FanFic.nl

Miss Secret[Zayn Malik] COMPLETED

Ch. 4

Lynn/Eihlynn POV
Als ik mijn lippen op die van Zayn plaats ben ik in de zevende hemel.
Of de negende. Kan ook. Ik weet het allemaal niet echt meer.
Maar ik moet eerlijk bekennen dat dat me helemaal niets uitmaakt.
Ik voel alle rumoer om me heen vervagen. Het gegil van de fans, het gejoel van de jongens en het applaus lijken plotseling van een oude en slecht afgestelde radio wiens geluid zacht staat te komen. Het enige wat ik nog hoor is mijn hartslag.
Vreemd is dat, hé? Dat als je je heel erg focust op één speciaal ding je de rest om je heen vergeet. En dan schiet het je plots te binnen.
Zoals de behoefte aan zuurstof.
Ik trek terug en kijk hem aan. Mijn gezicht wordt weerspiegelt in zijn ogen die opengesperd staan.
‘Wow,’ hoor ik hem zachtjes fluisteren.
Precies wat ik denk. Wow.

‘Zeg niet dat het niets betekende.’ Zegt Zayn stellig. Het is weer nacht, en Zayn en ik zitten alleen in het zitgedeelte van de bus. De anderen slapen. We hebben het gecheckt.
Ik bijt op mijn lip en zeg niets.
Zayn wacht nog een minuut en zucht dan. ‘Lynn…’ zegt hij langzaam.
‘Noem me geen Lynn,’ zeg ik automatisch, vergetend dat het mijn schuilnaam is.
‘Hoe moet ik je dan noemen?’ vraagt Zayn schamper. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘Kijk me niet zo aan, lul.’ Snauw ik waardoor Zayn grijnst.
‘Hoe moet ik je dan aankijken? Zo?’ hij trekt een gek gezicht.
Met moeite onderdruk ik een glimlach en schud mijn hoofd. ‘Idioot,’ mompel ik.
Zayn grinnikt zacht en wordt dan weer serieus. ‘Maar goed,’ zegt hij en plotseling fronst hij. ‘Voelde je echt niets?’
Ik kijk naar mijn voeten en pulk aan mijn felroze gelakte nagels.
‘Niets?’ dringt Zayn aan. Zijn stem klinkt zacht en misschien wanhopig?
Ik bijt weer op mijn lip en kijk hem recht in zijn ogen. Ze staan verdrietig. Dan zucht ik en wend ik mijn blik af.
‘Misschien,’ mompel ik heel zacht.
‘Echt?’ piept Zayn opgewonden. Ik kijk hem stomverbaasd aan en giechel als hij helemaal rood wordt.
‘Misschien.’ Herhaal ik met een glimlach. Hij trekt zijn knieën op en slaat daar zijn armen omheen. Daarna legt hij zijn hoofd op zijn knieën en sluit zijn ogen.
‘Mooi.’ Mompelt hij. Ik heb zin om dichterbij te kruipen en dan tegen hem aan te gaan liggen, maar dat lijkt me geen goed idee.
Ik ga languit liggen op de bank en sluit mijn ogen. Als ik voel dat ik wegdommel hoor ik Zayn plotseling mijn naam zeggen.
‘Lynn?’ mompelt hij.
Ik open m’n ogen en ga rechtop zitten. Hij zit nog steeds in dezelfde houding als toen ik zin kreeg om tegen hem aan te kruipen. ‘Ja?’
‘Kom hier.’ Hij gebaart met zijn arm naast zich.
‘Waarom?’ vraag ik. Zayn kijkt op en gaapt breeduit. ‘Nou,’ begint hij met een halve grijns. ‘We moeten er weer aan wennen.’
‘Aan wat?’ vraag ik geïrriteerd.
‘Aan knuffelen,’ zegt hij, nog steeds grijnzend.
Ik rol met mijn ogen en kruip naar hem toe. ‘Ik weet niet waarom dit zo nodig is maar jij je zin.’
Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst, sluit mijn ogen en relax als hij zijn gezicht in mijn haar begraaft. ‘Ik weet zeker dat ik dit voor elkaar heb gekregen door die kus.’ Mompelt hij. Ik voel hem grijnzen bij mijn nek.
‘Hou je kop,’ mompel ik met mijn gezicht in zijn T-shirt, en langzaam voel ik me wegzweven naar het onderbewustzijn.

Ik en Zayn lopen over straat in New York. Er hangen een paar tassen met kleding aan onze armen - ahem- die van Zayn -ahem- en we zijn nu op zoek naar het restaurant waar we nu naar toe moeten. Het Management had “een leuke date” bedacht voor ons twee “om meer bij elkaar te komen” en omdat “het lekker is voor de paps”. Mensen merken ons niet op door onze vermommingen maar desondanks lopen we dicht bij elkaar, onze handen in elkaar gevlochten en ik leun met mijn hoofd tegen zijn bovenarm aan.
‘Waar gaan we ook al weer heen?’ fluistert Zayn, wat hem een mep op zijn achterhoofd van mij oplevert.
‘Ben je dat echt vergeten?’
‘Ja,’ zegt Zayn beschaamd.
Ik zucht en schud mijn hoofd. ‘Jij bent echt onmogelijk.’
‘Weet ik.’
Als we eindelijk bij het restaurant, een Amerikaanse Chinees, aankomen, is de suikerspiegel in mijn bloed laag gezakt en krijg ik dus een kort lontje.
Arme Zayn.
‘Waarom hebben ze een Chinees uitgekozen?’ zeurt hij. ‘Waarom geen… geen… geen Indonesisch restaurant?’
‘Geen idee.’ Snauw ik. ‘Misschien moet je maar tevreden zijn met wat je hebt, voor de verandering.’
‘Wát zei jij?’ sist hij kwaad.
Ik denk dat Zayn’s bloedsuikerspiegel ook laag is.
‘Je hebt oren en je bent niet doof,’ grom ik. ‘Je hoorde me wel.’
‘Ik ben tevreden met wat ik heb, Lynn. Als je nu nog-’
‘Dat doe ik niet!’ fluister ik woedend. ‘Jij zit er constant over te zeiken! Als jij er nou eens over ophoudt dan stop ik ook!’
Zayn snuift minachtend. ‘Ja, vast.’
Ik open mijn mond op wat te zeggen als Zayn plotseling een glimlach opplakt en heel vrolijk ‘We zijn er!’ zegt met een zangerig toontje.
Ik ben nog steeds zwaar geïrriteerd en mijn bloedsuikerspiegel is bijna zo laag dat ik kan flauwvallen, maar ik plak ook een glimlach op en giechel.
We lopen naar binnen en gaan aan een tafel zitten. Als we het maandmenu hebben besteld, en beide een cola, kijken we elkaar aan.
‘Moeten we nu de hele tijd door verliefd naar elkaar kijken?’ vraag ik.
Zayn knikt en bedankt de ober die ons drinken en een bakje kroepoek voor ons neerzet((A.N.: ik heb echt geen idee hoe de chinezen in Amerika zijn dus ik ga maar van de Nederlandse chinees uit )). Ik neem meteen drie kroepoekjes die ik in één keer naar binnen prop en neem daar gelijk vijf slokken cola achteraan. De suiker wordt in mijn bloed opgenomen en ik voel de irritatie langzaamaan verdwijnen. Zayn doet hetzelfde en zit voor zich uit te staren. Ik staar in mijn cola. Tegen de tijd dat ik weer opkijk, nog geen dertig seconden later, heeft Zayn het gehele bakje verorberd en zit nu aan zijn cola te lurken. Ik kan het niet laten om te glimlachen.
Zayn merkt het en kijkt me aan. ‘Wat?’
‘Niks, niks.’ Zeg ik en ik roer in mijn cola.
Als we het eten voorgeschoteld krijgen heb ik weer honger. Of eerder gezegd, trek. Honger heb je als je dagen weinig of niets hebt gegeten, trek heb je als je maag rammelt.
Na ons eten nemen we nog een ijsje en dan betaald Zayn. Als we de deur van de chinees uitlopen, is het donker. Geluiden van de stad dringen door in mijn oren en ik loop alvast vooruit. Zayn trekt een mini-sprintje en grijpt mijn hand vast.
‘Niet alleen door de stad heen lopen!’ fronst hij. Ik rol met mijn ogen.
‘Oh, please, Zayn. Ik ben wel vaker uitgegaan en toen liep ik ook alleen door de stad heen.’
‘Ja- Maar-‘
‘Wat “ja maar”?’
‘Ik…’
Ik zucht, trek me los en loop verder. Zayn gaat weer naast me lopen en pakt mijn hand weer vast. ‘Wat nu?’
‘Ik kan niet iets met je laten gebeuren,’ zegt hij, met zijn blik op de stoep. ‘Als er ook maar iets met je gebeurt, je valt of zo, dan kan ik mezelf nooit vergeven.’
Oké, da’s best wel lief. Hij wil me beschermen, hij wil me niet iets aandoen en wil ook niemand anders me iets aan laten doen.
‘Goed,’ zeg ik zacht. De wind waait door mijn haren en maakt me koud. Ik bibber zacht en leun tegen Zayn aan.
‘Heb je het koud?’ vraagt hij zacht.
Ik schud van nee. Toch laat hij zijn leren jack van zijn schouders af glijden en legt hij die om me heen. Daarna slaat hij zijn arm om mijn middel en trekt me dicht tegen zich aan.

Alo my lovelies Ik moest vandaag twee AK toetsen inhalen! Een SO en een PW... yay. Zo zag mijn dag op school eruit: Ik had het eerste uur vrij en ging met de auto(woohoo). Toen ik daar aankwam bleek de twee uur project te vervallen maar omdat mijn klas in drie groepen is opgedeeld(eigenlijk vier, als je technasium meetelt) was er maar 1 groep die vrij had. Duss... na project wiskunde met maar 9 leerlingen(technasium kinderen en dat andere project waren weg én er waren een paar ziek) wat lekker rustig was. Daarna ging ik die toesten inhalen, had ik musical(ben aankomende maandag uitgeroosterd*fistpum*) en DAARNA, EINDELIJK kon ik naar huis. Toen ben ik maar gaan schrijven... en het ging langzaam(yay).
Ik verveel nu iedereen vermoed ik.
Anywayy... it's done! Did you like it? Please leave a comment with your opinion (ik heb trouwens al een begin van het nieuwe hoofdstuk gemaakt )

Reacties: