FanFic.nl

Tranen versus de diepte der oceanen • Finnick Odair

O1•

‘Wanneer begint de Toer?’ Annie kijkt me bezorgd aan. Ze weet niet dat het Capitool me haat. Nu ja, eigenlijk haat het Capitool me niet, de machthebbers in het Capitool haten me. De inwoners weten niet eens wat er gebeurd is in de arena. Of buiten de arena, ik heb geen idee waar ik het voorval moet situeren. Niet alle inwoners weten het, tenminste.
‘Over een uur of twee. Kom je mee naar het station? Ik heb geen zin om alleen te gaan.’ Annie glimlacht.
‘Je bent er sowieso niet alleen. Al je verliefde fans gaan er ook zijn.’ Ik kan maar geen haat in haar stem bemerken, zelfs geen beledigende ondertoon. Ze begrijpt het niet. Ik geef niets om mijn “geliefden”. Ik ben vijftien, geen volwassene. Ik haat het dat mensen denken dat ik, nu ik de spelen overleefd heb, alles kan en alles begrijp.
‘Annie, liefje, ik geef geen zak om de mensen die aan het station gaan staan. Ze kunnen de boom in. Ik ben niet degene die zijn denken dat ik ben. Jij bent de enige die ik nog heb. Wil je weten waarom ik niet meer zoveel tijd met je doorbreng na de spelen? Omdat ik je geen pijn wil doen. Als ze wisten dat ik om je geef, zouden ze je pijn doen, martelen, doden. Noch mijn ouders, noch Ella zijn verdronken. Ze hebben hen vermoord. Geloof jij serieus dat ze verdronken zijn? Ik heb ze zelf gezien, bloedend. Hun nek zag helemaal rood van het bloed. Ze zijn vermoord, Annie. En ik kon niets doen, helemaal niets. Ik wil niet dat jij hetzelfde lot hebt.’
‘Wat bedoel je?’ er is enige verwarring hoorbaar in haar stem. Ik veronderstel dat ze zo’n antwoord niet verwacht had.
‘Ik bedoel, Annie, dat de machthebbers in het Capitool me haten. Weet je niet hoe ik aan die drietand geraakt ben? Het is anders erg simpel. Weet je hoe Lacrime gestorven is?’ Annie slikt.
‘Ze is verdronken.’ Ik trek mijn wenkbrauwen op.
‘Nee, ze is niet verdronken. Ze zéggen dat ze verdronken is. Is het niet raar dat een van Panems beste zwemmers verdronken is in de zee waar ze al jarenlang in zwemt? Ze is vermoord. Zij heeft mij die drietand gegeven.’
‘Zever. Je kunt geen donaties geven vanuit de districten. Behalve als je voordat de spelen beginnen aan een mentor geld mee geeft. Niemand heeft ooit zoiets gedaan als jij beweert van Lacrime.’
‘Dan was zij de eerste, Annie. Als er computers zijn, kun je erin, hoe moeilijk en onmogelijk het ook mag zijn. Ze zijn gemaakt om te gebruiken, maar het Capitool kan niet altijd voorkomen dat de verkeerde mensen hen gebruiken. De drietand die ik gekregen had was een gouden drietand. Die komen uit District 4, dat wist ik, en dat voelde ik aan de manier waarop het perfect in de hand lag. Het was ander materiaal dan de drietanden in het Capitool. Iets wat de sponsers en de inwoners natuurlijk niet wisten, maar Snow wel. En de hoofdspelmaker ook. Dat was voor hen genoeg om iedereen die me geholpen had, of van wie ik hield te vermoorden. Ik wil niet dat je sterft.’ Een traan rolt over haar wang. Ze schudt haar hoofd, niet in staat iets uit te brengen. Maar dat ben ik wel. ‘Ik hou van je, Annie.’ Mijn armen slaan zich om haar nek heen en ik druk mijn lippen tegen de hare.
Haar ogen zien rood van de tranen die het zonlicht reflecteren.
‘Je gaat eerst naar District 5, niet waar?’ Ik knik. ‘Zijn de speechen van het Capitool weer lekker origineel?’ het sarcasme in haar stem is duidelijk hoorbaar.
‘Ik gebruik de speechen van het Capitool onder geen voorwaarden, ik heb ze zelf geschreven.’ Annie fronst haar wenkbrauwen.
‘Dat is ook nieuw. Succes, zou ik zeggen.’ nogmaals slaan mijn armen zich om haar heen. Ze is de belangrijkste persoon in mijn leven.
‘Je bent fantastisch, Annie.’
‘Zou ik een van je speechen mogen lezen?’
‘Ik zal er een voorlezen.’ Mijn rechterhand reikt naar mijn broekzak. ‘Deze is voor District 9. Dat was Livers district.’ Liver was mijn bondgenote tijdens de spelen. Uiteindelijk werd ze vermoord door Helena, het meisje uit District 2. Ik heb haar toen vermoord. ‘Misschien is het mijn fout dat uw zoons en dochters dood zijn. Wellicht kunnen we het zelfs niet onder de term misschien rekenen. Het is mijn schuld. En er is niets wat ik kan doen, noch voor jullie, noch voor hen. Ik kan jullie verlies niet terugbetalen. Dat spijt me zo ontzettend veel. Ik weet dat jullie met dit niet kunnen vergeven. Ik zie niet in waarom jullie dat zouden kunnen, of zelfs maar willen.
Ik heb Liver gekend. Ze was een van de beste vrienden die een mens zich kan voorstellen. Ze was er altijd voor mij als ik haar nodig had. Maar toen het moment aanbrak dat zij mij nodig had, was ik er niet voor haar. Ik was aan het jagen. Op mensen. En haar hulpkreten konden mijn oren niet bereiken. Het spijt me zo hard. Ik zal haar nooit vergeten, ik zou het niet kunnen. Nooit.
Simon heb ik ook gekend. Hij was… anders. Ik zag hem oefenen met een drietand tijdens de trainingssessies. Toen leerde ik hem hoe het te gebruiken en te hanteren. Op het laatst deed hij het bijna beter dan mij.
Wij; Liver, hij en ik sloten een bondgenootschap, maar hij verspeelde zijn leven aan de Hoorn des Overvloeds. Ik wist dat we hem niet meer konden redden, dus ik pakte een rugzak en een drietand en samen met Liver vluchtte ik.
Ze zijn weg, en zullen nooit meer terugkeren. En dat is mijn schuld, want ik was niet in staat ze te redden, geen van beiden. Maar ik wil nog een iets aan jullie meedelen: ik heb de spelen niet gewonnen, ik heb ze enkel overleefd.
Bedankt.’ De tranen stromen over Annies wangen.
‘Het is prachtig’, zegt ze, net alsof ze begrijpt wat ik bedoel. Natuurlijk begrijpt ze me niet, en dat zal ze ook nooit doen. Dat mag ik tenminste van ganzen harte hopen.
‘Bedankt. Ik moet vertrekken. Maar onthoud dit: ik hou van niemand meer dan van jou, zelfs al lijkt het zo.’ Haar mondhoeken krullen naar omhoog.
‘Ik zal mezelf eraan herinneren als je een van je geliefden kust,’ glimlacht ze. ‘Grapje. Maar ga nu maar, ik denk niet dat Esm het zo leuk zou vinden als je te laat bent. Alhoewel… ik zou haar gezicht wel eens willen zien in dergelijke situaties.’
‘Ik niet,’ zeg ik. ‘Ik ben een keer twee minuten te laat geweest voor de trainingssessies en ze was al aan het schreeuwen.’ Ze lacht. Iedereen weet dat Esm er niet tegen kan als je te laat bent. Volgens mij heeft ze gewoon een klok in haar hoofd zitten.
‘Maakt niet uit. Succes ermee, en mogen de kansen immer in je voordeel zijn.'

Reacties:

Rebella zei op 8 maart 2014 - 10:46:
STOER!
Ik hoop dat jouw verhaal beter is dan de officiele boeken, want daar krijg ik de kriebels van.
Echt top gedaan!

Rukia zei op 3 maart 2014 - 14:58:
geen flauw idee wie die finnick is maar dit klinkt echt fantastisch, je mag me zeker een melding geven

Hermelien zei op 3 maart 2014 - 12:54:
I can't tell you how much I like this!
Niemand heeft hier een story over Finnick geschreven,
wat een vreselijke zonde is.
And hell yea I'm adoring this!
Snel verder hoor, love!

xoxo