FanFic.nl

You and me

Deel 10

We waren met ons vieren in de stad. De jongens hadden voor hun laatste uren hier, gekozen om te gaan shoppen, waar ik helemaal geen probleem mee had. Kleren kon ik altijd gebruiken. Met een ijsje in ons hand liepen we door de winkelstraat. Ik had al een nieuwe broek en kleedje gekocht en ook de jongens waren alle3 voorzien van nieuwe spulletjes. De broers droegen allemaal een hoedje of pet met een zonnebril om niet herkent te worden, en het werkte want we konden rustig shoppen zonder fans die kwamen aanlopen voor een handtekening. Morgenvroeg zouden Nick, Kevin en Joe weer moeten vertrekken en dan zou ik Joe weer 3 weken moeten missen. Ze gingen verder gaan met hun Europese tour. Het was nogal een rare regeling, de tour was vertrokken in Nederland en ging verder naar Duitsland, Frankrijk en de rest van Europa. België werd dus overgeslagen en stond al laatste op het lijstje. En tot dan zou ik dus moeten wachten om hen weer terug te zien. We wandelden rustig door de straat toen Joe plots een ruk aan mijn hand gaf. Hij stapte met grote passen op een juwelenwinkel af en keek bewonderend naar een kettinkje. Het was een zilveren hartje dat je in 2 kon breken, zodat 2 mensen het konden dragen. Op de ene helft was ‘always and’ gegrift en op de andere ‘forever’. Het was echt een super mooie ketting en dat vond Joe blijkbaar ook. “Dat zou prachtig rond je hals staan.”� zei hij lief.
“Dank je, en het is leuk dat jij er ook eentje hebt dan.”� Hij knikte en sleurde me mee naar binnen, met Nick en Kevin achter ons aan. “Dat kettinkje graag.”� Zei hij in het Engels tegen de verkoopster. Ze haalde het uit de vitrine en pakte het netjes in een doosje in. Joe nam zijn geld. “Ik wil anders wel betalen hoor.”� Stelde ik voor. “Nee, zie het maar als een cadeautje van mij.”� Ik had er niets tegen in te brengen, als Joe iets wou betalen zou hij dat ook doen. Even later waren we weer buiten, nu elk met een symmetrisch hartje om onze hals.

Voor de laatste avond hier zouden we niet thuis gaan eten, maar gewoon in de stad. We gingen niet naar een chic restaurant maar gewoon naar de mac donalds. “Een Big Mac en een groot pak frieten.”� Zei ik toen het aan mij was om te bestellen. De broers keken me raar aan. “Wat? Ik heb grote honger.”� Lachte ik terwijl ik op mijn eten wachtte. Zoals altijd was het weer super gezellig. De laatste 3 dagen was het drukker geweest in huis, maar ik ging die drukte missen. Net zoals ik de jongens stuk voor stuk ging missen. Het was moeilijk om me in te beelden dat ik hen weer 3 lange weken moest missen. Tegen dat hun optreden hier in België was, zou het alweer september zijn en zou ik met mijn gat op een harde stoel in de klas zitten voor mijn laatste jaar. Ik hoopte maar dat ik dan niet teveel huiswerk had zodat ik er ook van kon genieten als ze hier waren.
Door de ogen van Kevin: Hier zaten we dan. Met 4 aan tafel, aan het praten, lachen en vooral niet denkend aan morgen. Voor Joe en Nora was het afscheid wel het moeilijkste. Ze waren een super mooi koppel en hielden echt heel veel van elkaar. Het was lang geleden dat ik mijn kleine broer zo gelukkig had gezien. Zijn ogen straalden wanneer hij bij Nora was en omgekeerd ook. Ik ging dit ook missen. Ons viertjes gewoon samen zijn en leuke dingen doen. Nora was echt een goede vriendin geworden en we zouden haar allemaal gaan missen, maar ja we konden nu eenmaal niets doen aan ons drukke schema. We hielden van muziek maken en waren blij dat we daarbij toch ook nog vrije tijd hadden om zoals nu bijvoorbeeld een paar daagjes hier in België door de brengen
Door de ogen van Nick: Wel dit was het dan weer. 3 Super leuke dagen waren voorbij en morgen moesten we weer door met onze tour. Ik ging Nora missen. Ze was een super lief meisje, dat altijd tijd voor je had om te praten of plezier te maken. Ze was altijd zo vrolijk en die blijheid leek besmettelijk te zijn want ze kon je makkelijk weer opbeuren. Ik was echt blij dat we haar hebben leren kennen daar op Cuba. Joe en Nora leken voor elkaar bestemd te zijn en ik had het gevoel dat ze nog lang samen zouden blijven. Ik hoopte het voor hen beiden. Ik zag hoe gelukkig Joe was sinds hij Nora kende en stiekem hoopte ik dat ik ooit ook iemand zou tegenkomen die mij ook zo gelukkig kon maken.
Door de ogen van Joe: Ik lachte en praatte mee, maar met mijn gedachten zat ik al bij morgen. Dan zou ik weer afscheid moeten nemen van Nora. Het was al de 2de keer en ik wist dat het ook nu niet makkelijk zou zijn. Maar afscheid nemen zou bij onze relatie gaan horen. Door mijn ‘job’ moest ik nu eenmaal veel reizen en was ik dus niet vaak thuis. Ik hoopte dat Nora een keer met ons mee op tour zou kunnen, maar het was daar nu te vroeg voor. Onze tour zou ook een deel van september in beslag nemen, wanneer zij naar school moest. Ik wist ook niet of haar ouders het zouden goedkeuren, dus we zouden nog wel zien wanneer ze eens mee kon. Ik was al blij dat ik mijn vrije tijd met haar kon doorbrengen. “Waaraan denk je?”� verstoorde Nora mijn gedachten. “Aan niets hoor.”� Antwoordde ik lachend om de sfeer niet te verpesten. Nora lachte terug naar me. In die 1 kleine beweging van haar mond en haar ogen kon ik zoveel lezen. Ze wist dat ik nadacht over morgen, ze wist dat ik haar ging missen en ze zou mij ook verschrikkelijk gaan missen. Ik schudde mijn hoofd, ik wou er nu even niet aan denken. We moesten pas morgenvroeg vertrekken dus nu wou ik nog genieten van Nora’s gezelschap in plaats van met mijn hoofd bij morgen te zitten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.