FanFic.nl

Mijn Geheim (Twilight fanfic)

Hoofdstuk 10: Wel of geen achtbanen???

Bella's POV
De volgende morgen word ik vrolijk wakker totdat ik de pijn in mijn arm voel en herinner wat er gisteravond was gebeurd. Ik kreun.
“Bella, gaat het goed?” vraagt Edward bezorgt.
“Ja, het gaat wel. Mijn hand doet alleen een beetje pijn.” ik wil niet overdrijven hoor, maar een beetje is echt nog zacht uitgedrukt! Het bonst en doet verschrikkelijk pijn! Edward staat op en loopt richting de badkamer.
“Wat ga je doen?” vraag ik aan hem.
“Ik ga even wat pijnstillers voor je halen. En alsjeblieft ga niet ontkennen dat het niet zó veel pijn doet.” zegt hij. Dat was nou net wat ik wou gaan zeggen, maar ik besluit het er maar bij te laten. Het moet een leuk weekend worden. Ik zucht en Edward loopt verder.
In een paar seconden is hij weer terug met een beker en wat water erin en twee pijnstillers. Ik kijk hem vragend aan. Mag ik wel twee pijnstillers in een keer innemen?
“Mag dat wel?” vraag ik aan hem.
“Ja, dat mag, maar niet meer dan twee. Als je wilt kunnen we het ook nog even aan Carlisle vragen. Hij is hier toch in een paar seconden om je hand te bekijken.” ik knik. Ik vind dat toch een verstandiger idee. Ik ben nooit zo van veel medicatie innemen.
En inderdaad een paar seconden later klopt er iemand op de deur. Ik loop ernaar toe, maar Edward is er eerder en doet de deur open. Ik rol mijn ogen, mijn snelheid is ook nooit genoeg voor hun.
“Goedemorgen, Bella.” zegt Carlisle vrolijk. “Goed geslapen?” vraagt hij vriendelijk. Ik loop naar Edward toe en geef hem een knuffel.
“Heerlijk mijn eigen kussen.” zeg ik met een enorme glimlach op mijn gezicht en ik zie dat Edward ook lacht.
Carlisle lacht een beetje en komt dan ter zake “En hoe gaat het met je hand?” vraagt hij.
“Het doet een beetje pijn, maar het is niks ergs.” zeg ik “Ik wou net pijnstillers gaan innemen, omdat Edward erop aandrong. Maar hoeveel mag ik er nemen?” vraag ik aan Carlisle.
Carlisle kijkt even bedachtzaam en zegt dan "Het ligt eraan in hoeveel pijn je zit. Als het echt maar zo weinig is als dat je zegt is het beter om er maar 1 in te nemen. Maar als je toch behoorlijk wat pijn hebt kun je er beter 2 nemen." zegt hij. Ik denk even na. Ik heb eigenlijk best wel veel pijn, maar als ik 2 zeg weten ze dat ik loog daarnet. Ik voel mijn hoofd warm worden.
"Neem er maar 2." zegt Edward. Carlisle kijkt hem waarschuwend aan.
"Edward, dat mag alleen als ze echt veel pijn heeft." zegt Carlisle streng tegen hem.
Ik zucht "Oké geef er maar 2." zeg ik uiteindelijk maar.
Carlisle lacht even en pakt dan de 2 pilletjes uit Edwards handen. "Dat dacht ik al wel." zegt hij. Ik zucht, natuurlijk had hij me wel door. Ik ben echt de slechtste leugenaar ooit!
Ik pak de pillen aan en Edward geeft me een beker met water aan. Ik slik ze zo snel mogelijk door om de verschrikkelijke smaak te vermijden, maar natuurlijk was dat weer geen goed idee voor mij. Ik begin te hoesten en stik. Carlisle klopt voorzichtig op mijn rug en het water gaat weg uit mijn longen. Edward kijkt me heel bezorgd aan. Als ik klaar ben met hoesten en weer kan praten neem ik voorzichtig een slok om mijn keel te verzachten, want die doet enorm veel pijn na het hoesten.
Voordat ik kan drinken is het water weg uit mijn hand. Ik kijk verbaasd op en zie dat Edward de beker vast heeft.
“Wat is er?” vraag ik aan hem.
“Ik denk niet dat het zo’n goed idee is om nu te gaan drinken.” Zegt hij.
“Maar mijn keel doet pijn door het hoesten.” Zeg ik met een pruillipje. Ik wil echt even wat drinken, want nog even en mijn keel ontploft van de pijn.
Edward zucht en geeft me de beker “Oké dan, maar drink voorzichtig dit keer.” Ik knik en drink gulzig het water, maar wel voorzichtig en slokje voor slokje. Al die tijd kijkt Edward me angstig aan, wachtend tot ik weer stik. Het ziet er zo grappig uit dat ik begin te lachen. Algauw gaat het lachen over in hoesten en stik ik, alweer. Edward begint dit keer op mijn rug te kloppen.
Als ik eindelijk klaar ben met hoesten zeg ik “Ik ga nooit meer drinken.” Iedereen begint te lachen, inclusief mezelf.
Als we klaar zijn met lachen zegt Carlisle “We moeten opschieten, iedereen staat ongeduldig te wachten tot wij klaar zijn.” Ik schiet overeind en loop naar de badkamer, onderweg daarnaar toe pak ik wat kleren uit mijn koffer en loop weer verder. Eenmaal bij de badkamer bedenk ik me dat ik helemaal nog geen ontbijt op heb. Ik hoop dat dat zo blijft, die chocolade cupcake van gisteren was echt niet goed voor me.
Ik pak de weegschaal weer uit hetzelfde laatje waar ik hem terug gezet had en ga erop staan. 51,4kg, godverdomme, ik haat mijn gewicht. Het lijkt wel alsof het altijd maar meer word, hoe erg ik mijn best ook doe om af te vallen.
Ik walg van mezelf, vandaag ga ik het goed doen, geen snoep of ander voedsel.
Ik stop de weegschaal snel weer terug en ga snel onder de douche staan. Na het haren wassen stap ik er weer uit en droog mezelf of record tempo weer af. Ik kleed me aan en loop de kamer binnen. Carlisle en Edward staan te wachten.
“Uhm, Carlisle?” vraag ik blozend.
“Wat is er?” vraagt hij bezorgd.
“Mag ik nou eigenlijk in de achtbanen?” vraag ik. Oh, alsjeblieft, alsjeblieft zeg ja!
“Ik weet het niet hoor Bella, je hand is echt heel erg beschadigd.” zegt hij twijfelend.
“Alsjeblieft Carlisle, ik kan toch niet naar een pretpark gaan zonder in de achtbanen te gaan!” zeg ik nu smekend.
Carlisle zucht “Oké, MAAR” zegt hij extra duidelijk, ik word bang van de maar. “er moet tussen de achtbanen door minimaal 1 uur tijd zitten.” zegt hij.
Ik zucht “Dat moet dan maar.” dat betekend helaas wel dat ik lang niet in allemaal kan. “Maar wat moet ik doen tussendoor, het pretpark is haast alleen maar achtbanen.” vraag ik.
Ineens komt Alice binnenlopen “Maak je maar geen zorgen Bella. Deze dag word perfect, en ik laat jouw stomme acties dat niet verpesten.” zegt ze. Ik bloos, ze heeft gelijk, als ik Emmett nooit had geslagen was dit ook nooit gebeurd en had ik nu gewoon in de achtbanen gemogen.
“Maar je had dit ook gewoon kunnen voorzien.” zeg ik en ik steek mijn tong uit.
“Nou Bella, eigenlijk niet. Sommige acties van jou zijn een beetje onverwachts, erg plotseling. Het veranderd altijd de hele toekomst.” zegt ze er chagrijnig bij.
Hierdoor moet ik lachen. Ik? Onvoorspelbaar? Dat is mijn moeder, maar ik niet. No way! Haha.
“Klaar?” vraagt Alice ongeduldig, zoals altijd. Ik knik en Alice pakt mijn pols vast en begint me naar de deur te trekken, voordat ik echt heb kunnen knikken. Soms is het toch ook wel een beetje irritant dat toekomst voorspellen.
Bij de deur staat iedereen te wachten en Edward geeft mijn jas aan. Ik trek hem snel aan en we vertrekken weer richting het pretpark.
Ik zit met Edward, Emmett en Rosalie in de auto.
“Dus Bella, mag je in de achtbanen of moet je in de autootjes?” vraagt Emmett een beetje plagerig.
“Ja Emmett ik mag in de achtbanen.” zeg ik en ik steek mijn tong naar hem uit. Als ik mijn tong terug wil trekken voel ik dat Emmett hem heeft gepakt. “Emm-ett, la-aat mu ton lof.” probeer ik te zeggen, maar Emmett laat niet los.
“Wat Bella ik kan je niet zo goed verstaan.” zegt hij. Mijn eerste reactie nu zou zijn mijn tong uitsteken, maar aangezien die nog tussen Emmetts vingers zit gaat dat moeilijk.
“Emm-ett, laa-aat nuu lof!” zeg ik nogmaals, maar dit keer dwingender. Ik hoor Edward zuchten, dat kan niks goeds betekenen. Emmett laat mijn tong los, maar voor ik het weet zit ik ondersteboven.
“Emmett!!!!!” roep ik.
“Wat is er Bella?” vraagt hij heel rustig aan mij, alsof er niks aan de hand is.
“Zet me nu onmiddellijk weer terug in mijn stoel!” zeg ik dwingend. En voor ik het weet zit ik weer rechtop in mijn stoel.
“Emmett, nu is het wel genoeg. Geen nieuwe plannetjes meer. Ze heeft haar hand al gebroken, dat is genoeg.” zegt Edward streng en ik geef hem een kleine knuffel, maar niet te lang, want hij moet op de weg blijven letten. Edward geeft me een kleine glimlach terug en let dan weer op de weg, of tenminste dat denk ik dat hij daarop let.
Het blijft stil achterin de auto en ik hoor wat kleffe geluiden. Ik zal maar niet omkijken nu.
Na een paar minuten komen we aan bij het winkelcentrum. Tijd voor het pretpark!

A/N Sorry voor het korte hoofdstuk en de late upload, maar havo 4 is echt klote! Ik zal zo snel mogelijk weer uploaden. Ik weet alleen niet wanneer dat weer gaat lukken. Het zou kunnen dat dat pas over 2 weken is. (
I love my readers <3 comment
Xxx

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.