emmett!” roep ik nog een keer.
Mijn trui begint af te zakken en ik probeer hem met mijn handen tegen te houden. Iedereen begint nog harder hierom te lachen.
Na nog een paar seconden op mijn kop te hebben gehangen voel ik Emmetts handen langzaam naar mijn middel glijden zodat hij me terug kan zetten op mijn voeten. Als ik eindelijk terug sta op mijn voeten begin ik naar Edward toe te lopen, maar ik voel me heel erg licht in mijn hoofd. Edward loopt snel naar me toe en pakt me stevig vast. Hij helpt me met lopen en vraagt dan “Gaat het?” aan mij.
“Het gaat prima.” antwoord Emmett zijn vraag. Ik lach lichtjes maar het lukt niet om echt te lachen ik voel me echt niet fijn nu.
“Niet jij sukkel!” roept Edward naar hem. Het verbaast me dat Esme daar niks over zegt.
Edward kijkt mij weer vragend aan, dus lieg ik maar even. “Het gaat wel weer wat beter. Het bloed moet even terug uit mijn hoofd zakken.” zeg ik tegen hem, maar in zijn ogen zie ik dat hij mij niet gelooft.
“Carlisle?” vraag hij.
“Ja, Edward?” vraagt Carlisle aan hem.
“Zou je het heel erg vinden om even naar Bella te kijken?” vraag hij aan Carlisle. Ik schenk hem een boze blik.
“Ik zei toch dat het prima gaat.” zeg ik boos, maar stom genoeg slaat mijn stem over waardoor ik totaal niet geloofwaardig over kom.
“Bella je bent de meest slechte leugenaar ooit!” zegt Emmett. Ik weet het, denk ik in mezelf. Ik moet daar echt een keer wat aan gaan veranderen. Soms ik het echt niet handig!
Carlisle komt naar ons toe lopen en houd zijn vingers voor mijn ogen. “Volg mijn vinger.” zegt hij tegen mij. Ik doe wat hij zegt en uiteindelijk voelt het een beetje hypnotiserend aan. “Er is niks ergs aan de hand. Ze moet gewoon even rustig gaan zitten.” zegt hij na nog een tijdje zijn vinger heen en weer bewogen te hebben.
Ik knik en ga op de grond zitten. Als ik zie dat iedereen me aankijkt zeg ik “Wat? We zijn hier toch nog wel even totdat hij het weer doet.”.
Edward knikt en zegt “Ja dat klopt.” en komt dan naast mij zitten. Ook al weet ik zeker dat hij het net zo comfortabel staand vind als wanneer hij zit.
Na zo'n 10 minuten is de achtbaan gemaakt en gaan ze even een testrondje doen zonder passagiers. Als hij terug komt wordt er omgeroepen “De technische problemen zijn weg en we kunnen weer beginnen.”.
Iedereen juicht en de poortjes gaan open. Ik en Edward gaan naast elkaar zitten. Esme en Carlisle gaan samen, Emmett en Rosalie gaan samen en Jasper en Alice gaan samen.
Als we zitten merk ik dat mijn zenuwen beginnen te komen. Het karretje begint te rijden en Edward pakt mijn hand vast, omdat hij aanvoelt dat ik zenuwachtig ben. Ik knijp er heel hard in, maar hij heeft er geen last van, natuurlijk niet. Het karretje rijd omhoog en als we bovenaan zijn rijd hij heel snel naar beneden. Ik gil mijn longen uit mijn lijf.
Na een halve minuut is het alweer afgelopen. “Ah.” zeg ik. Edward kijkt me lachend aan.
De gordels gaan los en we kunnen uitstappen. Ik sta op en Edward volgt me naar de uitgang. Natuurlijk struikel ik weer, maar Edward vangt me snel. “Dank je.” zeg ik blozend tegen hem.
Hij lacht “Natuurlijk lieverd.” zegt hij en hij geeft een knipoog aan mij.
De rest komt aanlopen. “Ik wist niet dat jij tegen achtbanen kon.” zegt Emmett.
“Ja, maar je weet wel meer niet van mij.” zeg ik lachend tegen hem en ik steek mijn tong uit naar hem.
Emmett moet lachen “Wat weet ik nog meer niet van jou?” vraagt hij.
“Haha, leuk geprobeerd.” zeg ik gauw tegen hem.
Emmett komt naar me toe gelopen en ik loop voorzichtig achteruit. Als hij het maar waagt om weer iets te doen! Hij loopt helaas sneller dan mij en heeft me al snel te pakken. Hij tilt me op en legt me over zijn schouder.
“Emmett! Laat me los! Zet me onmiddellijk weer op de grond!” roep ik. Het enigste wat hij doet is lachen. “Emmett! NU!” roep ik. Ik sla hem net iets te hard op zijn rug en ik schreeuw het uit van de pijn. “AUW!!!” roep ik.
Emmett zet me gauw neer en Carlisle komt aanlopen. Hij pakt heel voorzichtig mijn hand vast en begint ernaar te kijken. “Gebroken.” zucht hij. Dat heb ik natuurlijk weer!
We lopen naar de EHBO toe. Carlisle neemt het woord “Hallo, mijn naam is Carlisle, ik ben een dokter. Dit is Bella. Ze is net gevallen en heeft haar hand gebroken. Hebben jullie misschien iets om het mee te verbinden?” vraagt hij.
Een van de EHBO'ers loopt naar een kastje toe en pakt er wat verband uit “Waar precies is het gebroken?” vraagt hij.
Zo praten Carlisle en de man nog even door. Uiteindelijk krijgt Carlisle de spullen die hij nodig heeft en begint met het omleggen van het verband.
“Carlisle?” vraag ik.
“Wat is er?” vraagt hij aan mij.
“Hoe lang moet dit verband erom blijven zitten?” vraag ik aan hem.
“Ik denk toch zeker een maand. Als je geluk hebt 3 weken.” zegt hij tegen mij. Ik zucht.
“Dat word dus een maand. Ik en geluk gaan niet samen.” zeg ik tegen hem. Carlisle en de EHBO'er lachen.
Edward moest helaas buiten wachten en zodra ik naar buiten kom lopen met mijn hand in het verband en een mitella om rent hij (op mensen snelheid natuurlijk) naar mij toe.
“Gaat het Bella?” vraagt hij aan mij. Ik knik, het gaat wel oké nu dat ik wat ondersteuning heb in mijn hand. “Oké. Het was echt een domme actie om Emmett te slaan, je weet dat we zo hard als steen zijn.” zegt hij bedroefd. Hij geeft zichzelf duidelijk de schuld.
“Edward waag het niet!” zeg ik tegen hem.
Hij kijkt me verwart aan “Wat niet?” vraagt hij aan mij.
“Jezelf hiervan de schuld te geven. Ik wil het niet meer zien of merken. Begrepen?” vraag ik streng aan hem. Ik lijk Esme wel als ik boos ben. Hij zucht maar knikt dan toch, waarschijnlijk zou hij nu echt alles voor mij doen.
Ineens bedenk ik me iets. “WACHT!” roep ik heel hard.
“Wat is er Bella?” vraagt Edward.
“Carlisle, mag ik nog wel in achtbanen?” vraag ik aan hem.
Carlisle zucht, waarschijnlijk had hij deze vraag liever niet willen beantwoorden “Nee, dat lijkt me niet zo'n slim idee.” zegt hij uiteindelijk.
“Nee!” kreun ik. Dit kunnen ze me niet aan doen!
“We kunnen kijken hoe het morgen gaat. Misschien mag het dan weer, maar nu moet je echt even rustig aan doen.” ik knik, het zal wel moeten.
“Attentie, het winkelcentrum en de attractie parken gaan over 1 minuut sluiten. Wij willen u vriendelijk vragen om te vertrekken.” wordt er omgeroepen.
“Tijd om te gaan.” zegt Edward en hij pakt mijn goede hand vast om me te begeleiden naar de uitgang. Het gaat wel een beetje langzaam, omdat er een hoop mensen nu naar de uitgang gaan maar uiteindelijk komen we er.
We stappen in de auto en rijden weg. Binnen 10 minuten zijn we bij een hotel aangekomen. Het ziet er heel luxe uit, maar ik besluit er niks van te zeggen, omdat ik de ze dag niet nog erger wil verpesten dan dat ik het al heb gedaan met mijn hand breken. We checken in en lopen naar de lift.
Edward en ik komen onze kamer binnen en het ziet er zo mooi uit. “Wauw.” zeg ik hardop. Edward kijkt me lachend aan.
“Vind je het mooi?” vraagt hij aan mij. Ik knik, mooi is nog een understatement! Het is prachtig!
Ik loop richting het bed en ga erop zitten. Het is zo zacht!
“Ga je even omkleden. Alice heeft al een pyjama klaar gelegd.” ik knik, dus Alice heeft het klaar gelegd? Ik weet niet of ik dit moet vertrouwen.
Ik loop naar de badkamer. Zou er een weegschaal staan? Als ik binnenloop begin ik in de kastjes te zoeken. Ik wil al bijna de hoop gaan opgeven, maar dan in het laatste kastje staat er een. Ik pak hem en zet hem op de grond.
Als ik er ga opstaan wacht ik tot het getal verschijnt. 51,2 kg, wat een marteling. Ik weeg echt enorm veel.
Ik zet hem gauw weer terug in het kastje en zet de douche aan. Dan bedenk ik me ineens dat ik de mitella nog aan heb en het verband. Ik loop terug naar de slaapkamer.
“Edward, hoe moet ik douchen met dit?” vraag ik aan hem. Hij komt naar me toe op vampier snelheid. En begint het heel voorzichtig los te maken.
Als het los is zegt hij “Zo dus.” en ik lach.
“Bedankt.” en ik loop weer de badkamer in. Ik geniet van het heerlijke warme water, was mijn haren en droog mezelf zodra ik klaar ben heel voorzichtig af. Ik pak de pyjama die Alice heeft klaar gelegd en trek hem aan. Hij is niet zo erg. Het verbergt een hoop, maar straalt toch nog iets sexyst uit. Bedankt Alice, probeer ik zo goed mogelijk aan te denken ik in mijn hoofd. Dan ineens valt mijn oog op een briefje wat naast pyjama lag.
Graag gedaan, Bella. Xxx Alice
PS) niet met je ogen rollen!
staat erop. Ik rol met mijn ogen en loop naar de slaapkamer. Edward ligt daar in een shirt en een jogging broek op mij te wachten. Ik stap in bed en ga met mijn hoofd op zijn borst liggen.
Ineens gaat hij recht op zitten en trekt mij ook recht op. “Wat is er?” vraag ik aan hem.
Hij pakt mijn hand “Ik moet het verband er weer omheen doen.” zegt hij. Ik knik en geef hem mijn hand. Heel voorzichtig doet hij het verband er weer omheen. De mitella hoef ik in de nacht gelukkig niet aan.
Als hij klaar is gaan we weer samen liggen en leg ik mijn hoofd weer op zijn borst. Hij begint mijn liedje te murmelen en ik val heel snel in slaap.

Zo erg bedankt voor het lezen! Alsjeblieft reageer, ik vind het super leuk om het te lezen. En stem ook!
Ik draag het volgende hoofdstuk op aan degene met de leukste reactie! Dus reageer!
Ik hou van mijn lezers!
Xxx kusjes <3

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.