FanFic.nl

De musketiers

Aramis (proloog)

De koets stopte vlak voor de troon in de Koninklijke tuinen. Er gebeurde een paar seconden niets. Toen stapte er een bediende vanachter uit de koets. Hij liep naar de deur en opende deze met een diepe buiging. Athos keek naar Aramis, en trok één wenkbrauw op. Pas toen de bediende een trap had neergezet, stapte de Heer van Buckingham uit de koets.
Hij was een grote, zwartharige man. Absoluut lang genoeg om zonder trap uit de koets te stappen. Achter hem aan kwam een jonge vrouw. Ze had dezelfde zwarte haarkleur en droeg een brede, blauwe jurk. De bediende liet haar hand met een buiging los toen ze van het trapje af stapte. Ze keek langs de rijen met musketiers, terwijl ze snel achter Buckingham aan liep.
‘’Vader, gaan we de training van de musketiers zien?’’
Buckingham draaide zich kort om. ‘’Misschien. We zijn hier voor staatszaken.’’
Aramis en Athos, volgden Buckingham en zijn dochter, terwijl de rest op de volgende koets wachtte.
‘’Heer Buckingham!’’ De koning stond verrast op, toen hij de man zag. Aramis vermoedde dat hij bijna was ingedut.
Koningin Anna zag er een stuk frisser uit. Ze lachte, en haar ogen troffen de zijne een moment, terwijl ze Buckingham begroette.
‘’Vrouwe Evangeline,’’ ze keek naar zijn dochter, ‘’wat een genoegen om u te zien.’’
Terwijl ze de nodige beleefdheden uitwisselden, arriveerden de mensen uit de tweede koets. Ze behoorden tot het hof van Buckingham, maar werden vrijwel rechtstreeks naar hun vertrekken geleid.
Kapitein Treville dook naast de troon op en wenkte hen. ‘’Waar is D’artagnan?’’
Aramis keek naar Porthos, die in zijn eentje de andere koets bewaakte. ‘’Ik heb geen idee.’’
‘’We hebben hem vandaag nog niet gezien,’’ zei Athos.
‘’Hij zou hier moeten zijn,’’ gromde Treville. Richelieu klaagt al genoeg over de onbetrouwbaarheid van musketiers.
Aramis begreep Trevilles ergernis behoorlijk goed. Kardinaal Richelieu en de leden van zijn rode garde gaven blijk ervan dat ze zich verheven voelden boven de musketiers.
‘’Hij zal wel – ‘’ Voor hij zijn zin af kon maken, vloog D’artagnan uit de bosjes naast de Koninklijke tuinen.
Buckingham keek hun kant op alsof hij nog nooit zoiets laags gezien had. De koning deed de grootste moeite om er geen acht op te slaan.
‘’Er is ook gewoon een poort naar hier, hoor,’’ grijnsde Aramis.
Treville keek D’Artagnan geïrriteerd aan. ‘’Wat moet dit voorstellen?’’
‘’Rode wachters op de Zuidweg,’’ hijgde D’Artagnan. ‘’Ze verstoppen zich in de bosjes en beroven wie er langskomt.’’
‘’Rode wachters?’’ Treville wierp een blik op de koning. ‘’Weet je het heel zeker?’’
‘’Ik weet hoe rode wachters eruitzien.’’
‘’Mijn wachters hebben een reden om de Zuidweg in de gaten te houden.’’ Treville sprong op van schrik, toen Kardinaal Richelieu plotseling achter hem stond. ‘’Bedankt voor je geweldige speurwerk. De koning heeft me opgedragen de Zuidweg vandaag vrij te houden. Wie had opgelet wist dat.’’ Hij maakte een korte, spottende buiging. ‘’Zou u nu zo vriendelijk willen zijn om mij te laten passeren?’’
Athos trok zijn wenkbrauwen op naar D’Artagnan. ‘’Goed bezig.’’
‘’Ik weet zeker dat – ‘’ D’Artagnan zweeg, toen de dochter van Buckingham naast hen stond.
‘’Vrouwe Evangeline,’’ Treville maakte een korte buiging.
‘’Kapitein Trevile.’’ Ze keek langs hem heen, naar het veld waar door de musketiers geschoten werd. ‘’Dus dat is waar uw beroemde musketiers ontstaan?’’ Ze keek naar Aramis en Athos, die naast haar stonden. ‘’Koningin Anna heeft verteld dat ze trouw en eerlijk zijn. En onverslaanbaar.’’
‘’Ik wilde dat dat laatste waar was,’’ glimlachte Treville. ‘’Maar dat geldt voor niemand.’’
Evangeline keek rond door de tuinen. ‘’Toch zijn er nog behoorlijk veel. Ik ben er zeker van dat jullie dan toch iets goed doen.’’
‘’Het is onze taak om de koning te beschermen. En die taak nemen we serieus,’’ antwoordde Treville.
‘’Waarom staan de musketiers dan zoveel verderop, en niet bij de koning?’’ Het meisje fronste licht. ‘’Vergeef me mijn nieuwsgierigheid.’’
Aramis grinnikte. ‘’Ze kunnen moeilijk allemaal bij de koning op schoot gaan zitten.’’
‘’Op het moment is de veiligheid van u en uw vader net zo belangrijk,’’ zei Treville zonder een spoortje van een glimlach.
‘’Ik voel me behoorlijk veilig.’’ Ze keek naar D’Artagnan. ‘’Als er iemand uit de bosjes komt, sta ik veilig tussen de musketiers.’’
‘’Evangeline!’’ Buckingham keek nors naar zijn dochter. Aramis vroeg zich af of hij altijd zo keek, of dat hij heel weinig plezier aan zijn bezoek beleefde.
De jonge vrouw maakte een kort buiginkje en liep weg. Ze volgde de koningin over het pad tussen de grasvelden door. Toen ze het kasteel ingingen, verdwenen ze uit het zicht.
Porthos kwam naar hen toe, toen de laatste koets werd weggereden. ‘’Waar kom jij vandaan?’’ vroeg hij aan D’Artagnan.
‘’Uit de bosjes.’’ Athos wees naar de platgedrukte struik tegenover hem.
‘’Oké…’’ Het kostte Porthos een paar seconde om de situatie in zich op te nemen. ‘’En wat deed je daar, als je taak was om met mij die stomme koetsen te bewaken?’’
‘’Ja, D’Artagnan.’’ Aramis wierp een vluchtige blik in de richting van Treville. ‘’Vertel ons nu maar eens over je rode wachters.’’
‘’Ik liep over de Zuidweg toen ik hierheen kwam. Voor me liep een welgesteld echtpaar. Voor de rest was er niemand op de weg. Toen kwamen er plotseling een stuk of tien rode wachters uit de bosjes. Ze – ‘’
‘’Hebben zij je dat geleerd?’’ vroeg Porthos, met een blik op het platte bosjes.
Treville maande hem met een handgebaar tot stilte.
‘’Ze overvielen het echtpaar,’’ ging D’Artagnan verder. ‘’Het ging ze alleen om het geld, niet om hun leven of om dat ze er niet mochten komen.’’
‘’Dat is simpel te verklaren,’’ bromde Treville. ‘’Richelieu heeft geld nodig. En waarschijnlijk willen we niet weten waarvoor.’’
‘’Ík wil het wel weten,’’ zei Athos, voor hij wegliep.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.