FanFic.nl

Dreams or Love

Het oefenconcert

Flora was weer enorm veel songteksten gaan schrijven. Het was echt de enige manier waarop zij ervoor kon zorgen dat ze met haar verdriet en andere gevoelens om kon gaan.
In de twee langen weken voor het concert luisterde Flora weer zo veel mogelijk naar de muziek van Tokiohotel. En dat zorgden er weer voor dat ze terugdacht. Aan die bewuste eerste ontmoeting. De miskraam van Jane, Het aanzoek van Tom voor Maaike, De ruzies tussen Tom en haar, De duw van Bill, Het neersteken van Jane, de schoten op school. Het waren meer negatieve dan positieve dingen maar tussen haar en Bill was het altijd goed gegaan ze hadden nooit ruzie gehad. Haar leven met de band was zo gaaf geweest en ze had het nu weer kunnen hebben het enige wat ze moest doen was haar droom opgeven. Die droom die ze altijd had gehad. Waar ze vanaf de eerste klas naar toe had gestreefd waarvoor ze risico’s had genomen, waarvoor ze zoveel had opgegeven. En waarvoor ze nu ook de liefde van haar leven had opgegeven. Ze begon zich af te vragen of het dat allemaal wel waard was. Ze wist diep van binnen wel dat het fout was wat ze deed en dat ze de verkeerde keuze had gemaakt maar ze bleef zichzelf wijs maken dat dat niet zo was. Zij kon gewoon niet de verkeerde keus hebben gemaakt. Ze voelde zich aan de ene kant zo gelukkig. En geloof me daar had ze alle reden toe maar daar kom je nog achter. Maar aan de andere kant was ze zo ongelukkig. Bill was er altijd voor haar geweest hoe moeilijk iets ook was. Hij hielp haar altijd. En nu moest ze het zonder hem redde. Het ging redelijk goed maar toch knaagde er iets aan haar.
Na twee weken denken en zichzelf verwijten maken was het tijd voor het concert.
Ze ging er niet te vroeg heen want dan zou ze misschien iemand tegen het lijf lopen en daar had ze geen zin in. Ze had ene plaatsje uit het zicht gezocht maar had toch een goed zicht op het podium. Toen ze er net ene kwartiertje stond begon het concert met het nummer Never want to lose you baby. Ze kenden het nummer maar al te goed want zij had het geschreven. Ze had het vaak gehoord maar op de een of andere manier voelde het anders. Bill zong het anders, veel persoonlijker alsof hij wist dat ze daar was en het aan haar richtte. Toen ze hem zo zag wist ze weer wat ze van hem vond. Hoe ze van een persoon dat hem op ene meisjes vond lijken was veranderd als de persoon die hem leuk vond, die van hem hield. Ze voelde alles weer en wist dat het heel moeilijk zou worden. Toen net voor de pauze het nummer
Saw you just one moment speelde werd het flora allemaal te veel en begon ze te huilen. Dit was het bewuste nummer dat ze zong toen ze hem voor het eerst tegenkwam het bewuste nummer wat haar eerste grote hit was geworden. Het nummer waardoor de wereld haar leerde kennen. En het nummer dat voor die gave tij met de band had gezorgd. Al die gedachte en al die nummers. Het waren alleen maar nummers die zij geschreven had. In de pauze vluchtte ze even naar buiten om een frisse neus te halen. Toen ze buiten stond zag ze de deur van de backstage open gaan en zag Maaike eruit komen lopen. Voor ze door had wat ze deed rende ze naar Maaike toe en omhelsde haar.
Toen Maaike haar zag begonnen ze allebei te huilen. Vervolgens liepen ze even weg om te praten. Het gesprek liep als volgt:
F:’ik ben zo blij jou weer te zien je weet niet hoe moeilijk ik het heb gehad.’
M: ‘dat weet ik inderdaad niet maar wat doe jij hier nou weer. Zorg alsjeblieft dat Bill je niet ziet want hij heeft het al moeilijk zat.’
F: ‘Ik ben hier omdat ik volgende maand met de prinsessen van Nederland naar jullie concert moet komen en ik wou eerst weten of ik het wel aankon. Anders zou ik alles proberen om het over te dragen aan een ander. Maar ik ben zo blij dat ik jou weer zie. Sorry dat ik niks meer van me heb laten horen maar dat leek me het beste. Maar ik hoorde net alleen maar nummers van mij.’
M: ‘Ja dat klopt Bill weigert om nog iets anders te zingen dan dat jij geschreven hebt. Maar ik moet eigenlijk weer gaan anders vragen ze zich af waar ik blijf.’
F:’wacht nog even. Dit is lastig maare heeft Bill al een andere vriendin.’
M; ‘nou er was wel ene meisje maar hij heeft haar na ene week alweer gedumpt omdat hij haar bleef vergelijken met jou. Hij is gewoon ene wrak zonder jou en jij ene wrak zonder hem. Kom op is jouw droom dit nou echt waard?’
F: ‘Nee dat is het niet. Ik wil hem gewoon terug. En ik heb een ideetje. Maar daar mail je nog wel over. Vertel niet tegen de andere dat ik hier geweest ben plies.’
M; ‘dat zal ik doen en hou je haaks he?’
F: ‘ja jij ook.’
En daarna namen de meiden afscheid van elkaar en liep flora weer terug naar binnen en Maaike weer terug naar de rest.
Toen ze terug kwam vroegen de andere waar ze geweest was en ze zei dat ze gewoon even was wezen lopen.
Maar toen de jongens het podium opgingen vroeg Jane aan Maaike wat er nou echt was . Ze kon namelijk zien dat Maaike iets achter hield. Maaike vertelde het hele verhaal en de meiden waren zo blij. Maar ze hielden wijselijk hun mond.
Ondertussen stond flora weer in de zaal. Ze genoot van de rest van de avond. Totdat bij het laatste nummer iedereen op het podium stond. De hele band+ Jane, Sara, en Maaike. Toen pas besefte ze echt hoe erg ze ze mistte en ze besloot om haar plan door te zetten.
Na het concert ging ze naar huis en werkten het plan uit. Ze schreef het op en stuurde het in ene enveloppe naar Maaike toe. Ze mocht het de ander pas ene dag van te voren laten weten maar voor Bill moest het geheim blijven. Verder schreef ze erbij dat ze voor iedereen ene kleine verassing had. Wat die verassing was wou ze niet vertellen.
De maand leek wel ene jaar. Ze kon niet wachten om Bill weer in haar armen te sluiten. Ze had hem zo gemist. Ze was alleen bang dat hij niet hetzelfde over haar dacht en wat moest ze dan doen. Zou ze nog wel een normaal leven kunnen leiden zonder hem. Hij is gewoon ene deel van haar en als het niet meer goed kwam tussen hen zou ze dan ook nog van ene ander kunnen houden?
Ze wist het niet. Maar ze wou er eigenlijk ook niet over nadenken want alles wat ze wou was Bill terug hebben.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.