FanFic.nl

Zijn Menselijke Engel

Hoofdstuk 3

Met een zucht denk ik met haar mee, haar gedachtes die rond dwalen in mijn hoofd. Was ik zo schrikwekkend, dat ze bijna de hele dag door dacht dat ze mij weer zou zien? Dat ze bijna paranoïde begint te worden, omdat ze bang is dat ze mij weer tegenkomt? Ze weet er nog steeds niet en ik ben van plan dat zo te laten. Hoe minder zij weet, hoe makkelijker dit wordt. Of toch niet?
‘Harry!’ Ik draai mijn hoofd om, in oog komend met een nijdige Ivana. ‘Je bent dood,’ zegt ze, voordat ze op me af komt rennen. Binnen een seconde sta ik met mijn rug tegen de muur aangedrukt, haar hand stevig om mijn keel heen. ‘Ik heb je gewaarschuwd Harry. Blijf. Uit. Haar. Buurt." Een grom verlaat mijn mond en met een stevige greep pak ik haar pols vast. 'Wij weten allebei, en jij beter dan ik, dat we samenkomen.' Ik ruk haar hand van mijn keel en duw haar weg, waardoor ze op de bank belandt. 'Mijn visioenen komen niet altijd uit en dat weet je donders goed.' Ik grijns, terwijl haar hoektanden beginnen te groeien en haar ogen rood beginnen te kleuren achter haar lenzen. 'Ze is als de dood voor je. Iedere keer wanneer jij in haar buurt komt, ben ik degene die haar daarna helpt.' Een lage grom verlaat mijn mond en dit maal ben ik degene die een hand om haar keel houd. Mijn ogen verkleuren rood en ik moet diep adem halen om haar nek niet meteen om te draaien. 'Beter blijf je uit haar fucking buurt Ivana, voordat het slecht afloopt voor je.' 'Jij klootzak,' sist ze, haar hoektanden nu volledig gegroeid. 'Ik ben haar vriendin, menselijk of niet. Dus als ik nog maar één ding hoor, kan je verwachten dat je hoofd naast je lichaam komt te liggen.' Met een harde duw beland ik op de grond, terwijl Ivana rustig van de bank opstaat. 'Zeg me later niet, dat ik je niet gewaarschuwd heb.' Mijn stem dropt een paar octaven en bijna, bijna, was ik er zelf van geschrokken. Helaas is het zo dat ik dit al vaak genoeg heb moeten meemaken. Een cynisch lachje verlaat haar mond. 'We weten allebei wat ik kan zien Harry, en zo goed ziet het er niet voor je uit.' Ik frons, maar voordat ik de tijd heb om erop in te gaan heeft ze het huis alweer verlaten. Zij was degene die hij een maand geleden had verandert. Deels, omdat hij het bloed nodig had, deels omdat ze het anders niet zou overleven. Normaal gesproken ben ik niet iemand die andere helpt, maar ik wist dat ik Ivana op dat moment moest redden. Allemaal voor haar. Mijn hand glijdt door mijn warrige bruine haren terwijl ik er zachtjes aan trek.
Ik zal er alles aan doen, om mijn engel aan mijn zijde te krijgen.

Daisy Rose Carter

De rest van de middag heb ik de dingen gedaan die ik normaal gesproken met Ivana zou doen. Mezelf volstoppen met eten terwijl ik naar Rise Of The Planet Of The Apes keek. Ik vraag me af waarom haar hele aura zo erg verandert is. De dag nadat ze terug kwam van dat feest, was alles anders. Een maand geleden waren we samen gaan stappen, en we kwamen uit bij een feest van een oud klasgenoot. Toen het het tegen middernacht was, besloot ik weg te gaan terwijl zij bleef. De volgende dag kwam ze terug, een blauwe plek op haar wang en pols en wat leek op twee gaten in haar nek. Wanneer ik ernaar vroeg vertelde ze dat een jongen haar daar per ongeluk had gebeten. Nog steeds heb ik zo mijn twijfels.
Met een zucht rol ik me op mijn buik. Van mijn nachtkastje pak ik mijn mobiel en snel voer ik mijn wachtwoord in. 'Weet je, je wachtwoord is veel te makkelijk.' Mijn ogen worden lichtelijk groter en ik draai me in een vloeiende beweging om. 'Chase! Sinds wanneer ben jij hier?!' roep ik verbaast uit terwijl ik naar mijn oudere broer kijk. 'Eens even zien... Net pas.' Hij grinnikt en komt naast me op bed zitten. Chase en ik hadden nooit een slechte band gehad, meer een speelse. Maar sinds hij is gaan studeren heb ik hem en zijn beschermende persoonlijkheid best wel gemist. 'Dus Daze, waarom stop je je helemaal alleen vol? Ik had best ook wel wat gewild hoor!' Een lach verlaat mijn mond en een eerste echte glimlach speelt op mijn lippen. 'Volgende keer roep ik je, goed?' Hij pruilt en steekt zijn hand uit. 'Zweer het met onze speciale belofte handgreep en ik ben weer blij.' Mijn hand glijdt in de zijne en we voeren onze speciale handgreep uit die we samen hadden bedacht toen we klein waren. Toen gebruikte we het om te beloven dat we niks aan onze ouders zeggen, en nu... Tja, nog steeds voor hetzelfde. Aan het eind van onze één minuut durende handgreep kijkt hij me met een brede glimlach aan en duikt onder mijn bed. Hij trekt mijn voorraad doos eronder vandaan en ploft weer neer op bed, waarna hij een zak chips opentrekt.
'Hey, egotripper! Delen die handel!' roep ik uit, voordat ik Chase bespring. Hij steekt zijn arm met in zijn hand de zak chips uit waardoor ik er niet meer bij kan. Mijn handen vinden zijn zij en ik begin te kietelen. De zak paprikachips belandt op de grond en Chase draait ons om voordat we verder gaan met ons bijna wekelijkse kietelgevecht.






Reageren = melding <3

Reacties: