FanFic.nl

Impossible love (HP story)

Chapter 1

'JE KAN HET VERGETEN, IK LUISTER NIET NAAR JOU!!!'
'GRACE SULLIVAN, HOE DURF JE ZO'N TOON TEGEN MIJ AAN TE SLAAN!?! WIJ ZORGEN VOOR JOU, JE GAAT NIET ZOMAAR NAAR DAT RARE ZWEINDEIN!'
'HET IS NIET ZWEINDEIN, MAAR ZWEINSTEIN, EN IK GA ECHT WEL, ALLES IS BETER DAN DAT IK IN DIT STOMME WEESHUIS ZIT!'
'PAK DAN MAAR JE SPULLEN!!!'
'HEB IK AL GEDAAN, IK VERTREK!!!'
Na dat gezegd te hebben sla ik de voordeur met een harde klap dicht, waardoor het glazen raampje in de deur barst en eruit valt. Ik kook van woede, zij kunnen mijn leven niet bepalen. Ze denken dat ze voor mij moeten zorgen, en dat ze daarbij ook van alles over mij te zeggen hebben, maar dat is niet zo. Het zijn mijn ouders niet zeg! Op zulke momenten mis ik ze vreselijk, terwijl ik niet eens weet wie ze zijn. Ik kijk naar de brief in mijn handen, ik heb hem een paar dagen geleden gekregen. Er staat in dat ik een heks ben, en dat ik naar een of ander toverschool mag, genaamd Zweinstein. Eerst dacht ik dat het een flauwe grap was, tenslotte bestaat magie niet. Maar die middag veranderden mijn gedachten. Er gebeurde iets, waardoor ik overtuigd was dat magie wel degelijk bestaat.

Ik had weer eens enorme ruzie met miss Quinn, ik had iets gedaan wat haar niet aanstond. Het sloeg werkelijk nergens op, want hij verdiende het gewoon. Een jongen uit het weeshuis, Damian, was vuil tegen mij geweest. Wat hij zei, deed mij ontzettend veel pijn. Het onderwerp lag mij gevoelig, en toen maakte hij er een opmerking over. Hij vroeg mij waar mijn ouders waren, dat ze mij zeker gedumpt hadden, dat ze niet van mij hielden. Ik werd boos, en toen vloog Damian tegen de muur aan. Een harde klap, er sijpelde bloed uit zijn hoofd. Hij begon te krijsen, en een geschokte miss Quinn kwam aangerend. Hij zei dat ik het had gedaan, dat ik hem tegen de muur had gesmeten, dat ik hem dood wou hebben. Ze keken mij aan alsof ik een monster was. Ik wist niet precies wat er was gebeurd, maar ik wist wel heel zeker dat ik hem niet tegen de muur had geslagen. Althans, niet bewust. Als straf sloten ze mij op op mijn kamer, zonder eten, zonder drinken. Ik huilde de hele nacht, tot ik weer aan de brief dacht. Toverschool, heks, magie... Maar natuurlijk! Het is wel degelijk geen onzin, ik ben een heks. Ik kan dingen, die geen ander kan. Ik ben anders, en dat was eindelijk bewezen.

Ik sta nog steeds op de stoep voor het weeshuis, zwijgend te kijken naar de brief. Ik voel de tranen weer opkomen, maar ik wil niet huilen. Ik ben niet zwak. Vanmorgen tikte er een uil op mijn raam, met een briefje om zijn poot gebonden. Ik had het briefje eraf gehaald en bestudeerd. Het was een briefje, van ene Hagrid. Hij zei dat hij de jachtopziener was Zweinstein. Ja, alweer dat Zweinstein. Hagrid vroeg, of eigenlijk deelde hij het gewoon mee, of ik om 11 uur op de hoek van de straat zou staan.

Reacties: