FanFic.nl

Barbenusa Into Darkness! [Star Trek Into Darkness Fanfic]

Kirkdroge reacties

Kirk, Spock en nog een gastje genaamd Bones kwamen de zaal binnen. Barbenusa keek op. Bones liep naar het glas en schoof een gat naar het midden van het glas. Barbenusa snapte echt helemaal niks van die logica. Bones keek naar Khan.

"Steek je arm erdoor. Ik ga een bloedmonster nemen." Khan stroopte erg majestueus zijn mouw op waarna hij hem door het gat stak. Bones zette er een apparaatje op en vulde het met bloed.

"Waarom zijn we niet in beweging, kapitein?" vroeg Khan droog en hij keek naar Kirk. "Misschien een onverwacht defect in de warpkern waardoor u toevallig strandde aan de rand van de Klingon ruimte?" Barbenusa keek verbaasd naar Khan en toen naar Kirk die hem vol haat aankeek. Bones keek wantrouwend op. "Hoe kun jij dat weten?"

Kirk reageerde met een waarschuwende "Bones" om duidelijk te maken dat hij dat niet moest vragen. "Ik denk dat u mijn inzicht waardevol zult vinden, kapitein.." reageerde Khan terwijl hij zijn blik op Kirk gericht hield. Kirk reageerde niet maar bleef boos kijken. Khan haalde zijn arm weer uit het gat en Bones sleept het weer weg. "Klaar?" vroeg Kirk. "Laat me het weten als je iets vindt." Bones knikte en met z'n allen liepen ze weg.

Barbenusa keek verontwaardigd op. "Ze negeren je gewoon!" Khan knikte. Snel zei hij: "Negeer mij en iedereen aan boord zal sterven." Kirk en Spock stopte met lopen. Spock keek even naar Khan en zei toen iets tegen Kirk dat Barbenusa niet kon verstaan. Toen liep Spock weg en Kirk draaide zich om. Hij liep kwaad naar het glas toe.

"Oh nee, nu gaan we 't krijgen.." zei Barbenusa. Khan zette geen stap naar achteren maar bleef dicht bij het glas staan terwijl hij Kirk emotieloos aankeek.

"Ik zal even uitleggen wat hier aan de hand is," begon Kirk nijdig. "Jij bent een crimineel. Ik heb gezien hoe je onschuldige mannen en vrouwen vermoordde, ik had toestemming om je te doden! En de énige reden waarom jij nog in leven bent, is omdat ik het toesta. Dus HOU JE BEK."

Barbenusa rolde met haar ogen. Khan klikte wat met zijn tong. "Oh kapitein, gaat u me weer net zo lang slaan tot uw arm moe wordt?" zei hij op droge, spottende toon. "Blijkbaar wilt u dat, dus vertel me: waarom liet u me in leven?" Kirk keek nog steeds boos. "We maken allemaal fouten--"

"Nee," onderbrak Khan hem. "Ik gaf me aan u over omdat, ondanks uw poging om mij van het tegendeel te overtuigen, u een geweten lijkt te hebben, meneer Kirk." Kirks blik leek iets zachter te worden. "Als u dat niet had zou het voor mij onmogelijk zijn om u van de waarheid te overtuigen." Barbenusa grinnikte wat. Opeens begon Khan een reeks getallen op te noemen alsof hij ze voor las.

"2-3-1-7-4-6-1-1. Coördinaten niet ver van aarde. Als u wilt weten waarom ik deed wat ik deed, ga dan maar eens kijken." Kirk keek hem wantrouwend aan. "Geef me één reden waarom ik naar jou zou luisteren." "Ik kan u er 72 geven," reageerde Khan meteen. "En ze zijn aan boord van uw schip, kapitein.. Dat waren ze al de hele tijd. Ik stel voor dat u er één opent." Kirk keek plotseling niet meer vol afschuw, maar hij had een vragende blik. Toen liep hij weg zonder verder nog iets te zeggen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.