FanFic.nl

Trust nobody

hoofdstuk 3

(flashback)

26 juni 2011
Mijn zus Rosanne, maar ik noem haar altijd Roos, en ik waren samen op mijn kamer een film aan het kijken. Martha, mijn andere zus, was met school naar Rome. Mijn ouders hadden een belangrijk diner voor mijn vaders werk. Wij waren blij dat we er niet bij hoefden te zitten, dat had papa geregeld, mijn moeder wilde dat we er bij waren, zodat ze kon pronken hoe mooi Roos was, hoe goede cijfers Martha wel niet haalde, alleen ik paste niet in het rijtje. Ik kon niet zo goede cijfers halen als Martha. Zo knap als Roos was ik ook niet, Roos kon iedereen betoveren met haar uiterlijk. Ik was maar een nakomertje, die in alles net niet zo goed was als haar zussen. De telefoon ging, ik rende om hem op te pakken, ik wist wat een hekel mijn ouders eraan hadden als ze een telefoon moesten opnemen tijdens een zakelijk diner. Het was Martha's lerares, die vroeg of mijn vader thuis was. Ik bracht snel de telefoon naar papa. Mijn moeder zat me boos aan te kijken dat ik zomaar hun diner verstoorde, maar papa streek even over me haar en liep met de telefoon naar zijn werk kamer, terwijl ik weer naar Roos rende. Ze zette de film weer aan, maar ik kon mijn gedachten er niet bij houden. Ik zette de film weer op pauze.
"Wat is er? Dit is net een leuk stuk!" Zei Roos geërgerd.
"Misschien is er iets heel ergs met Martha gebeurd, ik heb zo'n naar gevoel."
Roos begon te lachen en gaf geen antwoord maar zette de film weer aan. Ik hoorde papa's voetstappen de trap op komen, ze klonken zwaarder en langzamer dan normaal. De deur ging open, papa liep zonder iets te zeggen naar de tv en zette hem uit. Roos wilde protesteren maar ik legde een hand op haar mond. Ik zag de blik op papa's gezicht, waardoor ik wist dat er iets echt mis was. Beneden hoorde ik mijn moeder bellen. Een rilling liep over mijn rug. Eindelijk begon hij te praten.
‘Martha is verdwenen.’

21 juni 2013
We waren aan het avondeten, mijn moeder en ik. Roos was in Rome en ik miste haar heel erg. Sinds Martha verdwenen was, waren we erg close, ze was mijn beste vriendin. Papa was op zakenreis. Het was nu zo kil en stil in huis zonder hem en Roos. Mijn moeder was er niet goed in om een leuke sfeer te maken. De maaltijden waren een ramp, het was stil. Soms probeerden we een gesprek op gang te krijgen, maar die liepen snel dood of eindigden in ruzie. Na een paar avonden probeerden we niet eens meer om een gesprek te voeren. De telefoon ging, mijn moeder nam op. Een naar gevoel borrelde op in mijn buik, wat zeker niet kwam door het eten, want onze huishoudster kon ontzettend goed koken. Mijn moeder liep naar de gang. Haar verlaten bord stond symbool voor hoe ik me voelde, eenzaam. Het duurde voor mijn gevoel wel uren voordat ze terug kwam. In werkelijkheid was het maar een klein kwartiertje. Ze schraapte haar keel.
‘Roos is ook verdwenen.’ Zei ze met een koude, rillerige stem.

Reacties: