FanFic.nl

Same Secrets [ PAUZE ]

Hoofdstuk 1 - blood, visitors and homework

Rose pov
* TRINGGGG ! * Dat was de bel, het laatste uur van deze week was voorbij ! ik schoot uit mijn stoel en spurte samen met Marcel naar de kluisjes. ' ROOOOSJUHHH !!!! SCHIET EENS OOOHOOOP ! ' schreeuwde hij naar me terwijl met handen en voeten door de gangen rende. ' I'm Here ! ' riep ik naar hem toe terwijl ik mijn vleugels uitsloeg. Bijna tegelijk waren we bij de kluisjes. Marcel woonde naast ons en is altijd al mijn beste vriend geweest. Binnen een minuut hadden we onze boeken gepakt en stonden we op het plein van MCC, Mythical Creatures College. ' Hoe gaan we ? ' vroeg ik aan marcel. Hij knikte enkel naar me en ik begreep hem meteen. Ik sprong op zijn rug en voelde zijn zachte vacht. Hij rende naar onze huizen toe, binnen een kwartiertje waren we er. Samen liepen we naar binnen richting de keuken van zijn huis. ' Hello my dears ! ' riep Anne vanuit de keuken naar ons. ' Hi ma'am !' riep ik en Marcel beantwoorde haar met een luide schreeuw. Ik kreeg een steak naar me toegeworpen en zette greterig mijn tanden erin. Ik zoog al het bloed eruit en gooide het toen naar Marcel. ' Rose, je moet naar huis van je moeder. ' Hoorde ik opeens een stem zeggen. Ik draaide me om en zag Gemma staan. ' Allright, thanks Gem ! ' Ik groette de rest en gaf Marcel nog een knuffel. Toen Liep ik weer richting huis. Zodra ik binnen kwam werd ik naar de woonkamer geroepen, ' ROSE EMILY MAYDEN JACKSON ! ' schalde mijn vader door het huis. Ik gromde, wat haate ik die naam ! Met een chagarijnig gezicht riep ik naar de woonkamer, plofte neer op de bank en keek afwachtend naar mijn ouders . ' We krijgen vanmiddag bezoek ' begon mijn moeder. ' En jij gaat met ze mee ! ' zij mijn vader er zo vrolijk mogelijk achteraan. Mijn hersens draaiden op volle toeren, met ze mee ? Waarschijnlijk merkten mijn ouders m'n verbaasde gezicht op want ze begonnen uit te leggen. Ik hèb naar een preek van anderhalf uur geluisterd en zit nu verbijsterd met mijn Transilvannie's. Mijn ouders hebben dus even iets 'geregeld'. Mijn ouders waren altijd al erg dik Met de Tomlinson's, maar die zijn 50 jaar geleden verhuist. Ik was goede vrienden met hun zoon. Vanmiddag kom ze bij ons op bezoek en ik ga mee met hun naar London. Daar blij ik een weekje en dan ga ik mee met een tour van hun band. Marcel zou ook gaan touren geloof ik..... Maar goed, over een halfuur komen zij dus en dan breken mijn laatse uren in dit huis aan, voor de komende 7 maanden. Dat betekend dus dat ik mijn 325e verjaardag ga missen. In jullie ogen lijk ik 17 maar ja, vampier zijn heeft zo zijn voordelen hè? Ik werp een snelle blik op de klok, nog een halfuurtje. Ik loop naar het raam en klim op het dak. Op het volgende huis klim ik via de regenpijp naar de eerste verdiep en voilà ! Ik tik tegen Marcel's raam en voel de tranen omhoog komen. Snel doet hij open en trekt me naar binnen. Zodra hij me in een knuffel trekt begin ik te huilen, zachtjes. Ik voel aan zijn ademhaling dat hij schrikt. Na 5 minuten ben ik uitgehuild en vertel hem het hele verhaal. Bij de naam Louis Tomlinson trekt hij even met zijn wenkbrauw, of niet ? Ik geef hem nog een vluchtige kus op z'n wang en fluister dan ' Marc, i gonna miss you... ' ik ga snel terug naar mijn eigen kamer en kijk op de klok, 5 minuten. Snel borstel ik mijn haar nog een keer en loop dan naar beneden. Snel werp ik mijn ouders een dodelijke blik toe en plof dan neer op de bank met mijn IPhone. Ik heb een simpel rood truitje aan met een zwart bikersvestje, daar onder een zwarte broek en rode Allstars. Ik glimlach en open whatsapp, nieuw bericht? Snel begin ik te lezen

Louis Tomlinson
Heei we zijn er bijna, excited to see me ?
Ik; zal wel, zie je zo.....

Ik sloot snel de chat weer af en wachte, na een minuut of 3 hoorde ik de bel gaan. ' Rose ! Doe jij open ? ' vroeg mijn moeder. Ik maakte een grommende ja en stond op. Blood Suckers ! Ik moet 7 maanden met onbekenden mee op tour en zij verwachten dat ik leuk ga doen ? Ach, zo slecht hoeft het niet te zijn toch ?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.