FanFic.nl

Larry Odd Parents

Aflevering dertien: De taal van de liefde

Niall was onmiddellijk verdwenen om de anti-fee weer op te sluiten. Dit liet Liam alleen achter met Harry en Louis, wat hem met de seconde meer verscheurde. Liefde bleek absoluut nodig te zijn: zien hoe twee mensen die zielsveel van elkaar houden elkaar verscheuren was het meest verschrikkelijk dat Liam ooit had aanschouwd.
Er kwam een idee in hem op. Eigenlijk was het meer een wanhopige poging dan een substantieel plan om de wereld te redden. Het zou bovendien alleen maar werken als er nog een greintje liefde in zijn peetouders over was gebleven, ook al leek de liefde die ze voor elkaar hadden gevoeld voorgoed verdwenen te zijn. Maar hij moest het proberen. Als dit plan faalde had hij al helemaal geen idee hoe hij deze ravage ooit weer recht moest breien.
“Help! Stop! Help!” schreeuwde hij zo luid als hij kon.
Even staarden de twee vechtersbazen verward naar de schreeuwende jongen. Ze kenden hem. Liam heette hij. Hij huilde. Even gebeurde er niets en toen nam de adrenaline het weer over en trok hen weer terug in het gevecht.
Liam voelde zijn hart breken. Nee! Het had niet gewerkt! Wat dan? Wat was er zo krachtig, zo universeel dat het door hun botte koppen zou breken en hen zou laten zien dat ze eigenlijk zielsveel van elkaar hielden? Wat was de taal van de liefde?
Hij duwde zijn handen tegen zijn oren en sloot zijn ogen. Alles om de wereld om hem heen buiten te sluiten. Wat hij nu moest doen was denken, want de wereld lag letterlijk in zijn handen en als hij niet met een oplossing kwam was alles verloren.
Het bleef zwart voor zijn ogen en in zijn hoofd, dus opende hij zijn ogen weer. Hij keek door de ruimte, druk zoekend naar iets. Iets was hem kon helpen of hem een duwtje in de goede richting kon geven…
De cd speler stond in de hoek. Er waren duizenden liedjes geschreven over de liefde in al haar vormen. Miljoenen misschien wel. Altijd had de mens over haar gezongen. Ze had haar aanbeden en veracht in de melodieën. Liefde was ongetwijfeld het meest voorkomende thema in de muziek.
Het was een gestoord idee, volslagen belachelijk, maar een betere had hij niet. De jongen stond op en drukte de cd speler aan. Welke cd erin zat wist hij niet. Dat deed er nu niet toe, is dit niet werkte kon hij altijd op zoek naar een andere.
Er klonk een zachte gitaarmelodie vanuit de boxen die al snel werd begeleid door stemmen. In My Life van The Beatles stond op, het nummer dat steeds weer terugkwam, welke cd er ook in het apparaat zat. Het lied waar ze om gehuild en op gedanst en op gezoend hadden.
Liam had de code gekraakt en de taal van de liefde gesproken. De twee feeën bleven stil in de lucht hangen, hun hangen nog naar achter met de voorwerpen die ze nu weer naar elkaar wilde smijten. Ze vielen kapot op de vloeren achter hen. De afstand werd overbrugd en lippen werden nu niet langer gebruikt om te schreeuwen maar om te kussen.
“O, Harry. Vergeet alsjeblieft alles wat ik heb gezegd, oké? Ik hou van je, ik hou zoveel van je en ik weet niet wat er gebeurde maar ik hou van je en ik kan me geen leven zonder jou voorstellen!”
“Mijn god, Lou. Ik ook van jou! Dat weet je toch? Onthoud dat alsjeblieft.”
Ze huilden alle drie, konden onmogelijk stoppen. Harry en Louis klampten zich aan elkaar vast alsof de ander het stuk wrakhout was waarop ze naar een veilige haven konden drijven terwijl hun lippen in elkaar leken te verdrinken. Liam klampte zich vast aan zijn dekens bij gebrek aan beter, snotterend vanwege zijn schuldgevoel en omdat het allemaal goed leek te komen en omdat het zo mooi was.
“Ik wil het moment niet verpesten, maar Cupido is nog steeds aan het doodgaan en zal niet stoppen tenzij we de rest van de wereldbevolking weer in liefde laten geloven,” deelde Niall, die weer terug was gekomen, mede. “Hoe is je dat gelukt?”
“De taal van de liefde.”
“Wat?”
“Muziek. Denk na! Duizenden liedjesliedjes worden er ieder jaar weer geschreven. Liefde is iets universeels en muziek ook!”
“Als het voor die twee geholpen heeft moeten we het maar proberen, hè. Tempo, tempo! We hebben niet veel tijd!”
“Harry? Louis? Kunnen jullie een wens vervullen?” vroeg Liam.
De geliefden maakten hun greep iets losser en streken de tranen uit hun ogen. “Ja. Ja, dat lukte wel,” zei Louis. “Wens maar raak.”
“Ik wens dat ik op een groot podium sta.”
De feeën maakten zich net los genoeg om hun stafarm te kunnen bewegen, maar bleven elkaar desalniettemin stevig vasthouden. Een zwaai later stond Liam inderdaad op een gigantisch podium, ergens vlakbij zee. De felle lichten verblindden hem, maar zodra hij eraan gewend was ging het wel.
“Oké, nu heb ik een microfoon en een camera nodig.” Ook deze dingen werden snel geregeld.
“Ik wens dat er over de hele wereld schermen verschijnen zodat zoveel mogelijk mensen mij kunnen zien en horen.” Hij geloofde niet dat hij het zei, maar de wens werd tot uitvoering gebracht. “En nu heb ik nog muzikanten nodig.”
“Daar kan ik voor zorgen, mits je genoeg hebt aan een gitarist en een drummer,” bracht Niall in.
Liam knikte. “Prima.” Enkele momenten later was Zayn verschenen.
“Nee, houd je shirt aan!” zei Niall meteen. “Haal je gitaar, we gaan de liefde terugbrengen!” Niall zelf toverde een drumstel tevoorschijn en ging erachter zitten. “Nu is het aan jou, Liam. Wat spelen we?”
“All You Need Is Love,” zei de jongen vastberaden.
Ietwat ongemakkelijk zette de jongen in, maar zodra de andere instrumenten invielen voelde hij zijn zelfvertrouwen groeien. Louis en Harry hadden hem vaak genoeg verteld dat zijn zang helemaal niet slecht klonk en waarom zouden zij liegen? Bovendien hing de toekomst van de wereld zo’n beetje af van met hoeveel overtuiging hij nu zong, dus het goed doen stond redelijk hoog op zijn prioriteitenlijstje.
Het ging onwaarschijnlijk goed. Toen de laatste noten wegebden voelde Liam zichzelf stralen. Louis en Harry kwamen onmiddellijk het podium op om hem te omhelzen en luid gejuich steeg op vanuit het publiek, waarvan hij de komst niet had opgemerkt.
“Is het gelukt?” vroeg hij, zodra Niall bij hem in de buurt kwam.
“Er is maar één manier om dat uit te vinden,” zei de fee en voor hij het wist was hij terug in de villa van Cupido. Liam rende meteen naar de slaapkamer en de bewakersfee zuchtte slechts, wetend dat hij toch niets kon uithalen.
“Liam Payne!” riep een woedende stem zodra hij binnenkwam. De schuldgevoelens die hij even vergeten waren kwamen weer in hun volle glorie op zijn schouders te liggen. Hij durfde niet op te kijken, bang voor wat hij zou zien.
“Je hebt de wereld van een catastrofe gered! Een catastrofe die je zelf hebt veroorzaakt, dat wel. Maar desalniettemin ben ik trots op je. Dat was prachtig!”
“Mijn god! Je hebt het geflikt, jongen!” riep Niall zodra hij binnenkwam. “Maar ik moet toch een kanttekening maken, Cup: een anti-fee heeft de catastrofe veroorzaakt. Ja, het was Liam die de wens uitsprak, maar het had net zo goed iedereen kunnen zijn. De anti-fee had gewoon de woorden nodig om zijn magie te kunnen toepassen.”
“Nhm. Het zal. Denk maar niet dat je een beloning zal krijgen, trouwens. Ik ben voorlopig nog druk genoeg met het rechtzetten van de laatste dingetjes.”
Liam knikte. Hij was allang blij dat alles goed was gekomen. “Zonder jou was het niet gelukt,” zei hij tegen de gespierde fee. “Bedankt. Heel erg bedankt.”
Zag hij dat verkeerd of was dat een glimlachje op het gezicht van de fee? Hij tilde het jongetje op en gaf hem een stevige knuffel. “Maar dat verteld niemand van jullie aan wie dan ook door!” waarschuwde hij.
All You Need Is Love was spontaan weer een wereldwijde nummer één hit.

Reacties: