FanFic.nl

You and me

Deel 9

Door de ogen van Joe: Ik had Nora beloofd om met haar ouders te gaan praten en dat was ik ook van plan. Ik vond het super erg dat ze onze relatie niet respecteerden en ik zou ervoor zorgen dat ze wisten hoeveel ik van hun dochter hield. Nora stond nu in de douche en Nick en Kevin konden hun wel even bezig houden. Ik vond Nora’s ouders in de living, haar vader las de krant en haar moeder was de was aan het plooien. “Eum, ik zou even met jullie willen praten…”� zei ik in het Engels. “Ga je gang.”� Zei meneer Williams kort. “Wel, ik weet dat jullie de relatie van mij en Nora niet goedkeuren, maar ik wil jullie verzekeren dat ik echt heel veel van jullie dochter houd. Ik zou alles voor haar doen. En het feit da ik in een ander continent woon, kan daar niets aan veranderen. Ik ben bereid om die afstand af te leggen om Nora zelfs maar voor een paar uur te zien. Ze is het licht in mijn leven, ze maakt mijn leven volmaakt en ik hoop dat jullie dat kunnen begrijpen.”� “Hoe weten wij zeker dat jij haar niet dumpt voor een of andere hollywood-ster?”� vroeg mevrouw Williams. “Dat kunnen jullie niet, je kan allen erop vertrouwen dat ik dat niet ga doen en dat ik oprecht van Nora houd.”� Er was even een korte stilte en ik wist dat ze nadachten over wat ik had gezegd. “Je belooft ons dat je haar niet zult kwetsen?”� ik knikte. “Dan is het oké, welkom in de familie.”� Zei Nora’s moeder lachend voor ze me omhelsde. Meneer Williams kwam me nu ook een hand geven, ik was versteld van deze ommekeer, maar was er ook heel blij mee. Ik kon al niet wachten om het aan Nora te vertellen.
Door de ogen van Nora: “WAT!!? Echt wow, dat is super!”� was mijn reactie toen Joe vertelde over zijn gesprek met mijn ouders. Het was een hele opluchting dat nu ook zij onze relatie respecteerden. We zaten met zen vieren op mijn kamer en waren gewoon wat aan het babbelen. “Waarom maak je zelf eigenlijk geen muziek?”� vroeg Nick plots. “Je hebt een geweldige stem, maar waarom doe je daar niets mee?”� “Ik weet het niet, ik denk dat ik mijn stem niet goed genoeg vind om alleen te zingen. Ik zing meestal gewoon met de liedjes mee en ik kan ook al helemaal geen liedje schrijven.”� Antwoordde ik. “Hoe bedoel je?”� vroeg Joe. “Wel, ik schrijf gedichten en verhalen, maar het lukt me gewoon niet om een liedje te schrijven.”� “Dat is raar, want een lied is net hetzelfde als een verhaal, alleen in het kort.”� Zei hij. “Ja, of een gedicht in het lang.”� Vulde Nick aan. Ik wist niet wat ik moest zeggen, ze hadden gelijk maar het ging gewoon niet. Ik had het al geprobeerd, maar het was alsof de tekst die ik schreef tegenwrong. “Ik heb een idee, we gaan vandaag samen een liedje schrijven.”� Zei Joe enthousiast. “We leren jou hou je een mooie tekst schrijft en wij zetten er muziek op.”� Iedereen was meteen akkoord en ook ik vond het een leuk idee, misschien kwam hier nog wel iets leuks uit. We zette ons meteen aan het werk. Ik nam een blok papier en een potlood, Joe kwam naast me zitten en Kevin en Nick haalden hun gitaren boven. “Ok, dus het eerste wat je je moet afvragen, is over wat je wilt zingen?”� vertelde Joe. “Eum…”� Ik had wel een ideetje maar het was zo moeilijk om te verwoorden. “Je hoeft het niet te zeggen als het nogal moeilijk is hoor. Het volgende wat je moet doen is gewoon schrijven wat er in je opkomt. Schrijf even de eerste strofe, denk dat het een gedicht is en dan zijn de volgende strofen en refrein dat ook, maar moet je gewoon zien dat het een mooi geheel vormt.”� Ik knikte, dat klonk niet zo moeilijk. Ik begon te schrijven terwijl de jongens in stilte toekeken.

All my life long
I’m trying to be someone else
but I didn’t see it was wrong
and I needed to be me
I wore a mask to protect my soul
now I don’t need to anymore
cause I have you

Ik gaf mijn probeerseltje aan Joe. “En?”� Hij knikte alleen maar en tikte met zijn voet op de grond alsof hij er al een ritme bij had gevonden. “Het is goed, echt waar.”� Hij gaf het papier door aan zijn broers en 1 voor 1 keurden ze het goed. Nick gaf de tekst weer aan mij en speelde even iets op zijn gitaar terwijl hij de woorden stilletjes meezong. Het was een kort stukje, maar een begin. “Ok dat klinkt al goed, vind je niet?”� zei Joe ik knikte. “Ok dan moet je nu het refrein schrijven. Ik had niet echt een idee, maar toen ik in de ogen keek van de jongen waar ik zoveel van hield voelde ik de inspiratie bij me opkomen.

You came into my life
on the sacred winds of time
you’ve learned me to love again
to care again
you’re my other half
my shining star above
i need you like a heart needs a beat
you make my life complete

Opnieuw las Joe het na. Hij keek diep in mijn ogen en zijn blik liet me weten dat hij wist dat dit lied over hem ging. Weer ging het papier onze kleine cirkel rond. De jongens hadden blijkbaar ook al een idee van de muziek en een uurtje later stond er een heel liedje op papier. We speelden het een paar keer en Joe gaf me wat tips voor het zingen, maar het resultaat was dan ook echt mooi. Het was geen té melig liefdeslied, maar een liedje met een leuk ritme en toch genoeg emotie erin. Na de laatste keer oefenen keek ik naar het blad papier dat ik vasthield, de tekst kon ik al snel vanbuiten en de hogere noten lukten goed. “Mijn eigen liedje.”� Zuchtte ik blij. “en dat van jullie natuurlijk.”� Voegde ik er snel aan toe, toen ik me bedacht dat de jongens wel voor de muziek hadden gezorgd. “Nee nee, zeg het maar gerust, het is jouw liedje!”� lachte Kevin me toe. “Dank je jongens, zonder jullie had ik dit niet gekund.”� Zei ik oprecht. “Het is oké. We deden het graag.”� Antwoordde Joe voor hij een kus op mijn lippen drukte.

Reacties:

Nynke zei op 18 jan 2010 - 12:06:
Mooi geschreven!