FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Seventeen~Saying goodbye

De rest van de week verloopt rustig. Meestal trek ik op met de jongens, maar soms heb ik genoeg van hun drukte en verken in mijn eentje de straten van London. Vandaag is de laatste dag hier in London, vanavond vertrekken we naar het vliegveld, waar we verschillende vluchten naar onze home towns nemen.

‘Isssssssmmmmmmaaaayyyy.’ De eigenaar van de stem rekt mijn naam ver uit en ik kreun. ‘Wa?’ Langzaam draai ik me op mijn rug en voel de armen om mijn middel verstevigen. Met moeite open ik mijn ogen en ontmoet die van Niall. ‘Wa?’ herhaal ik nog eens. Hij lacht en kietelt mijn zij. ‘Het is tijd voor ontbijt. We willen je nog een laatste dag meenemen in London voordat we allemaal naar huis vertrekken.’ Nog steeds overmant door slaap knik ik loom. ‘Waarom lig je in mijn bed?’ Ik kraak mijn slapende hersens, wat protest van ze oplevert, maar het antwoord komt niet boven. Mijn ogen scannen het zichtbare van zijn lichaam en ik zie dat hij geen shirt draagt (kwijl kwijl). ‘Wacht…..waarom draag je geen shirt?’ Hij lacht weer. ‘Wow, je hersens slapen nog steeds volgens mij.’ Langzaam wiebelt hij zijn wenkbrauwen en ik voel mezelf rood worden. ‘Wat?! We hebben toch nie- ik bedoel-wat?’ De shirt loze jongen naast me lacht harder en ik geef hem een zachte tik tegen zijn borst. ‘Niet leuk dit! Vertel de waarheid.’ Hij kalmeert weer en knikt. ‘Goed. We hebben niks gedaan, ik heb gewoon in de andere slaapkamer geslapen, maar wel in jou kamer zodat er snel iemand bij me kon zijn mocht ik weer een aanval krijgen.’ Eindelijk besluiten mijn hersens dan wakker te worden en druppelt alles weer binnen. ‘Oooohhhhhhhhhh.’ Hij knikt en ik ga rechtop zitten, waardoor zijn armen van mijn middel glijden. Hij vouwt ze achter zijn hoofd en kijkt me nieuwsgierig aan. ‘Dus? Ga je mee met ons vandaag?’ Gapend knik ik en wrijf dan in mijn ogen. ‘Yup. Ik ga me even aankleden.’ Niall knikt. ‘Ik ga wel na jou.’ Tegelijkertijd stappen we uit bed en ik rek me uit, een gaap mijn lippen verlatend. ‘Nou, je hebt in ieder geval lekker geslapen,’ grinnikt Niall. ‘Reken maar. Jij?’ Hij strekt zijn armen boven zijn hoofd. ‘Ja hoor, deze bedden zijn erg comfortabel.’ ‘Zeg dat wel,’ mompel ik instemmend. ‘Nou, chop chop. Ga je aankleden, dan kan ik dat ook doen.’ Ik lach en salueer naar hem. ‘Ayyay sir.’ Lachend schud hij zijn hoofd en verlaat mijn slaapkamer, me de kans geven om in alle rust mezelf klaar te maken voor de laatste dag in London.

‘Ismay?! Ben je klaar?’ vraagt Niall’s stem vanuit de woonkamer van de hotelkamer. Voor de laatste maal kijk ik de slaapkamer rond en besluit dat ik niks ben vergeten. Met mijn koffer achter me aan loop ik de woonkamer in. ‘Ja, moment. Nog even de badkamer checken.’ Hij rolt met zijn ogen en ik loop de badkamer in, waar ik mijn blik door de hele ruimte laat glijden. Als ik ook daar heb geconstateerd dat ik niets ben vergeten stap ik de woonkamer weer in. ‘Oke, we kunnen gaan.’
‘FINALLY!’ roept Niall lachend. Ik lach met hem mee en pak de hendel van mijn koffer, waarna ik de kamer verlaat met Niall achter me aan. Met het pasje doe ik de kamer op slot en draai me dan op naar de anderen. ‘Nou, dan gaan we maar he?’ zegt Harry. We knikken en lopen met zijn alle naar de liften, om er vervolgens in te stappen en naar beneden te zoeven.
Beneden aangekomen checken we allemaal uit, om vervolgens door een achteringang het hotel te verlaten. ‘Een achteringang? Serieus? Nu pas?’ Thomas lacht en wrijft door mijn losse haar. ‘Aj joh, kiddo. Maak je niet zo druk.’ Geïrriteerd sla ik zijn hand weg. ‘Ik bedoel alleen maar te zeggen dat jullie mij die hele kwelling van fangirls hadden kunnen besparen, maar daar niet voor kozen.’ Thomas knikt en klapt de achterklap van een klein busje open. ‘Daar komt het wel op neer ja.’
‘Assholes.’
‘Wat?’ Ik lach lief naar hem. ‘Niks hoor.’ Hij rolt zijn ogen en legt al onze koffers en tassen in de achterbak, om de klep vervolgens dicht te slaan. We stappen in en ik kom terecht tussen Louis en Niall. Thomas stapt ook in en Paul stapt achter het stuur, terwijl de andere bodyguards in een ander busje stappen. In een kolonne rijden we naar het vliegveld, de hele weg kletsend en zingend.

‘Ik ga je missen, wifey,’ mompelt Louis in mijn oor. Met een zachte glimlach sla ik mijn armen om zijn middel en geef hem een knuffel. ‘Ik weet zeker dat we elkaar nog wel eens zien. Ik ben dat meisje in het publiek,’ grap ik. Hij grinnikt en laat me los, waarna hij de anderen ook een knuffel geeft. Vlucht DC 9876 naar Doncaster, laatste oproep tot boarden ‘Nou, ik zie jullie wel weer, mates. En jou ook, Ismay.’ We knikken en Louis pakt zijn handbagage op. Hij loopt naar de slurf en laat zijn ticket zien. Voordat hij uit beeld verdwijnt zwaait hij nog eenmaal naar ons, waarop wij terug zwaaien. Dan verdwijnt hij de slurf in en zuchten we diep. ‘Dat is een, nog drie te gaan,’ mompelt Niall in mijn oor. Wij vliegen namelijk samen naar Mullingar en ons vliegtuig vertrekt als laatste, waardoor we de anderen gedag kunnen zeggen. Vlucht BF 5432 naar Bradford, nog tien minuten voor boarden. Met ons kleine groepje lopen we naar de gate waar Zayn’s vliegtuig vertrekt. Hij zet zijn handbagage neer en geeft mij als eerste een knuffel. ‘Je kan me altijd bereiken als er iets is, oke? Ik ben er voor je,’ fluistert hij terwijl ik mijn armen stevig om zijn middel sla. Zachtjes knik ik. ‘Ik zal het onthouden, Zayn. Echt waar.’ Hij trekt terug en geeft me een glimlach, waarna hij ook afscheid neemt van de anderen. Vlucht BF 5432 naar Bradford, nu boarden. Zayn zwaait naar ons allemaal en loopt richting de slurf, waar hij zijn ticket laat zien en naar binnen verdwijnt. ‘Zullen we wat koffie halen? Er is nog een kwartier voordat ik naar mijn gate kan,’ zegt Liam. We stemmen allemaal in en lopen naar de Starbucks die op het vliegveld zit.

Ditmaal is het Liam die we wegbrengen. ‘Veel plezier met Niall in Mullingar, Ismay,’ zegt hij en plaatst een kus op mijn voorhoofd, gevolgd door een korte knuffel. Met een glimlach knuffel ik hem terug. ‘Dat komt wel goed, Liam.’ Hij neemt ook afscheid van Niall en Harry en pakt zijn handbagage, waarna hetzelfde ritueel als bij Louis en Zayn volgt. Voordat ik het weet zijn alleen Harry, ik en Niall nog over. Harry kijkt op zijn horloge en verschuift zijn bandana lichtjes. ‘Dan ga ik ook maar.’ Hij geeft eerst Niall een knuffel en komt dan naar mij toe. ‘Waag iets en je bent dood,’ zeg ik serieus. Hij haalt zijn schouders op en geeft me een knuffel. ‘Ik wil echt dat je voor mij kiest, Ismay.’ Lachend trek ik me terug en geef hem een klopje op zijn wang. ‘Ik heb al heel vaak gezegd dat je mijn type niet bent, Harry.’ Hij haalt zijn schouders op en geeft zijn bekende kuiltjes glimlach. ‘Ik mag dromen, Ismay.’ Vlucht CS 0123 naar Cheshire, nu boarden. Harry herhaalt het ritueel wat we al bij Liam, Zayn en Louis hebben gezien en verdwijnt de slurf in. ‘Nou, dan is het wachten op onze vlucht, love,’ zegt Niall vrolijk. Ik lach en knik, waarna we richting een paar stoelen lopen en ons erop nestelen.

Reacties: