Hoofdcategorieën
Home » One Direction » One tweet turned my life upside down ~ feat 1Dzayn » hoofdstuk 1 - Cell phones and Tomlinsons
One tweet turned my life upside down ~ feat 1Dzayn
hoofdstuk 1 - Cell phones and Tomlinsons
Rose POV
‘Maar mahaam,’zeur ik, ‘ik ben zestien! Ik heb geen babysitter nodig.’ Mijn moeder, Jaylinn, draait zich om en kijkt me aan. ‘Rose. Genoeg. Wat ik heb besloten blijft besloten. Zie het dan niet als een babysitter, zie het als je oom die je komt opzoeken.’ Zuchtend geef ik in en draai me om, waarna ik naar mijn kamer loop. Mijn bruine ogen ontmoeten mijn bruine ogen als ik de spiegel voorbij loop en meteen blijf ik stilstaan. Met mijn hoofd schuin observeer ik mezelf. Mensen zeggen vaak dat ik op mijn ouders lijk, maar zelf zie ik het niet. Dit keer neem ik ruim de tijd en ik zie verschillende overeenkomsten. Mijn ogen, bijvoorbeeld, hebben dezelfde kleur als die van mijn moeder, maar toch zijn ze iets anders. Ze neigen meer naar een blauwachtige tint? Nee, dat is onzin. Mijn beide ouders hebben bruine ogen. Ik zie dingen. Zorgeloos haal ik mijn schouders op en draai me om, waarna ik op mijn bed neerplof en mijn glanzende, zwarte Iphone 5s oppak (thank the lords voor een rijke pa). De nagels van mijn vingers tikken tegen het scherm als ik razendsnel een berichtje opstel en naar Felicity stuur. Felicity is de dochter van de Styles, een van de bandleden van m’n vader. Ze is mijn beste vriendin en begrijpt volledig waar ik doorheen ga. Ook zij wordt namelijk uit de publiciteit gehouden, net zoals ik, en we weten beiden hoe moeilijk dat kan zijn. Zo mogen we niet samen worden gezien met onze ouders, in ieder geval niet te vaak. Daarnaast mogen we ook niet gezien worden met een van de andere bandleden of hun vrouwen. Als we alleen zijn mogen we wel op straat, ze kennen je immers niet. Felicity en ik gaan dus vaak samen shoppen of gewoon samen naar buiten. Ze kennen ons niet. Soms is het wel eenzaam hoor, niet naar buiten kunnen gaan met je ouders, maar ja. Ik ben het gewend, ik doe het nu al zestien jaar, dus ja. Vroeger, weet ik nog, vond ik het vervelend. Nooit konden we naar de dierentuin of iets anders waar ouders je mee naar toe nemen. Daar tegenover staat wel dat ik al op jonge leeftijd heel veel van de wereld heb gezien. ‘Rose, kom eens naar beneden!’ roept de stem van mijn vader. Nog steeds is zijn stem zoals vroeger, hypnotiserend en prachtig. Snel sta ik op en verlaat mijn kamer, waarna ik de trap afstommel om mijn ouders te bereiken.
Zodra mijn ouders zijn vertrokken sluit ik de deur, om hem secondes later weer te openen als er wordt gebeld. Mijn fragiele lichaam wordt omhelst door twee armen en ik word dicht tegen een borst aangetrokken. ‘Dear, laat Rose los voordat je haar verstikt.’ Louis laat me los en ik glimlach dankbaar naar Eleanor. Die glimlacht terug en brengt dan haar hand voor haar lichaam, meenemend mijn favoriete jongen. Ik zak op mijn hurken en glimlach naar hem. ‘Hey Luc.’ Met grote ogen kijkt hij me aan, dan glimlacht hij breed. ‘ROSE!’ Hij laat zijn moeders hand los en rent naar me toe. Snel strek ik mijn armen en vang hem op, waarna ik opsta en een rondje draai. ‘Hoe is het met mijn favoriete Tomlinson?’ Louis slaat zijn armen over elkaar en snuift. ‘Hurting.’ Ik lach en zet Luc neer, waarna ik mijn armen weer om Louis sla. ‘Ik houd ook van jou, oom.’ Hij glimlacht en knijpt in mijn wang. ‘Ik ook van jou, sweetie. Nu, laten we er een leuke avond van maken.’ We stemmen allemaal in en ik leid ze naar de woonkamer, waar onze avond kan beginnen.
Reacties:
OOOOOOOOOOOOO
Dit iss verslavenddd<3
Mooi sissyy<3