FanFic.nl

Mijn Geheim (Twilight fanfic)

Hoofdstuk 19: Terugreis

Bella's POV
De rest van de dag ging snel voorbij. Ik had gegeten om 12 uur en daarna waren we met zijn allen door het pretpark gaan lopen. Om 5 uur ging ik weer eten en daarna mocht iedereen weer zijn eigen gang gaan, maar Alice had wel een ander idee met mij, helaas.
We gingen shoppen op de kosten van de Cullens, waar ik zo hard tegen had geprotesteerd, maar het had niet geholpen. Alice heeft een hele nieuwe garderobe gekocht voor mij die ze in het huis van de Cullens bij Edward in de kast gaat leggen, zodat ik lekker vaak bij ze kan komen logeren.
Ze zei dat ze al genoeg mensen dingen had geregeld, als een tandenborstel en borsten, maar het meest belangrijkste eten natuurlijk. Het was dus eigenlijk een niet al te stille hint van Alice om mij te zeggen dat ik snel moest komen logeren. Ik was er alleen nog niet zo zeker van, ook al vind ik het geen probleem om met Edward 's nachts te liggen zonder me zorgen te hoeven maken over Charlie.
Maar helaas, zelfs het schoppen ging snel voorbij en ik was verbaasd toen er werd omgeroepen dat de winkels gingen sluiten om 7 uur.
Morgen zou ik weer naar school moeten, maar Carlisle had aan Charlie verteld dat hij de volgende dag vrij zou nemen zodat hij in de nacht terug naar huis zou kunnen rijden, waardoor we langer hier mogen blijven. Volgens Carlisle zullen we om 7 uur in de ochtend aankomen, wat mij te tijd geeft om te douchen en even wakker te worden aangezien ik weer in de auto zal moeten slapen.
Ik en Edward zitten dit keer samen met Carlisle en Esme in de auto. Veel beter dan de vorige keer dus, toen we met Rosalie en Emmett in de auto zaten. Dat was echt een hel, ook al heb ik waarschijnlijk heel veel gemist aangezien in 10 uur lang heb geslapen en dus maar 2 uur wakker ben geweest. Wauw, ik lag echt in een coma toen!
Carlisle rijdt, zoals hij had gezegd tegen Charlie en Esme zit naast hem aan de bijrijderskant. Edward en ik zitten op de achterbank. Zodra Carlisle begint te rijden wiegt de auto me al een beetje in slaap en voel ik mijn oogleden zwaar worden. Mijn hoofd wordt helemaal wazig, Jasper. Denk ik tegen mezelf, maar ik heb geen zin om er tegen te gaan vechten, dus ik ga met mijn hoofd op Edwards schoot liggen en ik sluit mijn ogen. Ik vertrouw er volledig op dat Edward me tegen houd bij bochten en het remmen, zodat ik niet van de bank zal vallen.
“Slaap lieverd.” zegt hij nog en voordat ik het weet ben ik in een diepe coma gevallen.

Edwards POV
“Slaap lieverd.” fluister ik tegen Bella en algauw valt ze in een diepe slaap. Ze is erg stil en ze praat ook niet in haar slaap, misschien heeft Jasper haar iets te diep in slaap laten vallen, maar dat kan alleen maar goed zijn, toch?
“Carlisle.” zeg ik fluisterend. “Is het vreemd dat Bella niet in haar slaap praat, normaal doet ze dat altijd.” vraag ik aan hem als ze na 40 minuten nog geen woord of zelfs een zucht heeft gezegd.
“Haar hart klopt Edward. Rustig maar, Jasper heeft haar in een diepe slaap gebracht. Ze zal morgen waarschijnlijk alleen even verward zijn doordat ze zo diep heeft geslapen. Verder niks.” stelt Carlisle me gerust. Ik vertrouw hem altijd en dat doe ik nu ook.
De radio staat heel zachtjes aan, zo zacht dat Bella het waarschijnlijk nooit zou kunnen horen, zelfs niet als ze wakker was geweest, maar voor ons is het hard genoeg. We kunnen ieder woordje, ieder instrument nog met perfecte duidelijkheid horen. Ik concentreer me daar volledig op en ik voel mezelf relaxen. Dat heb ik al lang niet meer gedaan, de laatste tijd heb ik zoveel stress gehad, zelfs op dit familie-uitje is de stress nog niet volledig weggegaan, misschien is de stress zelfs alleen maar erger geworden. Er is ongelofelijk veel gebeurd in zo'n korte tijd. Dat kan alleen Bella gebeuren, bedenk ik mezelf en ik moet er even om lachen.
“Waar lach je om?” vraagt Esme nieuwsgierig.
“Ik dacht er gewoon aan dat er in zo'n korte tijd zoveel is gebeurd en dat dat alleen maar kan gebeuren bij Bella. Geen enkele andere mens had kunnen zeggen dat die zijn hand had gebroken en daarna nogmaals en een operatie heeft gekregen. Daarna ook al die onzekerheden in haar hoofd nog. Het is niet normaal.” zeg ik fluisterend.
Esme lacht even “Ja, daar heb je helemaal gelijk in.” zegt ze zacht.
Het blijft even stil, ik probeer niet op de gedachten van Esme en Carlisle te letten, want ik wil hun privacy niet schenden. Zo ben ik niet opgevoed door mijn biologische ouders en ook al kan ik me niet zoveel van ze herinneren, ik vind het te belangrijk om ze helemaal te vergeten.
Edward. Zegt Esme in haar gedachten. Ik knik naar haar zodat ze weet dat ze verder kan gaan. Dit is duidelijk iets wat ze liever niet wilt dat Carlisle het hoort of dat Bella wakker zou worden en het zou horen, dat kan natuurlijk ook nog. Ik maak me echt zorgen om Bella. Het doet me zo'n pijn om haar in zo'n groot verdriet te zien en ze wordt ook steeds dunner! Ik zie het gewoon aan haar, het is echt niet gezond. Zegt ze verdrietig.
“Ik maak me ook zorgen.” fluister ik zo zacht mogelijk terug. “Maar Bella heeft vandaag wel zelf gezegd dat ze wou eten in de ochtend. Misschien heeft ze eindelijk door dat ze ongezond bezig is. Ook al kan ze natuurlijk altijd nog terugvallen.” vertel ik haar.
“Ik heb met haar afgesproken dat ze ieder weekend langs komt, zodat ik haar sneden en haar gewicht kan bijhouden.” zegt Carlisle die zich in het gesprek mengt.
“Dat lijkt me wel een slim idee.” zeg ik bezorgd om Bella.
Esme knikt als instemming “Dan kan ik haar meteen laten eten als ze langs komt. Dan weten we zeker dat ze nog iets binnen krijgt.” zegt Esme.
Bella zal vast niet blij zijn om onze samenspanning tegen haar, zoals zij het waarschijnlijk zou zien, maar we zijn wanhopig. We houden allemaal zo veel van Bella. Rosalie begint haar ook steeds meer te mogen, ook al is ze er wel boos om dat Bella haar leven zo vergooid, maar Carlisle heeft haar uitgelegd dat Bella er zelf niks aan kan doen. Het zit in haar hoofd en dat moeten we eruit zien te krijgen met veel liefde en professionele hulp van Carlisle.
Carlisle heeft in zijn tijd dat ik en de rest nog niet bij hem woonden ook psychologie gestudeerd, maar hij heeft ook heel veel geleerd over eetstoornissen en depressies. Hij is dus de beste hulp voor Bella, omdat hij alles voor haar kan zijn. Haar dokter, haar psycholoog of haar diëtiste. Het maakt niks uit, Carlisle zal er voor haar zijn.
Ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik Carlisle nu ben voor zijn jarenlange inspanning om tegen bloed te kunnen, het moet vast verschrikkelijk eenzaam zijn geweest, maar ook zo moeilijk. Ik krijg met de dag meer respect voor hem.
Esme zal als een tweede moeder voor haar kunnen zijn. Volgens mij ziet Bella haar al een beetje zo, maar ik zou het niet met zekerheid kunnen zeggen. Esme heeft zoveel liefde in haar en dat is precies wat Bella no nodig heeft, liefde en begrip. Dit gezin is perfect voor Bella, het kan gewoon niet anders.
Bella moet en zal beter worden. Ik ga haar niet verliezen, niet weer.

Esme POV
Ik vind het geweldig om Edward zo met Bella te zien zitten. Hij is veel te lang alleen geweest. Ik begon zelfs al bang te worden dat Carlisle hem op een te jonge leeftijd had getransformeerd, maar gelukkig heeft hij nu zijn liefde gevonden.
Ik vind het dom dat we zijn weggegaan. We hadden kunnen weten dat het Bella zou breken, maar ik wist niet dat ze er zelfs naar zo lang nog mee rond zou lopen. Iedereen weet het, maar Bella wilt niet toegeven dat het door ons komt dat ze zo is. Ze heeft wel dingen aan Carlisle verteld, maar ik zou nooit haar privacy schenden door te vragen aan Carlisle wat Bella hem allemaal heeft verteld. Dat zou ik nooit doen.
Ik hoop gewoon dat het snel beter met haar gaat, dat ze snel weer wat beter in haar vel zit en niet meer zo depressief is. Ze probeert het wel te verbergen, maar op sommige momenten zie ik het in haar ogen dat ze eigenlijk helemaal niet zo blij is als ze zich voordoet. Niet te geloven dat Bella ooit zo goed zou kunnen acteren. Ik denk dat we haar ertoe hebben gedwongen om het te leren en als je het goed bekijkt komt dit alles door ons.
Ik voel me zo ontzettend schuldig. Jasper blijft maar zeggen dat het onzin is, maar ik kan het van me af krijgen. Ze is een kind van me en het is zo verschrikkelijk dat ik haar deze pijn heb bezorgd.
Jasper heeft me ook verteld dat ze inderdaad niet zo vrolijk als dat ze zich voordoet. Soms bedenkt ze zich dan ineens dat Jasper erbij is en dat probeert meteen haar gevoel te verbeteren, maar Jasper kan altijd nog de depressieve kant voelen. Het gaat nooit helemaal weg, zegt hij.
Ik hoop dat doordat we nu terug zijn dat het Bella zal helpen om er weer bovenop te komen. We gaan haar steunen en ik ga haar verwennen en koekjes geven. Ik voel mijn vingers een beetje tintelen om haar te gaan helpen. Ik wil echt alles voor haar doen.
Edward zegt dat Bella mij als een tweede moeder ziet. Toen hij dat vertelde kon ik niet meer op van geluk. Ik was zo blij dat ze mij zo zag, tenslotte zie ik haar ook als een dochter, een nieuwe aanwinst voor de familie. Het is fijn om te weten dat Bella zich bij de familie voelt.
Het stelt me ook gerust dat Carlisle goed op haar gaat letten. Als vader, maar ook als een dokter. Zo weten we zeker dat er niks meer mis gaat en dat ze vooruit gang gaat boeken in plaats van steeds verder achteruit. Carlisle zei dat het moeilijk is om uit een depressie te komen, dat je meestal als een spiraal naar beneden daalt en je in een bodemloze put terecht komt. Zo moet het voelen voor Bella, alsof er niks meer is om voor te leven. Maar ik ga haar anders bewijzen, dit soort dingen kan ze niet denken zonder dat ik daar nu een einde aan ga maken!
Het is nu 6 uur in de ochtend en Bella slaapt al 11 uur lang achter elkaar. Ze is erg stil geweest, soms fluisterde ze Edwards naam of zei ze ik hou van jullie en op zo'n moment kon ik niet meer bijkomen van geluk. In haar dromen weet ze dat we van haar houden, nu moet ze het alleen nog in het echt gaan geloven.
Bella zucht even, ze begint duidelijk langzaam wakker te worden. Waarschijnlijk omdat Jasper in de auto achter ons zijn krachten heeft losgelaten van haar. Ze kijkt een beetje suf voor zich uit en knippert een paar keer. Na een paar minuten beseft ze eindelijk waar ze is.
“Wauw, ik heb diep geslapen.” zegt ze met een schorre dikke stem, waarschijnlijk nog van het lange slapen.
Edward knikt “Ja, je hebt 11 uur geslapen. Je lag haast in een coma.” zegt Edward grijzend, wij weten wel beter dan dat het een coma was die haar zo in slaap hield.
“Ik weet wel dat Jasper het was, de slaap kwam te plotseling.” zegt ze als ze naar onze glimlachen kijkt. “Maar ik vond het wel lekker. Het heeft me goed uitgerust.” zegt ze tevreden.
Ze gaat recht op zitten en kijkt uit het raam naar Jasper die aan de bijrijderskant naast Alice zit, die nu stuurt. Rosalie en Emmett zitten op de achterbank dingen te doen die ik niet hardop ga zeggen. Ik zal ze er later wel op aan spreken. Gelukkig dat Bella het niet kan zien, ze zou meteen zo rood als een tomaat worden. Niet dat ik dat erg vindt, maar ze schaamt zich dan altijd nog erger omdat het zo duidelijk is en ze vindt het ook niet prettig als Edward haar zo ziet. Dat is mij al duidelijk geworden. Moeders valt veel op.
“Dank je Jasper.” zegt ze hardop en Jasper lacht.
“Graag gedaan Bella. Je slaapt erg schattig.” zegt hij, maar Bella kan hem natuurlijk niet horen.
“Jasper zegt, graag gedaan Bella. En hij zegt ook dat je heel erg schattig slaapt.” meldt Edward haar even.
“Jasper, ik slaap niet schattig.” zegt ze nu een beetje bozig. We moeten allemaal onze lach inhouden. Het ziet er altijd heel erg grappig uit als Bella boos wordt. Voornamelijk omdat er nooit iemand boos durft te worden op ons, omdat we een enge uitstraling hebben op mensen. Dat maakt het erg grappig om Bella een poging te laten doen om ons bang te maken, maar we weten uit ervaring dat we maar beter niet hardop kunnen lachen, want dan wordt Bella echt heel erg boos. De vorige keer wou ze een paar dagen met niemand meer praten, ze kan dus echt heel erg boos worden als ze wilt, maar vaak vindt ze het niet de moeite...
Jasper lacht en zegt dan “Wat jij wilt Bella.” iedereen moet even lachen, behalve Bella omdat die niet heeft gehoord wat hij zei.
“Hij zei, wat jij wilt Bella.” zegt Edward nogmaals zodat Bella het hoort.
“Oh, ja inderdaad. Wat ik wil.” zegt ze eigenwijs en ze steekt haar tong uit naar Jasper.
“Dat is echt een gewoonte geworden voor je, hè Bella?” zegt Carlisle als hij ziet wat Bella voor de zoveelste keer doet dit weekend of eigenlijk is het geen weekend meer, maar maakt niks uit.
Belle trekt haar schouders op “Ik zou het eigenlijk niet weten. Ik let er niet zo op.” zegt ze.
“Nou, ik kan je verzekeren dat je het minimaal 20 keer hebt gedaan afgelopen weekend.” zegt hij tegen haar.
Bella steekt nogmaals haar tong uit, maar dit keer naar Carlisle “Whatever.” zegt ze eigenwijs.
We hoeven nu nog maar een paar minuten te rijden. De tijd gaat snel, zelfs als je een vampier bent. Carlisle rijdt richting Bella's huis en parkeert dan op de oprit. We helpen Bella met haar bagage en we gaan dan zelf ook naar huis toe, nadat we nog even met Charlie hebben gepraat.

Einde!
En? Wat vonden jullie? Laat het weten!
En alsjeblieft VOTE!
Willen jullie ook alsjeblieft mijn verhaal aanraden bij anderen? Ik zou het namelijk leuk vinden als nog meer mensen het verhaal lezen. Dat zou mij de gelukkigste persoon in de wereld maken!
Als je wilt dat het volgend hoofdstuk aan je wordt opgedragen reageer dan!
I love you guys and girls
Stay Beautiful and keep smiling!
Xxx

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.