FanFic.nl

terug in de tijd door een scherf ?

1 hoofdstuk

Terug in de tijd door een scherf ?

Ik zit nu in mijn vijfde jaar op de havo. Volgend jaar mag ik naar de hbo-opleiding voor archeoloog. Nog maar vijf dagen, dan ga ik voor het eerst kijken.

VIJF DAGEN LATER:

Wow is dit een droom? Nee, dit is echt. Ze vragen me of ik mee ga.
“Je mag morgen aan de slag. Je mag mee met een opgraving in Groningen, om precies te zijn in Nieuwolda. We hebben gehoord dat er oude pijpjes en scherven in de grond liggen. En we misten één persoon om mee te gaan. Bijna iedereen is weg en ik heb gehoord dat je er vroeger gewoond hebt.” “Dat klopt”, zei ik. “Nou mooi je moet morgen om 10 uur aanwezig zijn. Je hoeft niks mee te nemen en hoeft alleen maar te kijken.” “Oke”, antwoord ik en zeg “tot morgen”.

DE VOLGENDE DAG 10 uur.

Zo precies op tijd. “Hey jij bent vast Lana de nieuwe die mee gaat naar Nieuwolda.” “Ja en ik vind het super dat ik mee mag.””Geen probleem. Kom dan gaan we.” Oke , ik glimlach en loop mee. Ik weet nog niet dat ik niet meer terug zal komen. Na een rit van een halfuur kom ik aan in Nieuwolda. Ik schrik, daar staat mijn oude huis. Kaal, geen grote bomen meer en ook geen moestuin. We rijden de hoek om nu kan ik mijn huis nog beter zien. We rijden verder tot de brug, ik roep “stop hier is het”. Ze graven een gat, pakken een scherf vast en weg zijn ze. Ik kijk verbijsterd toe. Dan pak ik ook een scherf en ineens sta ik in een echt regenwoud. Ik schrik van een ara die woest met zijn vleugels klappert. Ik val achterover in een plas water, de scherf valt naast me in het water. Ik pak hem op uit het water en dan sta ik ineens in de sneeuw. Ik kijk naar beneden en zie dat ik op een berg sta in de eeuwige sneeuw.
Ik pak de scherf weer vast en sta ineens in Pompeii. Verbijsterd denk ik dit kan niet waar zijn.
Er lopen overal mensen rond en er komt iemand op me af, een meisje van een jaar of twintig. Ze trekt me mee naar binnen en zegt “trek dit aan, dan lijk je een beetje op de mensen van hier.” Ik knik en trek de jurk aan, hij past goed. Ze vraagt “wat kom je hier doen?” Ik antwoord “Niks. ik pakte in Nieuwolda een scherf vast en ineens ben ik hier 1935 jaar eerder.” Ik raak in paniek. Ze roept me tot rust en vraag mijn naam hoe oud ik ben. “17. Ik heet Lana.” “Ik heet Aouda en ik ben 20 jaar. Ik woonde vroeger in Nieuwolda en toen ik verdween was ik 10. Ik hielp mijn moeder met plantjes planten. Ik pakte een scherf en toen kwam ik hier. In Nieuwolda is magische grond. Wanneer je een scherf aanraakt, ga je terug naar de tijd dat hij gemaakt is. En waar hij allemaal ooit geweest is. Je reist dus in de tijd. Maar niemand mag weten dat we uit een andere tijd komen. Als ze dat ontdekken klopt de geschiedenis niet meer en de toekomst ook niet. Niemand weet dan wat er kan gebeuren. Misschien verdwijnen er dan mensen en misschien wel de hele wereld. Niemand kan het je vertellen. Je kan me komen helpen in de bakkerij. Daar werk ik soms. Eigenlijk hoef ik niet te werken. Ik ben rijk genoeg om niet te hoeven werken. Mijn vader is van adel en is het Dorpshoofd en dus hoef ik niet te werken. Ik ben geadopteerd door hem. Maar ik vind het leuk om te helpen. Ga je mee?” ”Ja. Maar iedereen die hier blijft, overleeft de vulkaanuitbarsting niet.” “Er is geen vulkaan”zegt ze lachend. Ik zeg van wel maar ze gelooft me niet. “Er is wel een berg.” Ik momppel dat het geen berg is. Ik loop snel achter haar aan.
Die dag rond 12 uur gebeurt er iets ergs. Er komen kleine bevingen. Ze worden steeds heviger. Er komt rook van de berg af. Iedereen snelt naar binnen, ik ren achter Aouda aan naar haar huis. Ik kijk goed in het rond, overal zijn muurschilderingen. Ik hoor haar vader zeggen “wie is dat en waarom heb je haar meegenomen? Is het nog niet erg genoeg dat je in de bakkerij werkt? Je zet me voor schut.” “Sorry pap maar dit is Lana, ze woont sinds kort in de stad en ik geef haar een rondleiding. Toen ging de berg roken”. “O, in dat geval ze is hier van harte welkom.” Het begint aarde te regenen. Even later vallen er ook stenen. Ik sluip achteruit en zeg ik wist dat dit ging gebeuren en jij wou niet naar me luisteren. Ik had een heel dorp kunnen redden.” Haar vader zegt “wat wist je”. Ik weet meteen dat ik mijn mond voorbij heb gepraat. “O, niks” lieg ik . Aouda neemt me mee naar de kamer ernaast en zei je mag niks veranderen aan de geschiedenis en je kunt niet terug naar je eigen tijd. Alleen als je een scherf vind uit die tijd en dat kan niet want die moet nog komen dus er zijn geen scherven van.

IN HET BUURLAND

“Pap kom eens kijken.” Zijn vader komt naar buiten en zegt dat de Vesuvius is uitgebarsten. Kom dan gaan we er naar toe.” Maar dat is onmogelijk geworden. Ze varen weer terug. Ze kunnen er niet te dicht bijkomen, en kunnen niets meer zien. “We gaan er morgen wel heen”. Maar daar vergissen ze zich in .

POMPEII

De rook,die opsteeg, is neergedaald en overal komt as en stenen. Op de daken, op de straat, op de mensen. Maar het ergste komt nog.
Overal is het water afgesloten. Wat gebeurt er en wat kunnen we er aan doen? Geen idee. Maar ik weet wat er nu komen gaat en ren naar de andere kamer. Veel mensen vluchten richting het strand, maar deze familie niet. Ze blijft in huis zoals zo velen. De slaven ontsnappen van hun eigenaren weg. Er is paniek in de stad. We horen een gerommel. Er komt een kleine lawine van puin van de berg af. Het gaat richting het strand waar veel mensen zijn. De volgende lawine komt op de stad af. Ik pak gauw een scherf. Een jongen van mijn leeftijd grijpt me vast. Ik flits weg maar neem hem mee.

Reacties: