Mister Dangerous|| Liam Payne [Afgerond]

Liam James Payne

‘Hij wat?!’ schreeuw ik woedend. Meteen spring ik op en grijp Josh bij zijn kraag. ‘Dit kan maar beter een fucking grap zijn, want anders….’ Met gefronste wenkbrauwen kijk ik hem aan. Hij knippert een keer. ‘Het is geen grap, Liam.’ Met een ruk trek ik mijn handen terug, ervoor zorgend dat Josh op de grond valt. ‘Dit is niet goed, fuck. Roep Zayn, Harry, Louis en Niall en kom naar mijn kantoor. NU!’ Josh staat snel op en rent weg, terwijl ik mijn woede onder controle probeer te houden. Mijn benen hebben een eigen wil en dragen me snel door de loods. De leden van mijn groep stappen angstig opzij en dat is maar beter ook, want anders….Boos blaas ik mijn adem uit en open de deur naar mijn kantoor. Met een klap slaat hij achter me dicht en ik geef een harde knal tegen de muur. Gekraak dringt tot me door en ik kijk snel naar de muur, dat nu voorzien is van een gat. Ik been naar mijn slaapgedeelte en trek een tank top over mijn hoofd. Minuten later klinken er drie kloppen op mijn deur en doorkruis ik mijn kantoor/huis. Ik open de deur met een ruk en stap opzij, de jongens naar binnen latend. Verward nemen ze plaatst op de grote L-vormige bank. ‘What’s up, Liam?’ vraagt Zayn. Hij buigt iets voorover en plaatst zijn ellebogen op zijn knieën, handen in elkaar vouwend. Ik zucht diep en neem plaats op de rand van mijn bureau, mijn armen over elkaar slaand. ‘Siva is in de stad.’

Voordat ik iets anders uit kan brengen, dreunt er rumoer vanuit de hoofdruimte van de loods tot ons door. ‘Godverdomme, wat nou weer?’ vloek ik boos. Ik grijp mijn Glock en haal hem van het veiligheidsslot. Met het pistool in mijn hand verlaat ik het kantoor/huis en loop de ruimte in. De anderen volgen me, maar zodra we de ruimte inlopen sta ik even stil. ‘Oh hell no,’ vloek ik boos. Ik hef mijn glock en vuur een kogel af. De persoon waarop ik richtte valt vloekend neer en grijpt naar zijn knieschijf. De andere twee draaien zich meteen naar hem toe en schrikken zodra ze zijn verwonding zien. Met boze stappen loop ik naar het midden, met handgebaren mijn bende in een cirkel zettend. Allemaal richten ze hun wapens op de drie in het midden en samen met Zayn en Josh stap ik de cirkel in. ‘Waarom zijn jullie in jezus naam in MIJN loods?!’ schreeuw ik ze toe. De gewonde kijkt me, ondanks zijn zeker weten aanwezige pijn, boos aan. ‘Waarom schiet je me in hemelsnaam in mijn knie?!’ Ik bal mijn vrije vuist en hef het pistool weer. ‘Omdat, Nathan, je in mijn loods bent, op mijn terrein. Ik wil je ook wel met alle liefde door je kop schieten.’ Hij slikt en houdt zich stil, waarna ik langzaam mijn arm weer laat zakken. ‘Waarom ben je hier?’ vraag ik met op elkaar geklemde kaken. Nathan grijnst, ondanks zijn pijn en kijkt naar me op. ‘Siva wilde gewoon dat ik je liet weten dat we weer in de stad waren.’ Ik klem mijn kaken hard op elkaar. ‘Vertel hem dan maar dat hij maar beter kan vertrekken.’ Met behulp van de twee anderen staat Nathan moeizaam op. ‘Oh, maar wij blijven nog wel even hoor. Siva wil de stad namelijk overnemen.’ Mijn hand klemt zich om mijn Glock en mijn vinger bevind zich gevaarlijk dicht bij de trekker. Zayn, die dit ziet, kijkt me even aan en kijkt dan naar Nathan. ‘Ik denk dat het beter is dat je vertrekt, Nathan. Tenzij je nog een extra gat in je lichaam wilt.’ Nathan’s grijns valt iets en zo snel als hij kan neemt hij een stap achteruit. ‘We gaan al.’ Hij gebaart naar de twee mannen en die ondersteunen hem, terwijl hij moeizaam naar de deur hinkt. Als ze bijna buiten staan blijft hij nog even staan. ‘Oh, Liam? Leuk je weer te zien.’ Ik grom laag, maar door de grootte van de loods hoor je het duidelijk. Nathan grijnst weer en dan verlaat hij de loods.

Zodra we weer terug zijn in mijn kantoor/huis, barst ik los. Ik geef met mijn vlakke hand een klap tegen de muur. Gips brokkelt af, maar ik besteed er geen aandacht aan. ‘Liam, wat is hier aan de hand?’ vraagt Niall. ‘Ja, we hebben het recht het te weten,’ voegt Louis toe. Ik adem scherp in en draai me om, de woede nog steeds door mijn aderen stromend. ‘Willen jullie het weten?’ Ze knikken en ik trek mijn tanktop uit. Dan wijs ik naar het lange litteken dat zich op mijn zij begint, lopen vanaf mijn heup tot de helft van mijn ribbenkast. ‘Zoals jullie weten zat ik al heel jong in bendes, vanaf mijn tiende zo ongeveer.’ Ze knikken en ik adem diep in. ‘Siva was dat ook, simpelweg omdat ik het ook zat. Hij is mijn halfbroer.’ Hun monden vallen open en ik sluit mijn ogen. ‘Het was een week voor mijn twaalfde verjaardag en Siva was om de een of andere reden boos. Hij pakte een mes en bracht me deze verwonding toe,’ ik wijs nogmaals naar het litteken, ‘daarna pakte hij zijn wapen en schoot hij mijn ouders dood.’

Jade Maria Tearly

Na wat voelt lijkt eeuwen zijn we eindelijk weer thuis. We dumpen onze tassen aan de voet van de trap en ik schop mijn schoenen uit. ‘Blijven jullie eten?’ Ze kijken elkaar even aan en knikken dan. Ik glimlach breed. ‘Mooi zo, zin om te helpen?’
‘Graag,’ antwoorden ze. Met zijn vieren lopen we naar de keuken. ‘Ga maar vast naar de keuken, ik kom er zo aan.’ Ik loop de woonkamer in en begroet mijn vader met een kus op zijn hoofd. ‘Hey pa, mijn vriendinnen blijven mee-eten, vind je dat erg?’ Hij schud zijn hoofd en duikt weer met zijn neus in zijn boek. Stiekem werp ik een blik over zijn schouder. Dan haal ik mijn schouders op en loop de keuken weer in. ‘Hola meiden.’ Ze lachen en ik grijns, waarna ik naar de koelkast loop en hem open. ‘Hmm, wat zullen we maken?’
‘We kunnen een salade maken, samen met wat friet of zo,’ stelt Marissa voor. Ik kijk de anderen aan voor instemming en die knikken, waarna ik de benodigde spullen pak. ‘Aan de slag dan maar!’ Ik plaats alle spullen op het kookeiland en loop dan naar de muziekinstallatie in de keuken. Mijn telefoon plug ik erin en ik zet het eerste en beste liedje op, wat toevallig mijn favoriete liedje is, Out of my limit. Met een paar danspassen beland ik weer bij de meiden en beginnen we aan het maken van een heerlijke salade.