FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Eightteen~Flying Home

Na een uur of twee te hebben gewacht, wordt onze vlucht dan eindelijk omgeroepen. We kunnen boarden. Zachtjes schud ik Niall wakker. ‘Niall.’ Hij beweegt wat in zijn slaap en kreunt zachtjes. Nogmaals schud ik hem. ‘Niall.’ Hij reageert nog steeds niet, dus ik besluit om voor een iets hardere aanpak te gaan. ‘Hey Niall. Asshole, wakker worden!’ schreeuw ik in zijn oor. Hij schiet overeind en kijkt verward rond. ‘Wat?!’ Ik lach zachtjes en hij richt zijn blik op mij. ‘Ismay, wat is er aan de hand?’ Precies op dat moment roepen ze onze vlucht weer om en zijn gezicht klaart op. ‘We kunnen naar huis,’ zegt hij blij. Ik knik en hij pakt zijn handbagage op. ‘Kom op!’ Vrolijk volg ik hem, mijn handbagage over mijn schouder geslagen. Samen lopen we naar de juiste gate en de slurf. De vrouw voor de slurf vraagt onze tickets en Niall laat ze zien. Ze knikt en geeft hem een beleefde glimlach, terwijl ze mij wat zuur aankijkt. Ik rol mijn ogen en volg Niall de slurf in, waarna hij me naar de eerste klas lijdt. ‘Ehm, Niall? Ik weet bijna zeker dat mijn ticket niet voor de eerste klas is.’ Hij draait zich om en glimlacht. ‘Oh jawel hoor, ik heb hem omgeboekt.’ Verbaasd kijk ik hem aan, dan verschijnt er een kleine glimlach op mijn lippen en geef ik hem een knuffel. ‘Dank je wel, Nialler.’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Alles voor m’n bestie.’ Ik bloos en glimlach wijder, waarna we beiden naar onze plaatsen lopen. Mijn stoel is bij het raam en ik glunder. Met een zucht ga ik zitten en Niall neemt naast me plaats, nadat hij onze handbagage in de kasten boven onze hoofden heeft gepropt. ‘Heb je zin om naar huis te gaan?’ vraagt Niall. Ik knik en glimlach. ‘Ik mis mijn vriendinnen en ouders. Zelfs mijn broer.’ Niall lacht, want hij weet dat ik me eigenlijk erger aan mijn broer. ‘Jij?’ vraag ik dan nieuwsgierig. Hij glimlacht lichtjes. ‘Natuurlijk. Ik heb ze echt heel erg gemist.’ Ik verschuif wat in mijn stoel zodat ik hem kan aankijken. ‘Wat heb je het meest gemist?’ Hij is even stil. ‘Ik denk de warmte van mijn moeder. Ze is zo ongelofelijk aardig en liefdevol. Je moet haar eens ontmoeten.’ Ik grinnik. ‘Misschien. Ooit.’ Niall grijnst en kijkt me aan. ‘Oh nee, je moet ze zo ie zo ontmoeten voordat ik weer op stap ga.’ Ik haal alleen maar mijn schouders op en klik dan mijn riem vast. Een stem klinkt door het vliegtuig en nadat ze alle noodzakelijke zaken hebben uitgelegd, begint het vliegtuig naar de landingsbaan te taxiën. Op naar huis.

Ik moet halverwege de vlucht in slaap zijn gevallen, want zodra Niall me wakker maakt staan we op Ierse grond en is het vliegtuig leeg. ‘Ismay,’ fluistert hij zacht. Ik beweeg wat en open dan mijn ogen. ‘Wat?’ Hij grinnikt. ‘We zijn er. We zijn thuis.’ Meteen ga ik rechtop zitten en sta dan op. Niall overhandigt me mijn tas en samen lopen we het vliegtuig uit. We lopen langs de douane en dan zijn we eindelijk in de aankomst hal. ‘Dus…,’ zegt hij ongemakkelijk, ‘zie ik je nog?’ Ik glimlach en zet mijn tas en koffer op de grond. Mijn armen sla ik om zijn lichaam en ik leg mijn hoofd tegen zijn borst. Voor een verrast moment staat hij stil, dan slaat hij zijn armen om me heen en knuffelt me terug. ‘Natuurlijk zie je me nog, gekkie,’ zeg ik lachend. Hij zucht opgelucht en rust zijn kin op mijn hoofd. ‘Daar ben ik blij om. Je bent het enige meisje dat ik zo dicht bij me vertrouw. Behalve mijn moeder en Harry’s zus en Louis’ zussen.’ Ik grinnik. ‘Ik voel me vereerd.’ Beiden trekken ons terug en ik glimlach. ‘Ik app je wel, okay?’ Hij knikt en ik ga op mijn tenen staan, waarna ik een kus op zijn wang plaats. ‘Bye.’ Dan pak ik mijn koffer en tas en scan de hal, waarna ik met een brede glimlach richting mijn ouders en broer loop.


Ik kijk haar na, een glimlach op mijn gezicht. Ik loog niet toen ik zei dat zij het enige meisje is dat ik dicht bij me vertrouw. Bij anderen ben ik altijd bang dat ze me alleen willen voor mijn geld of mijn beroemdheid. Ismay is dan ook wel een fan, maar ze is anders. Haar hele aura is anders en ik vertrouw haar. Misschien dat ik er spijt van ga krijgen, maar ik weet bijna zeker dat ik dat niet ga krijgen. Ik lach wat breder als ik zie dat ze haar ouders omhelst en ook haar broer krijgt een knuffel. Dan pak ik mijn eigen bagage op en ga opzoek naar mijn ouders.

Met een zucht zet ik voet in mijn eigen huis en glimlach als ik de geur opsnuif. Meteen loop ik door naar mijn slaapkamer en dump mijn koffers en tas op het bed, waarna ik terugloop naar de hal en m’n huis weer verlaat. Ik heb mijn moeder namelijk beloofd om vandaag met hun door te brengen. Zo gezegd zo gedaan, dus ik sluit mijn huis af en loop de straat uit. Al snel sta ik voor het huis van mijn ouders en klop drie maal op de deur, waarna ik mijn eigen sleutel gebruik en naar binnen stap. ‘Hey ma,’ roep ik vrolijk. Ik geef haar nog eens een knuffel en loop naar de koelkast. Ik pak een flesje bier en loop naar de woonkamer, waar mijn vader naar de tv zit te kijken. ‘Hey pa.’ Ook hem geef ik nog eens een knuffel en zak dan naast hem op de bank. ‘Wat kijk je?’
‘Nog niks. Dalijk begint een wedstrijd van Derby.’ Meteen ga ik wat rechterop zitten. ‘Vind je het erg als ik meekijk?’ Hij rolt zijn ogen naar me. ‘Niall, kom op. Tuurlijk vind ik dat niet erg.’ Ik glimlach en richt mijn blik dan weer naar het scherm, waar de wedstrijd net begint.


Blij stap ik achter mijn broer aan het huis in. Ik slaak een gilletje en laat mijn bagage vallen, waarna ik naar mijn vriendinnen ren en ze een knuffel geef. ‘Cat, Jade! Hoe gaat het met jullie?’ Ze grijnzen breed en knuffelen me terug. ‘Alles gaat goed met ons,’ zeggen ze tegelijkertijd, ‘met jou?’ Ik grijns breed en sla mijn armen om hun schouders. ‘Wat nou als ik jullie dat vertel bij een kop koffie?’ Ze knikken en ik vertel mijn ouders dat ik even met mijn vriendinnen uit ga. Dan loop ik met ze naar buiten en lopen we naar het centrum, waar ik ze trakteer op een koffie en het verhaal van mijn trip naar London.

Reacties: