FanFic.nl

The secret of Shadowwood University

De Verdwijning

Taylor en Louise liepen door de gang van Roseday College. Het was de laatste dag voor de vakantie. Opeens staat Taylor stil. „Kun je even blijven wachten? Ik moet wat uit mijn kluisje halen.” zegt Taylor. „Tuurlijk ik wacht hier wel.” antwoordt Louise. En zo ging het ook, Taylor liep weg en Louise wachtte. Alleen kwam Taylor niet terug. Na een tijdje begon Louise zich zorgen te maken. Ze liep naar Taylors kluisje, maar Taylor was er niet. Wat nu? Louise liep naar wat mensen die in de buurt stonden. „Hebben jullie Taylor gezien?” Maar niemand had haar gezien. Waar was Taylor? En wat moest Louise nu doen?? Ze besloot naar haar eigen kluisje te gaan en onderweg naar huis zou ze wel langs Taylor gaan. Ze fietste en bleef staan bij Taylor's huis , ze klopte op de deur en de deur ging open. Ze dacht dat het Taylor was en zei "waarom ging je opeens weg zonder wat te zeggen." Toen hoorde ze opeens een lage stem, het was Taylor's vader. "Wat bedoel je met weg?" "Nou, ze zei dat ze naar haar kluisje ging en toen was ze opeens weg. " De vader van Taylor werd bang," Taylor gaat nooit weg zonder wat te zeggen en ze is ook niet thuis nu." Louise bleef verward staan. Als ze niet hier is waar is ze dan? „Ga maar naar huis, ik zal haar bellen en als Taylor na 6 uur nog steeds niet thuis is ga ik naar de politie.” Louise kreeg geen woord uit haar keel dus ze knikte alleen, draaide zich om en fietste zonder het te beseffen naar huis. Eenmaal thuis antwoordde ze niet toen haar moeder vroeg hoe het op school was geweest en liep door naar haar kamer. De rest van de avond kon ze zich niet meer concentreren en bleef voor zich uit staren, ze kon alleen nog maar denken aan Taylor. Rond 18:00 staart Louise naar haar mobieltje. Ze wacht op een telefoontje van Taylor's vader. Om 18:15 wordt ze gebeld, ze neemt gelijk op. "Hallo? Weten jullie al wat? Is ze terug?" Taylor's vader zucht. "Taylor is vermist."


"Waar ben ik? Waar moet ik naartoe?"

Taylor was net uit de trein gestapt. Ze loopt naar een donker huis. Ze klopt op de deur. De deur gaat open. Niemand is thuis, ze besluit te wachten. Een kwartier later komt er een jongen binnen. Hij kijkt haar aan, "Taylor?!?!"
Taylor knikt. Ze weet niet wat ze moet zeggen. Er komt een groepje jongens met gitaren naar binnen lopen. 1 van hun laat zijn gitaar vallen, loopt naar haar toe en zegt "Na die dag dat dat nieuwe meisje bij jou in de buurt kwam wonen, ben je nooit meer terug gekomen." Hij staat met tranen in zijn ogen. "WAAROM?!" Hij schreeuwt zo hard dat de andere jongens ervan schrikken.
"Ik had ook meisjesvrienden nodig, jullie zaten niet eens bij mij op school."
1 van de andere jongens vraagt, "Heb je ruzie met haar gehad? Ik bedoel, waarom ben je anders hier." Taylor kijkt hem aan. "Nee, dat is het niet. Ik ben weggelopen en ik vroeg me af of ik kan blijven. Het is maar voor een paar maanden, totdat ik...." "Nee, je bent weggegaan en je kan nu ook niet meer terug, daar is de deur!" Taylor ziet nu in dat weglopen geen goed plan was, maar ze blijft staan. De jongen pakt haar koffer en pakt een aansteker, "Als je binnen 2 tellen niet buiten staat heb je geen plaats om te slapen en geen kleren. 1..2..." Hij steekt de koffer in brand en gooit hem de deur uit. Ze staat op straat, kan nergens meer naartoe en heeft geen kleren. Opeens ziet ze Louise lopen met een adresboekje in haar handen. Ze loopt naar het donkere huis, Taylor wilt naar haar toe rennen maar het is te laat. De jongens kijken Taylor aan en doen de deur dicht met Louise binnen. Ze besluit met de trein te gaan en het boeit haar niet meer waar ze uitkomt. 1 uur later staat ze in Newcastle. Ze ziet een winkelcentrum en loopt daar even rond. Het begint donker te worden en ze heeft geen idee waar ze gaat overnachten. Ze vraagt maar aan een jongen van een muziekwinkel of er ergens in de buurt een hotel is." Hier om de hoek. "De jongen lacht vriendelijk naar haar. Taylor bedankt hem en loopt snel naar het hotel, het regent. Drijfnat van de regen komt ze binnen. Ze vraagt om een hotelkamer, maar er zijn geen kamers meer over. Ze loopt wanhopig terug naar de muziekwinkel. De jongen doet de deur dicht, sluit de winkel af en wilt weglopen, maar dan ziet hij Taylor staan. "Geen kamers?"
"Nee. Mag ik alsjeblieft hier overnachten?” Eerst staat de jongen een beetje verward stil. “Tuurlijk.. tuurlijk. Maar niet hier. Kom maar mee, mijn huis is niet ver hier vandaan.” Ze lopen een tijdje door de straten. Taylor weet niet wat ze moet zeggen en is blij als de jongen begint met praten. “Ik heet Charlie, Charlie Stonebridge eigenlijk.” “Ik ben Taylor, Taylor McKnight.” Taylor was bang dat hun gesprek niet verder zou komen maar gelukkig praat Charlie verder. “Wat doe je eigenlijk hier, moet je niet thuis zijn?” Taylor twijfelt over wat ze moet antwoorden. “Ik.. ben weggelopen. Ik weet nu ook dat dat niet slim was, maar ik kan niet meer terug.” Charlie weet niet meer wat hij moet zeggen. Gelukkig zijn ze bij zijn huis gekomen. “Hier is het.” Ze staan voor een groot rond gebouw wat zo te zien uit meerdere kamers bestaat. Ze lopen naar binnen. Taylor is blij dat ze niemand tegenkomen want ze ziet er waarschijnlijk moe en gestrest uit. Een paar trappen op, nog een stukje de gang door en ze zijn er. Charlie doet de deur open en laat Taylor naar binnen gaan. De kamer is niet heel groot; een bank, een kleine keuken, een bed en verder een kleine badkamer. “Ik weet dat het niet veel is, maar genoeg om mee te leven.” zegt Charlie. Taylor reageert niet dus Charlie gaat verder. “Ik slaap vannacht wel op de bank, dan kan jij in mijn bed. Op de bank zit een andere jongen, waarschijnlijk Charlie’s kamergenoot. “Ik ben Jack Smith, de beste vriend en kamergenoot van Charlie.” Taylor zegt niks dus zegt Charlie: “Dit is Taylor, ze had geen slaapplek en ik heb gezegd dat ze hier wel kan blijven.” “Wil je nog iets eten?” Taylor denkt van alles maar ze krijgt geen woord meer uit haar keel. Charlie en Jack praten nog een tijdje terwijl Taylor in het bed gaat liggen en bijna meteen in slaap valt.
Taylor wordt net wakker, maar Jack en Charlie zijn al weg. Ze besluit te wachten tot ze terugkomen, het is vakantie dus ze zijn vast niet naar school ofzo. Ze ziet een paar gitaren staan en loopt ernaartoe. Ze pakt de akoestische gitaar en begint erop te spelen. Ze mag eindelijk weer gitaar spelen zonder dat er iemand zeurt. Taylor heeft het niet door, maar Charlie en Jack staan bij de deuropening. 5 minuten lang staan ze daar zonder dat Taylor er iets van merkt, maar dan ziet ze hun en stopt ze gelijk. "Oh , sorry ik merkte niet dat jullie er waren. Ik had het moeten vragen." Ze kijken haar aan. " Het geeft niet, maar wat ben jij goed! Op welke school zat je?"
"Roseday College." "Uhm. Nog nooit van gehoord.. Is het een conservatorium? "
"Nee, een gewone school, het was heel leuk enzo. Maar niet echt wat voor mij." "Ik snap het niet hoor Taylor, je bent zo goed maar waarom zat je dan niet op een muziekschool of conservatorium?" Taylor blijft stil en staart naar de grond. "Kom maar even mee." Charlie pakt de autosleutels en trekt haar mee naar de auto. Het rijden duurt niet lang en dan staan ze bij een groot gebouw. Charlie loopt naar binnen en praat met een oude man. Ze knikken naar elkaar en Charlie wijst naar Taylor. "Daar staat ze." De oude man zegt "Oke kom maar mee." ... "Charlie, wat is hier aan de hand?" Charlie lacht alleen maar en duwt haar naar een kamer. Er staan een paar gitaren en Taylor mag er 1 uitkiezen. De man zegt "speel maar wat." Charlie kijkt haar aan en fluistert nog snel in haar oor "speel wat je net speelde." Ze begint te spelen en de man luistert. Als het lied voorbij is zegt de man "wacht maar even buiten." Charlie en Jack moeten naar binnen komen en Taylor staat daar met haar oor aan de deur te luisteren. Opeens gaat de deur open. "Okay Taylor, je kan na de vakantie beginnen. Hoe oud ben je? " "Ik ben 14 en wat bedoelt u met na de vakantie beginnen? Krijg ik een baan!?!?" De man begint te lachen en schud zijn hoofd. "Charlie , waar heb je dit meisje gevonden. Ze moet nog veel leren." Charlie lacht en zegt dat we teruggaan naar zijn kamer. "Hoe oud zijn jullie eigenlijk?" "16" zegt Jack. "Oh, en wat bedoelde die man met na de vakantie beginnen?''
"Je gaat naar school."

Reacties: