FanFic.nl

monster in the deep

Chapter 1: she appears

Percy

Vandaag werd ik wakker in de veronderstelling dat het een dag zou worden als alle anderen, maar ik vergis me de laatste tijd wel vaker, want man wat had ik het mis.
Vandaag zouden de saters, mensen met benen als die van een geit, de nieuwe kampers naar kamp-halfbloed brengen. Het kamp waar ik op dat moment was. Op zich was dit niet raar het gebeurde elk jaar, maar dit jaar was het ietsje anders.

We zaten aan de tafels, alle halfbloeden hadden namelijk hun eigen gebouw en hun eigen tafel. Ik zat in mijn eentje aan mijn tafel, want mijn halfbroer Tyson was bij mijn vader Poseidon als leger aanvoerder.
Chiron was ons net alle nieuwe kampers aan het voorstellen en degenen van wie het bekent was welke goddelijke ouders ze hadden in te delen. De goden hadden me ooit een belofte gedaan hun kinderen te erkennen en tot nu toe hielden ze zich redelijk daaraan, er waren maar een paar kinderen die nog niet konden worden ingedeeld.
Plotseling kwam er een meisje de eetzaal binnen, ze was misschien een paar jaar jonger dan ik was. Ze had lang blond haar en er staken hier en daar wat takjes uit, ook had ze bruine ogen en een egale huid. Ze was niet heel knap, en dat zeg ik niet allen om mijn vriendin Annabeth gerust te stellen, maar ook gewoon omdat ze het niet echt was. Ze droeg een blauwe spijkerbroek met een rood T-shirt erboven en ze droeg er rode gympen bij.
“Was je verdwaald meisje?” Vroeg Chiron.
“Nee” Zei het meisje kalm “en mijn naam is Sophia, Sophia de la Rosa meester Chiron.”
Ik vroeg me af hoe ze wist dat hij Chiron heette, maar Chiron zelf vond het blijkbaar doodgewoon.
“Wat doe je in kamp-halfbloed?” Vroeg hij. Ik vond het een stomme vraag, want wat zou iemand nou in kamphalfbloed doen. Getraind worden natuurlijk.
“Ik wil getraind worden.” Zei ze al net zo kalm.
“Oké, maar dan moeten we uitzoeken wie je goddelijke ouder is.”
“Dat weet ik wel. Ik ben de dochter van alle goden.”
Een tijd lang was het stil. Een dochter van alle goden, hoe is dat nou mogelijk? En toen schreeuwde Clarisse, een meisje uit het Ares gebouw, het uit.
“Ha! Dochter van alle goden, dat kan helemaal niet! Je zit maar wat te kletsen!”
Het meisje dat Sophia heette bleef er verassend kalm onder. Ze keek Clarisse geen moment aan maar zei tegen Chiron.
“Ik kan het wel bewijzen.” Chiron knikte naar haar als teken van goedkeuring en toen gaf ze ons een demonstratie van haar kracht. Ze begon met Zeus zijn krachten, want ze liet een bliksemschicht net voor haar voeten terecht komen. Daarna concentreerde ze zich op de grond en maakte er een barst in. Dat was dus Hades. Ze ging naar één van de fonteintjes die er stond en liet er een straal water uit komen zonder de knop ook maar aan te raken. Dat waren de krachten van mijn vader, de krachten van Poseidon. Zo ging ze een tijdje door met de andere goden. Hermes kwamlangs Apollo, Hephaistos, Athena, Ares, alle goden die je maar kunt bedenken en toen ze klaar was was iedereen stil en staarde haar met open mond aan.
De stilte werd verbroken door Connor Stall die samen met zijn tweelingbroer Travis het hoofd was van het Hermesgebouw.
“In welk gebouw moet ze nu gaan wonen?” Vroeg hij aan Chiron.
“Ik vind dat ze dat zelf mag beslissen. Ze mag zich aansluiten waar ze wil want ze heeft tenslotte alle krachten” zei hij meer tegen Sophia dan tegen Connor.
“ik zou graag bij het gebouw willen dat het minste kampers heeft.” Sprak ze met haar rustige, kalme stem.
“Er staan genoeg gebouwen leeg waar je kunt intrekken.” Antwoorde Chiron
Sophia lachte en keek hem aan “Het is waarschijnlijk niet zo een goed idee om iemand zoals ik alleen te laten wonen.” Ik vroeg me af waarom het dat niet was, maar Chiron scheen het meteen te begrijpen.
“Percy Jackson van het Poseidon gebouw is alleen.” Zei hij tegen haar terwijl hij me verwachtingsvol aankeek.
Sophia draaide zich met een ruk naar me om en keek me met zoveel haat aan dat ik heel even dacht dat ik Ares in haar ogen zag, maar zo snel als ik het zag was het ook alweer voorbij. Ze draaide zich weer om naar Chiron.
“het lijkt me niet zeer verstandig om mij bij Percy in te delen. Ten eerste heeft mijn Ares-kant het niet zo op hem en ten tweede vermoord Annabeth me dan levend” Zei ze met een glimlach op haar gezicht.
Op dat moment realiseerde ik me dat Annabeth haar waarschijnlijk net zo een blik had gegeven als zij mij. Ik keek om naar Annabeth en zag dat ze beschaamd naar haar schoenen zat te kijken.
“Oké.” Vervolgde Chiron het gesprek. “Nico di Angelo van het Hadesgebouw is ook alleen. Hij is momenteel in het bos maar je kunt alvast naar het gebouw toe gaan als je wilt.”
Ze knikte naar hem en ging op weg naar het Hadesgebouw. Ik had het gevoel dat we nog veel zouden beleven met dit meisje.

[blue][/blue]Oké, dit hoofdstuk was een beetje saai, maar zie het maar als een introductie op wat er komen gaat. Hoe vaak willen Jullie dat ik update?
Zorg er wel voor dat het mogelijk is, want ik zit ook nog met school
see ya!

shadowlight

Reacties:

Rebella zei op 26 feb 2014 - 10:46:
Het is een leuk verhaal.
Maar ik raad je aan om de alinea's eruit te halen. Dat leest prettiger.
Tevens mis ik de beschrijving van de omgeving.

Wel orgineel!