Hoofdcategorieën
Home » One Direction » all about us... » Hoofdstuk 20
all about us...
Hoofdstuk 20
Harry Styles pov:
Ik wordt wakker van gebonk op de deur, ik vis mij telefoon van het nachtkastje en kijk hoe laat het is. Wat! Half zeven wie staat er om half zeven op mijn deur te bonken. Met moeite sta ik op. Loop naar de deur en maak hem langzaam open. Sofia en Louis staan voor de deur met allebei een brede glimlach op hun gezicht. Voordat ik me kan realiseren wat Louis en Sofia zo vroeg voor mijn deur doen heb ik al een plons water over me heen. Ze beginnen allebei hard te lachen. Emma staat inmiddels achter me en lacht ook. En ik, ik sta daar in m'n boxer helemaal doorweekt in de deuropening. Mijn krullen hangen langs m'n gezicht. Ik trek een nep boos gezicht en ren achter Louis en Sofia aan. Sofia is weer bijna helemaal hersteld van haar hersenschudding. Als we na een tijdje het hele huis gehad hebben. Ploft Louis met Sofia op de bank. Het gaat me toch niet lukken om nu iets terug te doen. Ik loop maar weer terug naar de kamer om droge kleren aan te doen en mijn haar te fatsoeneren.
Emmaline Roberts pov:
Ik word wakker van gebonk over de deur. Harry staat al op om te tijken wie het is. Het valt duidelijk te zien aan Harry dat hij niet staat te wachten op bezoek om half zeven 's morgens. Ik trouwens ook niet. Als ik zie wie er voor de deur staat weet ik dat Harry misschien wel het slachtoffer kan gaan worden van een van Sofia's plannetjes en zeker waar Louis bij is. Sofia en Louis staan voor de deur met allebei een brede glimlach op hun gezicht. Niet veel later staat Harry doorweekt in de deuropening. Ik hoor Louis en Sofia hard lachen. Het is fijn om Sofia weer zo vrolijk te zien. Ik sta op en loop lachend naar Harry toe. Ik zie Harry een nep boos gezicht trekken en hij rent achter Sofia en Louis aan. Wat een schatje is het toch ook. vandaag is het een rustig dagje. En ik zat te denken misschien kunnen we met z'n allen weer eens wat gaan doen. We hebben al een tijdje niks meer met z'n tienen samen gedaan. Ik weet alleen niet echt wat maar ik zal het dadelijk aan het ontbijt even in de groep gooien. We slapen nog steeds met z'n allen bij mij thuis en mijn ouders zijn nog steeds niet terug van hun zakenreis.
We hebben besloten om vanmiddag met z'n allen gaan zwemmen. Ik denk dat ik maar zeg dat ik ongesteld ben geworden ofzo, omdat ik niet wil dat iemand de littekens van het snijden ziet. Niemand hoeft te weten dat het eigenlijk helemaal niet goed met me gaat en al helemaal niet de mensen die zo dicht bij staan. Ik heb nog anderhalf uur om of een oplossing te zoeken voor het verbergen van mijn littekens of het uitbreiden van mijn ongesteldheids smoes. Ik denk dat het toch die tweede gaat worden omdat ik zo snel geen oplossing kan bedenken en ik geen zin heb om straks in een of ander duikpak te moeten zwemmen. Ik loop naar boven om mijn probleem mee te delen aan de rest van de meiden. Daarna komen de jongens wel een keer. Iedereen heeft zich verzameld op de kamer van Niall en Madison. Ik zet me op bed neer bij de rest. Als ik heb meegedeeld dat ik ongesteld heb. Vormen Daniëlle, Eleanor en Madison al spontaan een groepshug. Perrie staat op en komt even later terug met een reep chocola. Ze zijn ook echt gewoon te lief. Na een tijdje sta ik op en loop richting badkamer. Madison komt me achterna. Ze houdt me tegen.
Madison Evans pov:
Emma heeft zonet verteld dat ze ongesteld is geworden en dat ze dus niet mee zal zwemmen maar wel meegaat. Maar ze hoeft naar mijn weten deze week helemaal niet ongesteld te worden. Zal er dan toch meer aan de hand zijn. Had ik dan misschien toch gelijk. Als Emma opstaat om naar de badkamer te gaan waarschijnlijk loop ik haar achterna. Op de gang hou ik haar tegen. 'Emma, jij hoeft toch helemaal niet ongesteld te worden deze week, je bent pas geweest. Ze zegt niets en kijkt me alleen aan. Aan de reactie merk ik dat ze niet echt ongesteld is. Daar ben je vriendinnen voor toch om zo'n dingen aan iemands reactie te merken. Ik denk dat ik al weet wat er dan wel aan de hand is. Die morgen toen ik op de badkamerkwam 's morgens en er lag bloed op de badkamervloer. Emma was niet ogesteld. Ze snijdt zichzelf. Mijn beste vriendin snijdt zichzelf. Het idee dat ze zich vanbinnen zo rot voelt en dat snijden de enige oplossing is doet me pijn van binnen. Zo veel pijn dat de tranen in mijn ogen staan. Voorzichtig besluit ik het aan Em te vragen. Dan begint ze te huilen en valt in mijn armen. Al het opgekropte verdriet van de afgelopen weken komt eruit.
Emmaline Roberts pov:
Ik begin te huilen. Al het verdriet van de afgelopen weken komt eruit. Madison
is erachter, Madison is erachter dat ik mezelf snij. Nu pas besef ik hoeveel
pijn ik de mensen om me heen er mee doe. Ook besef ik dat ik het nu
waarschijnlijk ook aan de rest moet vertellen. We leven tenslotte in een huis
op dit moment. En je moet elkaar kunnen vertrouwen om met zo veel mensen samen
te kunnen wonen. En bij vertrouwen opbouwen hoort ook weten waar de ander mee
zit. Weten hoe de ander zich voelt. Elkaar steunen in moeilijke tijden. Maar
als ik het aan de rest moet vertellen betekend het ook dat ik het aan Harry
moet vertellen, maar ik kan en wil Harry geen pijn doen. 'Madison, ik kan het
niet aan de rest vertellen, ik kan het niet aan Harry vertellen. Ik kan de
anderen geen pijn doen, ik wilde jou geen pijn doen. dat is waarom ik het je
niet verteld heb.' Madison knikt begrijpend. 'Em, ik snap best dat je de andere
en mij geen pijn wilde doen, maar misschien was het toch beter geweest als je
het in iedergeval iemand had verteld. Als je iniedergeval iemand had verteld
dat je niet lekker in je vel zat. Dan hadden we dit nu kunnen voorkomen'
'misschien is het beter dat we het nu aan de rest vertellen dan kan jij
vanmiddag gewoon meezwemmen en lopen we niet de hele tijd met een dubbel gevoel door het zwembad, dingen wetende die de andere nog niet weten maar wel moeten weten.' Madison heeft wel gelijk misschien is het beter om het te vertellen,
maar hoe ga ik de mensen waarvan ik hou en de mensen die heel veel van mij
houden vertellen dat ik niet van mezelf hou.
Harry Styles pov:
Madison heeft gevraagd of we allemaal even naar de loungeruimte wilden komen.
Als ik de deur naar de loungeruimte open maak zie ik dat Eleanor en Louis en Em
er al zijn. Emma en Madison delen samen een zitzak. Ze hebben allebei rode
ogen. Van het huilen waarschijnlijk. Ik krijg een heel raar gevoel van binnen.
Langzaam maar zeker komt de rest ook binnen. Er hangt een enge stilte iedereen
voelt dat er niks positiefs verteld gaat worden. Dan begint Emma:
'Vanaf
de high school ben ik heel erg aan mezelf gaan twijfelen, ik vroeg me elke dag
af of ik niet te dik was, wat anderen van me vonden, of ik er leuk uit zag, of
ik wel mooi genoeg was. Dag in dag uit. Hierdoor ging ik me steeds onzekerder
voelen. Er waren inmiddels ook mensen die grappen maakten over mijn kleding, of
dat ik dik was. Als mensen dit maar vaak genoeg tegen je zeggen ga je het
vanzelf geloven. Natuurlijk had ik Madison die accepteerde me om wie ik was en
kon maar niet vaak genoeg zeggen hoe mooi ik wel niet was en dat ik leuke kleding aanhad, maar wat is nu een iemand die zegt dat je mooi bent tegen de hele school. Als ik Madison niet had gehad, had ik niet geweten waar ik nu was geweest en of ik er nog wel was geweest.' Die woorden doen me pijn. Emma gaat verder. Het waren moeilijke jaren op de middelbare school. Van buiten kon niemand dit aan me zien. Maar het moeilijkst was denk ik nog wel dat Sofia in het ziekenhuis lag. Dat ze het niet zou halen en dat ik niemand meer zou hebben. Mijn ouders die altijd op zakenreis zijn. Natuurlijk had ik Madison en jullie nog wel gehad. Maar dat is anders. Sofia voelde als een stukje mij. In de tijd dat Sofia in het ziekenhuis lag heb ik een droom gehad. Een droom over de begrafenis van Sofia. Na die droom ben ik naar de badkamer gegaan. Hier heb ik een mesje gezocht. Ik heb me toen voor het eerst gesneden.' De tranen staan in haar ogen. 'Na die ene keer ben ik het steeds vaker gaan doen. Ik loop naar Emma toe en druk haar stevig tegen me aan. Het liefst laat ik haar nu nooit meer los, neem ik al haar verdriet weg en laar ik haar weer van d'r zelf houden. Was het leven af en toe maar zo makkelijk
Reacties:
omg hazz zo lief !! echt waar en ook super mooi geschreven melding!
als je verder gaat graag een melding! XX