Hoofdcategorieën
Home » Overige » Courage • Thorin Oakenshield » Proloog
Courage • Thorin Oakenshield
Proloog
Een zucht weerklonk door de kille, gitzwarte uitgehakte kamer diep in de berg. Een zucht die door niemand gehoord werd, behalve de eigenaar, die nog minder bewegingsvrijheid had dan de adem die ze uitblies.
Alyssae zat met haar rug tegen een ijskoude wand aan. Een wand die nooit droog werd en ervoor zorgde dat ze het aldoor ijskoud had. Haar benen waren over de al even vochtige grond gespreid en haar voeten rustten tegen de houten spijlen die het hekwerk waarbinnen ze zat tot een gevangenis maakten. De cel was te klein om erin rond te kunnen lopen, waardoor ze het gevoel had dat iemand haar gewrichten al dagenlang met messen bestookte.
Een voorbijganger zou haar niet met het prachtige, magnifieke elfenras durven te associëren. Haar eens zo smetteloze gezicht was bedekt met een dikke laag stof en modder. Haar volle lippen vertoonden ontelbare kloven en haar mondhoeken waren uitgescheurd door het weinige water dat ze tot zich hadden kunnen nemen. Haar glanzende bruine haar zat zo door de war dat het leek alsof het nooit een kam had gezien. De frisse ietwat bolle wangen die ze vroeger had gehad, waren nu ingevallen, waardoor haar jukbeenderen lelijk uitstaken. Haar eens zo levenslustige ogen tuurden moedeloos vooruit, vergezeld door rode en paarse kringen die haar leeftijd leken te verdubbelen.
Het enige dat verried dat ze werkelijk een elf was, waren de puntige oren, die op het moment onder haar haren schuilgingen. En toch was dit de reden dat ze hier vast zat, in een kerker die door de hele wereld vergeten leek te zijn.
Wauw!!!!!!
Dit is echt een pakkende proloog.
mooi woordkeuze ook.
laat het mij maar weten als er een nieuw hoofdstuk is, want die is gaaf!