FanFic.nl

Barbenusa Into Darkness! [Star Trek Into Darkness Fanfic]

De Noodlanding

De hele kamer schommelde heen en weer en Khan leek het bijna te verliezen. Hij greep zichzelf bij zijn hoofd en sprong rond, al schreeuwend en scheldend. Barbenusa krabbelde overeind.

"K-Khan!" riep ze naar hem.

Hij keek niet op maar viel op zijn knieën, al hijgend en grommend.

"Khan! We zijn bijna in de atmosfeer van de aarde! Als we niet snel iets doen stortte we neer!"

Khan bleef op de grond zitten met zijn hoog gebogen terwijl hij zijn hoofd vasthield. "Dat maakt nu toch niks meer uit," gromde hij. "Mijn crew.. Is dood!" Hij sloeg met zijn vuist op de grond en schreeuwde nog wat.

Barbenusa wist niet wat ze moest doen. Zij kon geen schip besturen. Ze dacht na. Spock zou nooit 72 mensen doden, dat was gewoon niets voor hem. Opeens vlogen haar ogen open en ze rende naar de bediening van het schip. Het waren erg veel knopjes. "Scanner, scanner.." zei ze wanhopig. Ze drukte op een paar knopjes en The Enterprise werd gescand. "Yes!" De scanner zag al snel de torpedo's bij de ziekenboeg. Snel zoomde Barbenusa in en ja: het waren Khans torpedo's.

"Khan!!" riep Barbenusa. "Dat waren niet jouw torpedo's! Jouw crew is nog in leven!"

Khan vloog overeind en keek ook op het scherm. Zijn monsterlijke blik verdween gedeeltelijk. "Spock.." zei hij. "Hij heeft me bedrogen." Barbenusa knikte.

"Ja dat klopt, maar jij krijgt je wraak nog wel. Maar niet nu, Khan. We moeten oppassen, straks komen we in de atmosfeer!"

Khan zuchtte even opgelucht vanwege het feit dat zijn crew nog in leven was. Opeens begon het schip te rammelen als een gek. "Oh nee," zei Barbenusa. "Gaan we dood?!" Khan keek om zich heen. "Jij niet," zei hij vastbesloten. "Zodra we in de atmosfeer komen laat ik het schip boven water zakken, jij moet er dan uitspringen! Dan zal ik mijn wraak krijgen door met mijn schip te crashen in het Starfleet gebouw!!"

Barbenusa keek geschokt uit het raam en zag dat ze de atmosfeer binnen kwamen. Khan kreeg het schip nog maar net overeind. "Ik ga het nu doen!" riep hij.

"Stel bestemming in: STARFLEET HOOFDKWARTIER!"

"Motoren beschadigd, kan bestemming niet garanderen. Bevestig bevel." Barbenusa keek hem even aan en knikte.

"Bevestigd."

Khan en Barbenusa keken uit het raam en zagen dat het schip met volle vaart op een stad af ging. "Als je dit doet zal er een mega ontploffing komen!" riep Barbenusa uit. "Dan zal iedereen sterven!"

Khan keek hatelijk naar het Starfleet hoofdkwartier. "Dat moet dan maar!"

Barbenusa zag dat ze al bijna boven het water waren. "Sta klaar om te springen!" riep Khan uit terwijl hij al naar een knop liep om een hangdeur te openen. Barbenusa keek hem even aan. "Klik maar," zei ze. Khan wilde de knop net indrukken, toen Barbenusa naar de besturingstafel rende en het glas stuksloeg waar een rode knop achter zat.

"Wat doe je?!" riep Khan uit. Hij rende op haar af maar Barbenusa sloeg nog net op tijd op de knop.

"Attentie, noodlanding," zei de computer.

Het schip daalde plotseling veel sneller. Het zou nu in het water landen. "Ben je gek?!" riep Khan. Barbenusa knikte.

"Ja! Dat ben ik zeker! Maar ik zou jou niet laten sterven!" riep ze. Ze drukte op de knop waardoor de hangdeur openging en de deur vlak naast de knop vloog open. Barbenusa keek nog even om naar Khan die haar nog steeds geschokt aankeek. Ze knikte naar hem.

"Veel succes met je wraakplan, Khan. Zie je later!"

Barbenusa sprong het schip uit.

De lucht raasde langs haar heen. Snel floot ze op haar vingers en riep: "Larry!!!" Haar Loftwing kwam aanvliegen en ving haar op, vlak voordat ze de klap van het water opving. De Loftwing vloog omhoog, weg van het schip dat crashte in het water en de stad inschoof.

"Hij overleeft het wel, Larry," zei Barbenusa. "Zijn bloed regenereert zoals iets wat zelfs Bones nog nooit gezien heeft. Hij heeft het verstand van een krijger, het hoofd van een monster maar het hart van een man. Khan zal nooit sterven." Ze streek Larry door zijn veren en hoorde achter haar het schip crashen in flatgebouwen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.