FanFic.nl

Harry Potter / The Avengers / LotR Crossover !

Het Zwarte Gordijn

Op Hogwarts is er altijd wel iets te doen. Hermione is al een goede heks geworden, en ze beleeft veel avonturen. Maar dit avontuur had zelfs zij niet kunnen verwachten.

Het is avond op Hogwarts. Hermione gaat naar bed. Ze heeft weer een drukke dag gehad. Als ze in bed ligt begint ze diep na te denken. Hermione is erg slim, vandaag noemde professor Snape haar dan ook weer een ''betweter''. Daar kan ze soms best nijdig om worden. Ze is trots op haar wijsheid, ze kan goed leren en kent heel veel spreuken uit haar hoofd. Ze voelt zich ook altijd goed als andere studenten tegen haar opkijken. Maar vandaag was anders. Tijdens de lessen van Snape stelde hij de vraag:
''Weet iemand van jullie.. wat het verschil is tussen een weerwolf.. en een faunaat..?''
Hermione stak haar vinger op, zij wist het wel. Maar Snape keek niet eens de klas in!
''Niemand? Wat jammer..'' zei hij. Hermione wilde haar kans niet zomaar aan haar voorbij laten gaan.
''Professor, alstublieft. Een faunaat kan veranderen in een wolf wanneer hij maar wil en een weerwolf verandert alleen tijdens volle maan en heeft geen controle meer over zijn lichaam. Hij is dan zelfs in staat om zijn beste vriend te doden.'' had Hermione gezegd. Maar het enige wat ze kreeg was de koude blik van Snape.
''Kun je niet eens stoppen met zo'n betweter te zijn?'' vroeg hij eentonig. De hele klas had gelachen. Ze stond weer voor schut. Daar kan ze nou echt niet tegen. Snape vroeg toch iets en zij gaf toch antwoord? Wat deed ze verkeerd? Hermione kan haar hoofd wel breken over die dingen. Ze kan er gewoon niet tegen als ze iets fout doet. Ze ziet de blik van Snape opnieuw voor zich. Die griezelige, koude staar. Heeft ze hem eigenlijk ooit zien lachen? Hermione denkt hard na, maar ze kan zich niets herinneren over een lachende Snape. Eigenlijk is hij altijd chagrijnig, denkt ze. Maar waarom? Heeft iemand hem ooit iets misdaan of is hij gewoon een oude chagrijn? Ze denkt niet dieper na over dit onderwerp en valt in slaap.
---
's Morgens wordt Hermione al vroeg wakker. Ze is helemaal niet moe meer en wil eigenlijk alvast uit bed gaan. Maar het is nog niet laat genoeg, de studenten mogen pas om 7 uur naar de eetzaal gaan voor ontbijt. Hermione kijkt op de klok. 6 uur pas! Ach, het zal vast niet zoveel uitmaken als ze alvast een beetje gaat rondlopen.

Zo stil mogelijk stapt ze uit bed en loopt de slaapkamer uit. Even later loopt ze in haar eentje door de gangen van Hogwarts. Het is nog een beetje donker. Opeens hoort ze iets achter haar. Komt daar nou iemand aan? Ze begint sneller te lopen. Snel rent ze de hoek om.

''Oef!'' Hermione loopt tegen iemand aan. ''Oh sorry eh..''

Ze schrikt; het is professor Snape. Snel deinst ze terug en kijkt naar de grond. ''Uh.. sorry.'' Snape kijkt haar verbaasd aan.

''Miss Granger..'' begint hij. ''En wat ben jij hier aan het doen in deze vroege ochtend?''

Hij probeert oogcontact met haar te maken. Hermione kijkt voorzichtig op. Snape staart haar aan met een duistere blik in zijn ogen. Hermione schuifelt nog een stukje achteruit. Ze begint zenuwachtig te stamelen.

''Ik.. ik.. uh..'' Hermione schraapt haar keel. ''Ik.. wilde alleen maar even een frisse neus halen.. En eh..'' Snape trekt een wenkbrauw omhoog.

''Een.. frisse neus halen in de gangen van Hogwarts?'' Hij buigt zijn hoofd waardoor zijn zwarte haar om zijn gezicht heen valt.

''Ja.. Maar eh.. Ik.. ga nu maar weer dus eh..'' Hermione draait zich nerveus om. Op dat moment grijpt Snape Hermione bij haar schouders en duwt haar tegen de muur. Hermione schrikt zich dood en wil bijna gillen. Maar Snape gebaart haar dat ze stil moet zijn. Met grote ogen kijkt ze Snape aan. Dan hoort Hermione het ook; er klinkt een stem om de hoek.

''Wat is dit nou weer voor een kerk?'' zegt de stem. ''Hallo? Is daar iemand?? Hallo??''

Snape pakt zijn toverstok en gebaart Hermione te blijven staan. Ze knikt. Snape kijkt om de hoek. Hij trekt zijn hoofd meteen weer terug en drukt zijn rug tegen de muur. Hij ziet er verschrikt uit. Hermione kijkt hem vragend aan. Snape schudt zijn hoofd en gebaart opnieuw dat ze niet moet bewegen. Opeens springt hij de hoek om en roept een spreuk. Een vuurstraal schiet op het metalen mens dat aan komt lopen af. Het heeft niet veel effect. Het metalen mens kijkt op.

''Hey rustig,'' zegt het mens. ''Ik kom IN VREDE, zwart gordijn!''

Snape houdt zijn stok nog steeds op het metalen mens gericht.

''Hoe kan ik dat zo zeker weten?'' zegt hij fel. ''Wat ben jij voor wezen?''

Het metalen mens schiet in de lach. ''Nou sorry, zwart gordijn. Ik wist niet dat u zo weinig afwist van de moderne tijd van nu.''

''Wie ben jij?'' vraagt Snape.

Het metalen mens drukt op een knopje en zijn gaat helm af. Het blijkt gewoon een man te zijn. Snape laat zijn stok zakken.

''De waarheid is..'' begint hij. Snape kijkt hem vragend aan. ''Ik ben Iron Man.'' zegt de man dan. Hij begint te lachen. Snape kijkt hem niet begrijpend aan. De man stopt met lachen en schraapt zijn keel. ''Nee grapje, mijn naam is Tony Stark.'' Hij wil een stap vooruit zetten om Snape een hand te geven, maar Snape richt zijn stok weer op hem. Stark stopt met lopen.

''Dus ehm, is deze kerk van jou, zwart gordijn?'' vraagt hij spottend.

''Dit is geen kerk.'' antwoordt Snape kortaf. ''Dit is een toverschool. Hogwarts.''

Hij kijkt Stark kwaad aan. ''Is dit één of andere grap?!''

Stark schudt zijn hoofd. ''Ik snap dat dit verwarrend voor u. Maar als u het me laat uitleggen..''

''Doe dat dan!'' onderbreekt Snape hem.

Hermione heeft nu wel lang genoeg gewacht. Ze loopt de hoek om. Ze geeft een gil zodra ze Stark ziet. Een man in een groot, rood, metalen pak; dat zie je ook niet elke dag.

''Nou zeg,'' reageert Stark verontwaardigd. ''Zo lelijk ben ik nou ook weer niet.'' Hij kijkt Snape aan. ''Is dat uw dochter?''

''Wat?!'' roepen Hermione en Snape tegelijkertijd.

''Dit is een student! Ze studeert hier op Hogwarts!'' antwoordt Snape fel. ''En ik weet niet waar u vandaan komt, maar u kunt maar beter weggaan!''

''Ja dat is dus het probleem! Ik weet ook niet hoe ik hier gekomen ben!''

Snape kijkt hem vragend aan. ''Wat?''

Stark zucht. ''Het ene moment ben ik nog bovenop de Stark Tower aan het vechten om de Tesseract, en het volgende moment loop ik hier in deze kerk!''

''Sorry, wat zei u?'' vraagt Hermione verbaasd.

Snape kijkt hem nog steeds met dezelfde blik aan. ''Ik heb legendes gehoord over de Tesseract, maar dat ding bestaat niet.''

Stark knikt. ''Zeker wel. Ik heb het zelf gezien!''

Snape laat zijn stok weer zakken. ''Hm. Loopt u maar even met me mee, dan kunnen we praten.''

''Ja, dat is goed zwart gor--''

''EN NOEM. ME. NIET. ZWART. GORDIJN.'' reageert Snape fel. Stark haalt zijn schouders op.

''Hoe moet ik u dan noemen?''

Snape kijkt hem verbaasd aan. Dan realiseert hij zich dat hij zijn eigen naam nog niet eens heeft verteld. ''Ik ben Severus Snape.'' zegt hij kortaf. Hij richt zich even op Hermione.

''Ga terug naar bed, miss Granger.'' zegt hij. Stark komt aanlopen.

''Ah, miss Granger. Ik vroeg me al af hoe je zou heten. Hoi ik ben Tony Stark.''

''Hermione Granger.''

''Genoeg!'' zegt Snape. ''Miss Granger, ga terug naar bed!'' Hij kijkt haar kwaad aan. Hermione knikt verschrikt en loopt weg. ''Nou zeg,'' begint Stark. ''Zo praat je toch niet tegen een kind!'' Snape kijkt hem fel aan. ''U kunt maar beter uw mond houden en meekomen.'' sist hij kwaad.

''Sorry Sev.. Seva.. Sevu.. Wat was uw naam ook alweer?''

Snape rolt met zijn ogen.

Reacties: