Hoofdcategorieën
Home » Overige » Fanfic || Harry Styles | Ian Haring | Sebastian Stan » Het begin
Fanfic || Harry Styles | Ian Haring | Sebastian Stan
Het begin
Hier ben ik dan, kamer 105. Wat een geluk dat Harry gister, toen hij op skype vertelde over het hotel, zei dat hij in kamer 105 zat.
Ik zet mijn knal roze koffer rechts van mij neer zodat ik mijn arm vrij heb om op de deur te kloppen.
Ik hoor Harry's stem. “Kom eraan.”
Als de deur open gaat verschijnt er automatisch een lach op mijn gezicht.
Harry staat in de deurpost met niks meer dan een handdoek om.
“Roos?” Zegt Harry verbaasd. “Wa..Wat doe jij hier?” Vraagt Harry. “Ik wilde je verrassen, dus heb ik het vliegtuig naar Los Angeles genomen en nu sta ik hier.” Zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht.
“Ik heb je gemist.” zeg ik terwijl ik mijn armen om hem heen sla. “Ik jou ook.”
Ik laat mijn hoofd op zijn blote borst rusten terwijl hij met zijn armen om mij heen staat.
Net als ik denk dat niks dit moment kan verpesten hoor ik een vrouwelijke stem van achter Harry. “Kom je nog?” Harry laat mij onmiddellijk los. Zijn hoofd wordt rood en hij kijkt naar de grond. Als ik achter Harry kijk zie ik een knappe brunette staan met een laken omgewikkeld.
Als ik Harry vraag wie ze is antwoordt hij niet, het enige wat hij zegt is “Het is niet wat je denkt...” “Wie is dit?” zegt de brunette op een afkeurende toon.
“Dat kan ik beter aan jou vragen, ik ben namelijk zijn vriendin en jij, slet?” De brunette is duidelijk beledigd, maar niet te beroerd om iets terug te zeggen. “Je kan mij een slet noemen maar jij bent de gene die haar vriendje niet tevreden kan houden.” Harry loopt naar de brunette en sist “Sophia pak je spullen het is tijd om weg te gaan.” “Dat is niet wat je gisteravond zei, toen je me meenam naar je hotel en je me langzaam..” “Sophia.” Zegt Harry, “Het was een eenmalig iets, ik heb een relatie waar ik gelukkig in ben, ik had veel te veel op en het was een fout, jij was een fout.” Stilte. Ik zie in Sophia's gezicht dat ze duidelijk is geschrokken van Harry's woorden. Even later draait Sophia zich om en loopt ze terug de slaapkamer in en slaat de deur met een harde klap dicht.
“Roos...” Ik kan Harry niet aankijken. “Ik weet dat het geen excuus is, maar ik was uit met een paar vrienden en..”
De slaapkamer deur gaat weer open en Sophia loopt zonder nog iets te zeggen de hotelkamer uit. Wij kijken haar beide na.
Dan draait Harry zich om maar nog voor hij verder kan gaan met zijn slape smoesjes zeg ik: “Je was.” Harry kijkt mij onbegrijpend aan. “Je was in een gelukkige relatie.” Dan pak ik mijn roze koffer op en loop naar de deur die Sophia open heeft laten staan. “Roos, Roos!” Harry loopt achter mij aan en pakt mijn arm vast. “Ik kan je niet verliezen.” Zegt Harry. http://media.tumblr.com/d79caa11769a840129ba865070f39577/tumblr_inline_mjtv8onze31qz4rgp.gif
Ik kijk heb nu wel aan, recht is zijn ogen, ik zie spijt in zijn ogen maar medelijden heb ik niet. “Dat had je dan eerder moeten bedenken.” Zeg ik. Harry laat mijn arm los, ik draai me om en loop zijn hotelkamer uit. “Roos...alsjeblieft..” Probeert Harry nog één keer, maar ik blijf lopen, zonder ook maar één keer om te kijken, zodat Harry de tranen, die ik niet langer in kon houden, niet kan zien.
Als ik de hal uitgelopen ben stap ik de lift in. In de spiegel zie ik mijzelf, rode ogen, zwarte mascara onder mijn ogen gemengd met de tranen op mijn wangen.
Ik pak uit het voorste vak van mij koffer een make-up remover doekje, en een mascara om bij te werken.
Ik ben nog bezig met mascara als de lift op de begaande grond is. Met een laatste blik op de spiegel stop ik mijn spullen terug en loop ik de lift uit. Om het nog minder opvallend te maken zet ik mijn grote zonnebril op.
Als ik het hotel uitstap voel ik gelijk de warmte van Los Angeles.
Ik besluit opzoek te gaan naar een pinautomaat op wat geld te pinnen voor een hotel. Ik vind er uiteindelijk een een paar straten verderop. Als ik mijn pincode intyp zegt het apparaat dat het niet de juiste pincode is, als ik heb opnieuw probeer doet hij het opnieuw niet. Ik haal mijn kaart er maar uit “Geweldig” zucht ik.
Er is maar één andere optie waar ik nu op kan komen.
Ian, mijn vriend die in Los Angeles woont, ik had belooft een keer met hem af te spreken in de tijd dat ik hier zou zijn, alleen had ik van te voren niet verwacht dat het zo zou gaan.
Ik pak mijn mobiel en tik in Ian Harding. Gelukkig neemt hij op.
“Hoi Roos! Hoe was de vlucht? En hoe was Harry?” zegt hij grinnikend “Het eerste goed het tweede minder..” “Wat is er gebeurd?” Zegt Ian verbaasd. “Lang verhaal, maar ik belde eigenlijk omdat mijn rot pincode het niet doet, en ik heb nu dus geen plek om te slapen en ik vroeg me af of alleen als het goed is natuurlijk, ik wil niet tot last zijn...” “Ja is goed, ik sms straks wel even het adres van mijn appartement, er logeert alleen wel nog iemand bij mij, is dat erg?”
“Uhh.. Nee hoor. Hoe kan je überhaupt weten wat? Je hebt geen idee hoe blij ik met je ben.” grinnik ik. “En jij hebt geen idee hoe blij ik ben om jou sinds een half jaar eindelijk weer in het echt te zien.” “Zo lang alweer?” “Ongeveer, de vorige keer was bij jou in New York in januari voor je verjaardag“ “Dan zal ik maar snel komen ik heb je echt gemist!” “Tot zo!” Zegt Ian. “Als het goed is heb je het adres ontvangen. “Tot zo dan, en nogmaals bedankt!” “Voor jou altijd.” zegt Ian voordat ik de telefoon ophang en klik op de notificatie van een nieuw bericht.
Reacties:
Nee nee nee. Harry zou zoiets NOOIT doen. Grrrr.....
Maar super stoer verhaal dat wel! En mooi geschreven!