FanFic.nl

niet te geloofen

H9

het was kerst. scorpius en ik zatten op een bankje in de gang. ik moest hem wat vragen over toverdranken. plots komt profeser konings de gang in. scorpius zoent me weer. we moesten zorgen dat ze blijven denken dat wij een stel waaren. 'larsa, ik moet je wat vraagen.' zij hij
'vraag maar raak'
'het is bijna kerst vakantie, en mijn vader had een voor stel. we hebben met kerst een groot diner. en hij vroeg of je het mischien leuk vind om te kommen. hij vroeg ook af dat je wauw blijven slapen als je niet naar huis gaat teminsten'
'ik ben vereerd, ja dat lijkt me leuk' zij ik. profeser keek naar ons en knikte goed keurend.

'meen je het?' vroeg ik toen de profeser weg was.

'eum, nou ja. me vader vroeg het echt. en ik kan lastig alleen thuis komen' zij hij

'o oke, ja ik blijf eigelijk deze vakantie hier, maar ik kom graag naar je familie'

'goedzo' zij hij en daar mee sloten we het gesprek af. en gingen we ieder zijn eige weg.

morgen was de laatse dag van school, daarna hadden we vakantie en moet ik me spullen gaan pakken. ik had me ouders gezecht dat ik bij een vriend was en dat ik dus even geen briefen kan ontvangen.

ik stond klaar op de binnen plaats te wachten op scorpius, plots kwam roos aan geloopen.

'heey' zij ik ik kreeg een minder leuke begroeting. 'dus jij gaat naar de famillie malfidus?'. 'euh ja' zij ik een beetje verbaast. 'je kon er makelijk onder uit komen, waom deed je dat dan niet?'
'roos ik denk niet dat we dat nu en voral niet hier moeten bespreeken'
'ja dat denk ik wel'ze was overduidelijk erg boos op mij.
daar kwam scorpius aan geloopen, net optijd. 'roos?' zij hij, hij zag warschijnlijk wel dat ze erg boos was.
'laten we naar hargid gaan' stelde ik voor, ze stemde er bij in. 'de trein vertrekt over een half uur dus moeten we wel opschieten'(scorpius)
naardat we een kwarteer haden gepraat snapte roos, dat het moest. en scorpius en ik zijn naar de trein gegaan. wel ieder in een andere coupé. sas ging ook naar huis dus zat ik bij haar. ze was stil. ze vond het niet kunnen dat ik met een malfudus had.
maar tja, het moest nouw eenmaal. maar hoelang dat nog zouw duuren is een raatsel.

*bij het huis van malfidus*
ik sta voor de gigantiese villa. vol zenuwen. scorpus pakt me hand er wenkt naar het huis. ik knik. samen lopen we over de langen oprit, naar de groote deur. draco malfidus makten open. 'zoo... dus jij bent ...' zij hij met een heelle koude toon in zijn stem.
'larsa willems' vulde scorpius zijn vader aan.
'aha, kom binnen'
we liepen samen naar binnen, met droco achter ons aan.
ik slikte. ik was zo zenuwachtig.
in de groote donkere gang zetten we onze spullen neer. er kwam meteen een man aan geloopen. 'breng de spullen naar haar kamer' zij draco tegen de man.
de man pakte de twee hutkofers en trok ze om de beurte naar boven.
via de trap aan de zijkand van de gang. aan de andere kand was ook een trap maar die trap ging naar beneeden. dus ik bedacht me dat dat de kelder moest zijn. we liepen verder recht door. een groote zaal binnen. het was zo te zien de woonkammer. er waaren 2 grooten open haarden aan alle bij de kanten. links en recht. met daar bij wat banken. en voor aan stond een gigantiesche kerstboom. prachtig verseerd met zilver. links achter me was een deur naar de keuken. dacht ik teminste. (het rook daar heerlijk) en recht achter was ook een deur maar dan naar de eetkammer. daar liepen we heen. mevrouw malfidus zat daar te lezen in een boek. ze had ons eerst nog niet in de gaaten. wat wel raar was wand ze hadden overal houten vloeren. dus alle voetstappen waaren goed hoorbaar. ze keek om en zag ons staan. 'hallo, ik ben astoria malfidus'
'larsa willems' andwoorde ik ze keek me heel vrolijk aan.
'wat ruikt het lekker in de keuken' zij draco plots. 'ja, dat is het wild vlees' gaf astoria andwoord.
er stond duidelijk een lange stilte te wachten.
'ik laat larsa het huis zien' zij scorpius om de stilte al vast te verbreeken. 'is goed jongen' zij draco en knikte 'ze slaapt in de kamer van Amnea'
'oke, dank u vader' en scorpius pakte me hand en samen liepen we terug te groote kamer in. 'wie is amnea?' vroeg ik. 'me half zus' zij scorpius kort af. 'wil je me meer over haar vertellen?'
'nu niet'
'oke dan, dus dit is de woonkamer neem ik aan' zij ik om van onder werp te wisselen.
'ja en dat is de keuken' en hij wees in de richting van de andere deur.
we liepen verder weer de gang in. hij wees naar de trap naar beneeden. 'die gaat naar de kelder, ga daar nooit heen' zij en ik zag de angts in zijn ogen. 'oké' zij ik biberend. we liepen de trap op. er was een lang werpige gang met weinig licht. aan het eind van de gang stond een wentel trap, voor het enige raam. we liepen een stukje door. 'de bordjes zeggen genoeg denk ik' zij scorpius. ik keek naar het eerste bordje van rechts. er ston met kriepeblig handschrijft. meneer malfidus, en mevrouw malfidus.
op de deur lings stond.
kaneus kroump.
hij moest wel die genene zijn die onze koffers naar boven had gebracht.
we liepen verder. op de 2e deur van rechts stond: Amnea
de deur links stond: Anne
sorpius wees richting de deur met Anne er op. 'hier niet naar binnen gaan. anne heeft het betoverdt.. met zwarte magie' ik slikte 'eu oke'
we liepen nog ieds verder. op de deur links stond badkamer. dat was wel deudelijk. en aan de rechter kan stond Scorpius. ook wel duidelijk dat dat zijn kamer was.
scorpius wees naar de trap. 'dat is de zolder niet echt veel intresands, alleen maar oude rommel.' zij hij.
scorpius opende de deur van zijn kammer en liet mij voor gaan. het was heel anders dan de rest van het huis. zijn kamer had veel licht. ook al was zijn kammer zwart. zo als de meeste kamers denk ik. 'ik ga het toch vertellen wie Amnea is' zij hij. 'oké', 'oke waar moet ik beginnen. ik had 2 zussen. 1 heete Amnea, en de ander Anne. ik was heel close met Amnea. ze was zo vol zelf vertrouwen en inerlijke schoonheid. maar op een dag kwam ze laat thuis. niemand wist waar ze was geweest. tot dat me vader er achter kwam dat ze bij haar oude dreuzel vrienden was geweest. hij was woeddent. gelukkig ging ze weer naar zweinstein, het was namelijk net zo als nu kerstvakantie. ik was 6 toen dit gebeurde. en amnea en anne waaren 13. later in de groote vakantie zat Amnea vaak briefen te schrijven in plaats van met mij vliegtuigje te speelen op haar bezumsteel. ik vond het apsolut niet leuk. en anne? die was zo als altijd bezig met de zwarte magie uittekammen naar ieds wat ze kon gebreuken. dus had ik alleen me moeder. later in de vakantie had Amnea een vriendin uitgenodigt om te komen. dat moest van vader.
'victore weamel' heete ze geloof ik ze had heel lang spier blond haar.
vader werd woedend toen ze haar zag. victore is meteen naar huis gestuurd en Amnea had de ergste straf die me vader kon geven op de dood na..' hij azelde even 'Amnea moest iedere dag iedere nacht op haar kamer blijven. en ze mocht geen contact met niemand. zelfs niet met mij. me vader was de enigste die haar zag. omdat hij het eten naar haar kamer ging brenggen. op een dag bijna aan het eind van de vakantie moest me vader werken bij het ministeerie van toverkunst. maar hij was zijn sleutels vergeeten thuis. we zatten met zijn drie aan het midag eeten tot je plots een hard gegil hoorde uit de kamer van Amnea. me moeder pakte vaders sleutels en ginggen kijken. Amnea was verdweenen. in het niets opgegaan. het enigste wat we terug vonden was een van haar ringen die ze altijd om had. ze had altijd 2 ringen op een met een heldere groennen steen in het midden en de ander met een heldere blauwen steen. ze zij dat die blauwen was voor diegenen waar mee ze ging trouwen. we vonden de groennen terug, maar hij was niet helder meer maar troubel en donker. ik had het geprobeerd open te maken. maar dat ging niet.' hij was eindelijk klaar met zijn verhaal.
'ow... wat... wat vreemd' zij ik nog vol onder de invloed van het verhaal.
plots woord er op de deur geklopt. de deur vliegt open. er stond een vrouw zo rond de 22 jaar. 'zooo... dus dit is mijn nieuwe zusje?' dat moest anne dus zijn.
'schoon zusje zal je bedoelen' zij scorpius.
ik keek haar aan ze liet me an iemand denken maar ik kon even niet meer op de naam komen. 'dus ze is goed gekeurd door pap?' zij anne vragend. 'ja' andwoorden hij luid.
'ETEN!' riep astoria naar boven. net op tijd had ik zoon gevoel.

er hing een gespanne sweer bij het eten, ik werd steets aan gekeeken.
naar het eten had scorpius me de kamer van Amnea laaten zien. ik had beloofd zo min mogelijk dinggen aan te raken en te veranderen. ik liet me kleeren in me koffer zitten en legde ze niet in de kast. alles uit respect. ik snap dat scorpius haar nog altijd mist.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.