FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Twenty~Saying goodbye to my best friend

Nog eens vier maanden zijn er verstreken, wat ons uitbrengt op een half jaar dat er is verstreken sinds ik de jongens voor het eerst ontmoette. Het is nu zomer en dat betekent ook dat de volgende tour van de jongens eraan komt. Natuurlijk zie ik er tegen op, maar ik kan me ook storten op het verhuizen naar London, waar ik ga studeren aan de Royal Academy of Dance. Vandaag, echter, is de dag dat Niall vertrekt.

Met een zucht sla ik de wekker uit en rek me uit, waarna ik de dekens aan de kant sla en mijn benen over de rand van het bed gooi. Mijn armen strek ik boven mijn hoofd en ik gaap, om ze vervolgens naar beneden te laten vallen en mijn nek te kraken. Uiteindelijk sta ik dan op en zoek een leuke outfit bij elkaar, waarna ik mijn kamer verlaat en richting de badkamer loop. Als ik langs Niall’s kamer loop, blijf ik even stil staan. Hij snurkt zachtjes en ik glimlach, mijn tocht naar de badkamer meteen daarna vervolgend. De deur sluit ik zachtjes achter me en ik leg mijn kleren op een daarvoor bestemd plankje. Mijn vingers vouw ik om de knop van de douche en ik draai het water aan, om me vervolgens van mijn kleren te ontdoen en onder het water te stappen. De temperatuur van het water laat me ontspannen en genietend sluit ik mijn ogen.

‘Niall,’ fluister ik zachtjes in zijn oor. Hij mompelt wat en strekt zijn armen, waarna hij me meetrekt het bed op. Zijn beiden armen slaat hij stevig om me heen en hij trekt me tegen zijn, mag ik toevoegen naakte, borst. Een tevreden glimlach plaatst zich op zijn lippen en hij verbergt zijn gezicht in mijn haar. Zachtjes giechel ik en plaats mijn vingers op zijn borst. De warmte sijpelt via mijn vingers m’n lichaam in en ik glimlach. Dan krul ik mijn vingers om en begin hem te kietelen. Ik hoor hem zachtjes lachen, waarna hij me loslaat en op zijn rug draait. ‘Gemenerd.’ Ik lach en sta op, waarna ik mijn lilakleurige jurkje gladstrijk. ‘Jij bent hier diegene die me vastnam in een houdgreep.’ Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt me aan. ‘Enige reden om me zo vroeg wakker te maken, though?’ Zachtjes knik ik en wijs naar de kalender aan de muur. ‘Vandaag vlieg je naar London om de tour te beginnen.’ Zijn gezicht versomberd voor een klein momentje, waarna hij vrolijk grijnst. Ik vraag er verder niet naar, maar grijns in plaats daarvan terug. ‘Dus kom je bed uit en maak je klaar, dan kunnen we ontbijten.’ Hij knikt en ik verlaat zijn kamer, maar niet voordat ik zeker weet dat hij het bed uit is. ‘Tot zo, Nini.’
‘Tot zo, Ismay.’

Vijf uur later staan we op het vliegveld en slaat de waarheid eindelijk bij me in. Hij vertrekt voor bijna zeven maanden en ik zal hem niet zien. Zacht zucht ik en draai me zo, dat ik Niall recht aankijk. Zijn koffers staan naast ons en hij kijkt me al aan. Met trillende vingers zet hij de zwarte beanie beter op zijn blonde lokken. ‘I-ik.’ Hij valt weer stil en kijkt me triest aan. Twijfelend zet ik de eerste stap en sla mijn armen om zijn middel, waarna ik me stevig tegen hem aandruk. Somber leg ik mijn hoofd op zijn borst en staar naar de anderen mensen op het vliegveld. Mensen met koffers, kleine kinderen in schattige kleren, vastgehouden door angstige ouders die bang zijn ze kwijt te raken, zakenmannen en stelletjes. Zonder dat ik het merk, heeft Niall zijn armen om mijn middel geslagen en rust hij nu zijn kin op mijn hoofd. ‘Hoe komt het dat afscheid nemen van jou meer pijn doet dan het afscheid van de jongens deed?’ Ik haal mijn schouders op en laat een enkele traan ontsnappen. ‘Ik zal je missen, Niall,’ mompel ik. ‘Ik zal jou ook missen, Ismay.’ We zijn weer een tijdje stil en af en toe zie ik mensen met medelijden naar ons kijken. ‘Kom je me opzoeken, in London?’ Hij trekt iets terug en houdt zijn pink omhoog. ‘Zo vaak als ik kan.’
‘Pinky promise?’
‘Pinky promise.’ Ik haak onze pinken in elkaar en glimlach lichtjes. Hij glimlacht ook en strijkt over mijn haar, waarna hij me weer tegen zich aandrukt. ‘Ik wou dat je meekon, chipmunk.’ Chipmunk was zijn bijnaam voor me, waarom weet ik nog steeds niet, maar stiekem vind ik het heel schattig. ‘Ik wou ook dat ik meekon, Niall, maar ik moet alles klaarmaken voor mijn studie.’ Hij zucht en knikt. Dan wordt zijn vlucht omgeroepen en verlaten meerdere tranen mijn ogen. ‘Ik ga je echt missen, Niall.’ Hij knikt instemmend en kijkt me dan twijfelend aan. Zijn handen pakken mijn gezicht vast en voordat ik besef wat er gebeurd, plaatst hij zijn lippen op die van mij.


Voordat ik zelf doorheb wat ik doe, heeft mijn lichaam al gereageerd en plaats ik mijn lippen op die van haar. Meteen vult een heerlijk gevoel mijn lichaam en zie ik vuurwerk voor mijn oogleden. Eindelijk doe ik dan waar ik al zolang van gedroomd heb, ik zoen haar. Dan overspoelt paniek mijn lichaam, want waarom zoent ze me niet terug? Geschrokken trek ik terug en kijk haar aan. Mijn vingers vouwen zich strak om de hendel van mijn koffer en ik kijk haar met doffe ogen aan. ‘Bye,’ mompel ik snel, dan draai ik me om en laat mijn tranen de vrije loop. Alles heb ik nu verpest, natuurlijk zoent ze me niet terug. Wie wilt er nou weer met mij? Ik ben de Ier, die jongen die zoveel eet, dat rare vijfde lid van de band. Ze is vast op Liam of Harry, die passen ook veel beter bij haar. Zonder om te kijken, loop ik naar de juiste gate en slurf en laat mijn ticket zien. Niemand kijk ik aan, ik loop gewoon recht naar mijn plek en ga zitten, waarna ik me door middel van muziek van de wereld afsluit.

Reacties: