Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Truth | Draco Malfidus » Waarom niet gewoon een spreuk?
Truth | Draco Malfidus
Waarom niet gewoon een spreuk?
‘Leugenaar,’ galmde het door de kale ruimte heen. ‘Leugenaar..’
Draco Malfidus sloeg beide armen om zijn bovenlichaam heen om het rillen tegen te gaan.
De stem leek nergens vandaan te komen, maar als je goed keek zag je een lange, donkere gestalte in de hoek van de kamer staan.
‘Moet ik je helpen om de waarheid te vertellen, jongen?’ siste de nauwelijks zichtbare persoon. ‘Heb je.. motivatie nodig?’ klonk er kakelend achteraan.
Draco’s kaken tikten onophoudelijk tegen elkaar aan, terwijl zijn ademhaling versnelde. ‘Nee!’ bracht de jongen wanhopig uit. ‘Alsjeblieft.. nee..’
De gestalte kwam uit de schaduwen en zette een stap in de richting van de stoel waarop de blonde jongen zat te rillen.
Draco’s belager was een man van een jaar of dertig. Hij was lang en mager, had donkere kringen onder zijn ogen en zijn gezicht werd omlijst door lang, sluik bruin haar.
De voetstap klonk als een donderslag in de oren van de jongen. Hij wist zijn angst niet meer in bedwang te houden en nu drupten de tranen op zijn met vuil besmeurde wangen. ‘Ik weet het niet,’ fluisterde hij. ‘Ik weet niet hoe het-’ Een doffe klap galmde tussen de stenen muren en Draco Malfidus lag op de voer. ‘Waarom niet gewoon een spreuk?’ kreunde hij.
‘Omdat ik dit veel leuker vind,’ grijnsde de man. Zijn mondhoeken trokken vrijwel meteen weer omlaag toen hij op enkele centimeters afstand in Draco’s gezicht schreeuwde: ‘LEUGENAAR!’
De blonde jongen draaide walgend zijn hoofd weg en keek naar de zwartmarmeren vloer waarop zijn eigen bloed verspreid lag.
Het verhoor ging nu al uren door, vijftien uur waarvan elke seconde wegtikte alsof het hem de grootste moeite kostte. In Draco’s hoofd voelden deze uren als een complete week.
Maar een week zouden ze zijn moeder nooit kunnen tegenhouden, nam hij zichzelf voor. Om de zoveel tijd klonk haar gegil aan de andere kant van de dikke mahoniehouten deur. Haar gegil om hem, om zijn vrijheid, “Hij is nog maar een jongen, hij weet van niets.”
Draco sloot zijn ogen en haalde diep adem. De volgende klap zou vast niet lang uit blijven.
Leuk!
Spannend hoe dit verder gaat