FanFic.nl

Forbidden Love [An Avatar love story]

7) the lady from the ball

Sam liet niet meer van zich zien of horen. Zuko genas verbazend snel.
Hij leek zich niet veel meer te herinneren van de voorbije weken.
"Ik heb van sam gedroomt," zei hij tegen z'n oom. "Het leek zo echt."
"Je hebt het niet gedroomd zuko," zei Iroh rustig. Zuko keek hem verschrikt aan. "Wat bedoelt u? Was ze hier?" Iroh vertelde zijn neefje het hele verhaal.
Toen Iroh was uitgesproken sprong zuko meteen recht. "Waar ga je heen?"
Zuko liep naar buiten. Hij ging naar het ziekenhuis waar Sam werkte.
Daar stond er hem een teleurstelling te wachten. "Sam werkt niet meer voor meneer Jinju," vertelde een vrouw in uniform. Zuko voelde zich terneergeslagen maar gaf het nog niet op. "Kunt u mij geen adres geven?"
De vrouw keek zuko aan alsof hij net heel onbeschoft was geweest. "Dat kan ik niet toestaan." Zuko probeerde haar om te praten maar de vrouw bleef onverbiddelijk. Toen de vrouw haar rug had omgedraaid, sprak een meisje zuko aan. "Ik hoorde jullie praten en ik kan je misschien helpen." zuko keek het meisje achterdochtig aan. "Ik ben een vriendin van Sam," legde ze uit. "Wacht hier even." Ze verdween even uit het zicht en kwam terug met een stukje papier in haar handen. "Pak aan. Dit is haar adres."
Zuko bedankte het meisje en liep naar het adres dat op het papiertje stond.
Zuko kwam bij een wat oubollig huisje met erg veel franjes terecht.
Er deed een oude dame open en ze keek verbaast naar zuko.
"Ik zoek Sam... Sam Song," zei Zuko tegen haar.
"Sam woont hier niet meer," zei ze terwijl ze hem onderzoekend aankeek.
"Weet u waar ze momenteel woont?"
Zuko zag de vrouw nadenken. "Nee, maar ze is niet meer in Ba Sing Se."
Zuko voelde zijn moed in de schoenen zakken.

Een paar maanden later...

Zuko bleef tevergeefs naar Sam zoeken.
Op den duur moest hij wel toegeven dat die vrouw gelijk had, Sam was niet meer in Ba Sing Se. Iroh vond dat zuko afleiding nodig had en was dan ook opgetogen toen hij vernam dat er spoedig een dansfeest werd gehouden. Dankzij een klant van de theewinkel had Iroh een uitnodiging weten te bemachtingen.
zuko was minder enthousiast. Het was namelijk zo'n chique bal waar vooral de hogere klasse van Ba Sing Se naartoe ging.
Uiteindelijk wist Iroh zijn neefje (met veel moeite) te overtuigen om mee te gaan.Iroh had het voor elkaar gekregen om voor hen geborduurde tunieken, deze droegen de rijke mannen in het aarderijk, te lenen voor het bal.
De avond van het bal brak aan. Iroh en zuko keken ongelovig rond in de ruimte die ze net waren betreden, een sfeervolle zaal met een gigantische kroonluchter. Toch kreeg zuko spijt dat hij was meegekomen toen hij al die keurige en opgemaakte mensen zag. Deze maakten een praatje met elkaar of dansten op een stijlvolle en sierlijke manier.
Zuko had nog nooit zo'n extravagante stijlen qua kledij gezien.
Iroh stond met een groepje mensen te praten en wenkte hem. zuko kon wel door de grond zakken van schaamte. hij liep zo langzaam mogenlijk naar z'n oom en het groepje toe. hij probeerde zo zelfverzekerd mogenlijk te kijken.
hij keek naar de jonge dame die naast z'n oom stond.
ze keek hem één seconde aan. niet langer. zuko stond plots aan de grond genageld. die ogen... Had hij het wel goed gezien? of begon hij nu ook al dingen te verbeelden?
maar hij kende maar één meisje die even bruine en grote ogen had.
zuko staarde haar overdonderd aan.
Ze droeg een groen kleed met gouden afwerkingen.
Haar vlecht had ze ingeruild voor een hoog opsteekkapsel.
Haar houding was eleganter en haar gezicht was met make-up streng opgemaakt. on-ge-lo-fe-lijk, hij had haar bijna niet herkent!

Hij hoorde niet hoe zijn oom hem voorstelde aan de andere mensen.
zij was het enige dat nog telde op dat moment.
Wat deed ze hier? dacht zuko. Waarom zag ze eruit als een prinses? waarom was ze plots vertrokken? waarom brak ze mijn hart? er waren zoveel vragen die hij haar wilde stellen, maar het enige wat hij kon was haar verbluft aankijken.
"aangezien u haar zo zit aan te staren, zou ik haar maar ten dans vragen," zei een wat ouder uitziende vrouw. "voor iemand anders het doet."
ze legde haar hand op het meisje haar schouder. die keek haar verschrikt aan en fluisterde iets in haar oor. de oudere vrouw maakte snel een wegwerpgebaar met haar hand.

het meisje staarde zuko aan, seconden leken minuten.
de kracht en energie, waar hij zo van hield waren uit haar ogen verdwenen.


Zwijgzaam begeleide hij haar naar de dansvloer.
Zuko wilde iets zeggen maar er zat een krop in zijn keel.
De muziek was traag en slepend. Ze legde haar hand op zijn schouder. ze liet toe dat hij haar andere hand vast hield maar liet hem op een zekere manier op afstand. ze draaiden heen en weer.het leek wel alsof de wereld alleen om hen draaide. zuko's stem leek opeens weer te werken. ze liet zich een beetje achterover buigen. "Ik weet dat jij het bent," fluisterde hij in haar oor. Met een wijsvinger tilde hij haar kin op en draaide haar gezicht naar hem toe. "Ik heb je zo gemist sam!" Ze duwde hem van zich weg en keek hem geschrokken aan. "Ik ben verandert, Li..."
toen liep ze haastig van hem weg en liet zuko verbrauwereerd achter.
sam liep naar buiten en zuko besloot haar achterna te gaan.
de mensen keken hem verbaast aan maar dat kon hem niet schelen.
hij moest haar inhalen !
toen zuko buiten was zag hij haar een klein straatje in rennen. het verbaasde zuko dat ze zo snel kon lopen met die schoenen aan, hij kon haar met moeite bijhouden. snel liep ze het ene straatje na het andere in.
uiteindelijk stopte ze hijgend en ging met haar rug tegen een muur staan. toen ze zuko zag sloeg ze een verbaast kreetje, alsof ze niet verwacht had dat hij haar zou volgen.
"sam," begon zuko. hij liep naar haar toe en nam haar beet bij haar polsen.
met een verschrikte uitdrukking op haar gezicht probeerde ze zich los te rukken. ze herhaalde dit verscheidene keren zonder succes.
"laat me los," schreeuwde ze. ze keek rond zich heen maar er was niemand in de buurt.
zuko voelde woede opkomen. "als dat is wat je wil!" harder dan bedoelt liet hij haar los waardoor ze met een smak op de grond terecht kwam. ze keek hem wild aan. haar opgestoken haren waren los gekomen. "waarom doe je zo?" zuko's stem sloeg over. plots schoten er tranen in sams bruine ogen. zuko was meteen niet kwaad meer. "het spijt me," zei hij zacht.
ze stond moeizaam op en keek zuko lang aan. zo stonden ze een hele tijd. plots vielen er een paar druppels regen op zuko's gezicht, maar hij voelde het niet. het begon harder te regenen. zuko nam haar hand. "kom we moeten schuilen. straks wordt je nog ziek." ze knikte gehoorzaam. zuko keek om zich heen maar hij wist niet waar ze waren. zij duidelijk ook niet. nadat ze enkele straten verder gelopen waren, zag zuko iemand staan in de verte. ze liepen er snel naartoe...

Reacties:

DreadQueen zei op 12 juni 2009 - 19:47:
snel een vervolg maken!!
XX.