FanFic.nl

Courage • Thorin Oakenshield

Hoofdstuk 6.

Alyssae probeerde haar ademhaling onder controle te krijgen, maar de angst overkwam haar alsof haar ledematen werden omwonden door dik spinnendraad.
‘Elf,’ klonk een van de lage stemmen van de dwergen.
Ze blikte over haar schouder en zag dat ze allemaal waren verdwenen, alsof ze in de lucht waren opgelost.
‘Klim naar boven.’
Nu pas kreeg Alyssae een dwerg met een ingevlochten baard in het oog die zich tussen de takken verscholen hield. Ze liftte zichzelf op aan een tak en klom behendig naar boven. Even schrok ze toen ze naast een andere dwerg terecht kwam – degene die ze het liefste wilde mijden.
Thorin keek haar met een woeste blik aan, alsof zij de orks had uitgenodigd om langs te komen.
Ze sloeg haar blik neer en klom via de takken omhoog, zodat ze aan zijn brandende ogen kon ontsnappen.
Met beide armen omsloot ze een stevige tak, van waaruit ze een goed overzicht had over het terrein. Ze zag witte flitsen in het rond vliegen, afkomstig van de tovenaar. Af en toe ontwaarde ze een klein gestalte dat van boom naar boom rende, maar er niet in leek te kunnen klimmen. Een tijdlang keek Alyssae toe, totdat de wargs steeds dichterbij kwamen en Bilbo nog steeds niet in een boom geraakt was. Gandalf deed zijn best om hun vijanden op afstand te houden, maar verder keek iedereen noodgedwongen toe.

Alyssae liet zich langs de takken omlaag glijden. Lichtvoetig veerde ze door haar knieën toen ze de grond raakte. Haar goed ontwikkelde gehoor was haar maar nauwelijks van dienst doordat het overspoeld werd door de rauwe stemmen van de orks en het gegrauw van hun rijdieren.
Alles leek in slowmotion over haar heen te komen, alsof ze op het punt stond haar bewustzijn te verliezen. Doodstil stond ze onder de boom, terwijl ze zich probeerde te oriënteren. De ongewassen geur van de orks drong haar neusgaten binnen. Ze waren overal.
En Alyssae was weerloos. Ze had geen wapens. Niets.
‘Geef me je dolk!’ schreeuwde ze naar Thorin. Ze nam aan dat hij als leider van de dwergen wel meer zou hebben dan een zwaard.
Thorin reageerde niet en Alyssaes ogen flitsten heen en weer, naar verschillende wargs die langzaam dichterbij kwamen. Hun kaken kwamen van elkaar af en ze ontblootten grommend hun vlijmscherpe tanden.
Alyssae vloekte zoals een koninklijke elf als zij eigenlijk niet betaamde. ‘Als je nu niet -’
Ze brak haar dreigement af toen er een doffe dreun naast haar klonk. Thorin stond haar terzijde, met een woeste trek om zijn mond. Hij stak haar een dolk toe, die voor Alyssae de afmetingen van een aardappelschilmesje had. Maar het was iets.
‘Waar denk je in vredesnaam mee bezig te zijn, elf?’
‘Bilbo,’ mompelde Alyssae en ze omklemde het kleine handvaatje. Ze wist niet waar Bilbo was en zag alleen de schuimbekkende wolven voor haar. De verleiding was groot om de boom weer in te klimmen, maar Alyssae kon dat niet over haar hart verkrijgen, ook al was de hobbit haar verantwoordelijkheid niet.
‘Dit werkt niet,’ zag Alyssae in toen een van de wolven naar voren sprong. Met een ferme slag wist Thorin zijn hoofd van zijn romp te scheiden.
Alyssae duwde hem naar de boom, terwijl een nieuwe warg zich aandiende. ‘Naar boven!’ schreeuwde ze. ‘Ik heb een beter idee!’
Thorin keek haar kort aan, maar hees zich toen aan een van de takken op. Onder hem klapten de kaken van een van de monsters tegen elkaar. Ook Alyssae klom weer terug. Op veilige afstand bleef ze staan. Ze keek in Thorins onstuimige ogen, die haar verwachtingsvol aankeken.
‘Ik doe het alleen.’ Ze keek even naar het kleine mes.
Een grimmige trek verscheen weer om Thorins mond, maar er was geen tijd voor protest.
Dwergen waren nu eenmaal geen elfen.
Ze zocht met haar ogen naar een uitstekende tak en balanceerde over de dunne uitsteeksels naar de volgende boom, om zo uit het zicht van de wargs te ontsnappen.

De adrenaline die door haar aderen stroomde, gaf haar bovenmenselijke snelheid. Ze bereikte de boom waar Bilbo onder stond, zijn zwaard als een spies voor zich uit gestoken.
‘Kom hier!’ riep ze met verheven stem en ze sloeg haar benen om een tak om hem handje te helpen. Hijgend en badend in het zweet keek hij haar aan en liet zich omhoog helpen, waar hij zich om het hout klemde.
Alyssae haalde opgelucht adem, maar de situatie was er niet op verbeterd. Ze zaten dan wel in een boom, maar daarin konden ze niet blijven zitten…
Plotseling schalde een stem door het woud die hun trommelvliezen deed trillen. Een grote, bleke ork schreeuwde uitdagend naar hen en richtte zich in het bijzonder tot Thorin.
Alyssae zuchtte ongelovig. Zijn trots was groter dan zijn verstand en hij liet zich uit de boom naar beneden vallen om de confrontatie aan te gaan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.