FanFic.nl

'Ik zie een huisje!!' roept Bill na 5 minuten gelopen te hebben.
Hij wijst naar een klein gebouwtje.
De andere jongens kijken in de richting van Bill's vinger.
Bill begint te rennen en de rest volgt.
'Het lijkt wel een kamp' Zegt Georg terwijl hij rondkijkt.
'Ik ga verder zoeken naar een telefoon' zegt Bill en rent weg.
'Ik ook!!' roept Tom en rent zijn broertje achterna.
Gustav en Georg bekijken de gebouwen en proberen 1 van de huisjes open te doen.
'Die deur gaat gewoon open!!' roept Georg dan van schrik.
Gustav knikt verbaasd.
Ze kijken elkaar even aan, maar gaan dan toch naar binnen.
'Wauw het is hier best mooi' zegt Bill.
'En groot' voegt Tom eraan toe.
'Zullen we hier gewoon blijven?' vraagt Bill nadat ze alles een beetje bekeken hebben.
'We hebben hier toch alles en anders kunnen we het uit de tourbus halen'.
'Ja, waarom niet... Het is hier leuker dan in de tourbus' zegt Tom.
'Wij gaan de spullen halen als jullie dan de deuren open maken dan blijven we hier totdat het weekend voorbij is' zegt Gustav en kijkt Bill aan.
'Is het wel slim om Bill spullen te laten dragen hij draagt toch alleen alles wat van hem is' zegt Tom.
Bill's mond valt open en hij probeert Tom te slaan, maar Tom springt op tijd weg.
'Daarom is het jíºí­st een goed idee, omdat het meeste tóch van Bill is' zegt Georg en ontwijkt ook net op tijd de zwaaiende arm van Bill.
De jongens lachen om Bill's actie en Bill steekt zijn tong uit.
'Nou kom op we gaan dat gewoon doen en tijdens het weekend hebben we tijd om over een oplossing na te denken' zegt Gustav als ze uit gelachen zijn.
De andere jongens knikken en Bill loopt met Gustav mee naar het paadje wat naar de tourbus leid.
Tom en Georg beginnen de andere deuren open te maken.

Na 10 minuten zijn de meeste spullen naar het 'kamp' gebracht.
Bill gaat zuchtend op een stoel zitten.
’Pff... die tassen zijn echt zwaar!’ zegt hij.
‘Ja, en van wie zijn al die tassen?’ zegt Tom lachend.
Bill kijkt hem even boos aan.
‘Bill, kom je nog helpen! Er staan nog een paar tassen!’ roept Gustav.
Bill zucht en zegt ‘Jaja, ik kom al!’
Hij staat langzaam op van zijn stoel en loopt de deur weer uit.
‘Ik heb honger. Zullen we kijken of hier iets te eten is?’ zegt Tom tegen Georg.
‘Je hebt nog geen uur geleden ontbeten!’ roept Georg grijnzend.
Toch loopt Tom naar de keuken van het gebouw en trekt alle kastjes open.
Ondertussen zijn Bill en Gustav binnengekomen met de laatste spullen.
‘Zo, dat was alles.’ Zegt Gustav.
‘Waar is Tom?’ vraagt Bill aan Georg.
‘Eten zoeken.’ antwoord Georg lachend.
‘Niet grappig!’ horen ze uit de keuken komen.
Ze zien Tom weer om de hoek verschijnen met een teleurgesteld gezicht.
‘Er is hier helemaal niks te eten!’ zegt hij.
Bill wijst naar een tas.
‘Daar zit eten in.’ Zegt hij.
‘Bill, heb je serieus een hele tas met eten meegenomen terwijl je wist dat er ook eten was in de tourbus?’ zegt Gustav.
‘Het is toch altijd goed om iets extras te hebben! Je weet nooit wat er kan gebeuren.’ Zegt Bill.
Gustav en Georg zuchten, maar Tom rent meteen naar de tas toe en haalt er een Mars uit.
‘Waar is hier een douche?’ vraagt Bill.
‘Tweede deur van links’ antwoord Georg.
Bill pakt wat spullen uit één van de vele tassen en gaat dan de kamer binnen die Georg aanwees.

De andere jongens gaan naar buiten.
Ze halen een paar stoelen van binnen en gaan lekker in de zon zitten.
Nog geen minuut later horen ze een gil.
‘Dat klonk verdacht veel als Bill’ zegt Tom droog.
Hij staat op en loopt sloom naar binnen, naar de ruimte waar de douches zijn.
‘Bill, wil je dat die koeien hier een hartaanval krijgen of zo? Waarom gil je zo hard?’ zegt Tom.
‘Omdat deze douche ijskoud is! Er zit niet zo’n kraan als normaal, maar zo’n oud ding waar je aan moet draaien, een rode en een blauwe en toen ik aan draaide werd het water koud.’ roept Bill hysterisch vanuit het hokje.
‘Dus draai je de rode ook een beetje open, word het water vanzelf warm, jij bent ook niet slim hè!’ roept Tom lachend.
Daarna loopt hij langs een tas, pakt een groot badlaken en gaat naar buiten.
Hij legt het badlaken op het gras en trekt zijn shirt uit.
‘En nu hopen dat de zon in Nederland goed genoeg is om een beetje bruin te worden.’ zegt hij terwijl hij op het badlaken gaat liggen.

’s Avonds maken de jongens een kampvuurtje.
‘Ik heb nu echt zo’n schoolkamp gevoel’ zegt Bill lachend.
‘Ja, maar hier is het leuk. Op schoolkamp niet.’ Roept Tom grijnzend.
‘Bill, heb je toevallig ook Marshmallows in die snoeptas zitten?’ vraagt Gustav.
‘Je denkt toch niet dat Bill ergens heengaat zonder marshmallows?’ antwoord Georg zogenaamd-verbaast.
Bill geeft Georg lachend een schop en rent naar binnen om marshmallows te halen.
Tom rent achter hem aan.
‘Wat gaan jullie doen?’ roept Gustav.
‘Bill gaat marshmallows pakken en ik mijn gitaar.’ Roept Tom terug.